Morgunblaðið - 05.11.2020, Síða 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2020
✝ RandverGunnar Kar-
lesson fæddist í
Ysta-Gerði í Eyja-
fjarðarsveit 22.
janúar 1932. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Hlíð á Akur-
eyri föstudaginn
23. október 2020.
Randver var
sonur hjónanna
Karlesar Bjarna-
sonar og Ingibjargar Svein-
björnsdóttur. Bróðir hans var
Arnbjörn.
Randver var giftur Fjólu
Egedíu Hjaltalín, f. 7.7. 1931,
d. 30.3. 1990. Börn þeirra eru:
1) Elísabet Ingibjörg, f. 1954,
gift Ólafi Steinars Stein-
arssyni, börn þeirra: Randver
Gunnar, sonur hans Daníel
Karles. Jón Steinar, giftur
Höllu Björnsdóttir og börn
þeirra eru Ólafur Steinars og
Randver Gunnar ólst upp í
Hlíðarhaga hjá hjónunum
Randveri Bjarnasyni og Guð-
rúnu Bjarnadóttir til sautján
aldurs. Þá fór hann á Krist-
neshæli og eyddi þar fjórum
árum. Þar kynntust hann konu
sinni Fjólu Egedíu Hjaltalín.
Þau hófu strax búskap á Ak-
ureyri þegar þau fluttu þang-
að árið 1953.
Randver vann lengst af hjá
Akureyrarbæ.
Hann var skákmaður mikill
og tók þátt í mörgum mótum
fyrir Skákfélagið og UMSE.
Randver hafði einnig mikinn
áhuga á bridge og spilaði mik-
ið í Bridgefélagi Hlíðarbæjar.
Útförin fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag, 5. nóv-
ember 2020, klukkan 13.30. Í
ljósi aðstæðna munu einungis
nánustu aðstandendur vera
viðstaddir athöfnina. Athöfn-
inni verður steymt á Face-
book-síðunni Jarðarfarir í Ak-
ureyrarkirkju – Beinar
útsendingar:
https://tinyurl.com/yybfk6f4
Virkan hlekk á slóð má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Patrick Steinars.
Karles Örn, giftur
Hildi Þóru Magn-
úsdóttur, barn
þeirra er Sara
Egedía. 2) Karles,
f. 1956, giftur
Kristbjörgu Egils-
dóttur, barn Kar-
lesar er Jakob
Gunnar. 3) Inga, f.
1963, gift Sævari
Má Björnssyni.
Börn þeirra eru Fjóla Sif Óm-
arsdóttir, hennar synir eru
Ómar Freyr og Sævar Orri.
Kolbrún Egedía, gift Marinó
Hólm Ingvarssyni, synir
þeirra eru Björn Ingvar og
Brynjar Hólm. Elísabet Ingi-
björg. 4) Arnbjörn, f. 1965,
giftur Þorgerði Bjarnadóttur,
börn þeirra eru Kristín Fjóla,
maki Charles Patrick Fox, og
Bjarni Gunnar, maki Andrea
Ýr.
Elsku pabbi.
Það er svo dýrmætt að hugsa
til okkar tíma saman. Þegar við
fórum í allar sumarbústaðar-
ferðirnar og útilegurnar hér áð-
ur. Það voru margar og
skemmtilegar ferðir. Alltaf tók-
um við spilin með og skruppum
í ferðalag eins og við sögðum oft
því margir tímar fóru í að spila.
Spiluðum við ýmiss konar
spil eins og kana og útvegsspil-
ið. Einnig spiluðum við spurn-
ingaspil og þá slógust allir um
að vera með þér í liði enda haf-
sjór af fróðleik.
Það höfðu allir svo gaman af
því að hlusta á þig, þú varst svo
mikill sögumaður, öll eyru
spenntust upp þegar þú sagðir:
„Þá datt mér í hug“ og svo kom
vísa á eftir. Þú kunnir sko mikið
af þeim og þær voru allavega.
Þér var allt til listanna lagt.
Þú passaðir vel upp á að við
færum ferðir í bústað og ættum
tíma saman. Alltaf þegar kom
bæklingur frá verkalýðsfélag-
inu greipstu Óla á eintal og
spurðir hvenær hann væri í fríi
og hvert þið ættuð að fara.
Gott er að hugsa til stund-
anna okkar í Norðurgötu þegar
við kíktum með kaffibrauð eða
þegar við fórum búðarferð á
fimmtudögum og þú varst alltaf
búinn að elda verkamannasteik
sem var svo góð.
Það sem þú varst duglegur
að prjóna á okkur og allt þitt
fólk, bæði sokka og fingravett-
linga. Allir voru svo glaðir að fá
afasokka.
Veislurnar sem þú bauðst
okkur í á áramótunum í Norð-
urgötu voru stórkostlegar, öll
fjölskyldan saman komin og
skemmti sér vel.
Í seinni tíð komstu til okkar á
jóladag og eyddir hjá okkur
heilli viku. Það var dásamlegt
og var spilað út í eitt.
Elsku pabbi, takk fyrir frá-
bæran tíma og góðar stundir.
Þín er sárt saknað.
Elísabet og Ólafur.
Elsku pabbi. Það var ótrú-
lega sárt að kveðja þig en ég
mun alltaf minnast þín með ást,
hlýju og virðingu. Þú varst ekki
bara pabbi minn heldur líka
besti vinur minn, þú kenndir
mér svo margt og ég ætla að
taka mér þig til fyrirmyndar.
Þú varst jákvæður, hlýr, auð-
mjúkur og talaðir aldrei illa um
fólk. Þú kvartaðir aldrei þótt líf-
ið hafi sannarlega ekki alltaf
verið þér auðvelt.
Mín fyrsta minning er þegar
þú lást á hælinu og ég heimsótti
þig og skreið alltaf upp í rúm
hjá þér.
Mamma sagði mér að þegar
ég var lítil hefði ég ekki borðað
af mínum diski heldur átt horn
á diskinum þínum og setið í
fanginu á þér og við borðað
saman. Ég var og er alltaf pab-
bastelpan þín.
Eftir að mamma lést fyrir 30
árum flutti ég til þín með Fjólu
mína í fjögur ár. Það var góður
tími og þú hjálpaðir mér mikið,
passaðir á kvöldin á meðan ég
var að vinna.
Við brölluðum ýmislegt og
urðum góðir vinir. Allir mínir
vinir voru velkomnir inn á
heimilið.
Eftir að ég stofnaði fjöl-
skyldu fórum við að ferðast
mikið, við fórum í útilegur og
sumarbústaði og alltaf varst þú
til í að koma með.
Þetta voru dásamlegar ferðir
og fallegar og góðar minningar.
Það eru ekki nema sjö mánuðir
frá okkar síðustu ferð, þú þá 88
ára.
Við sátum klukkutímunum
saman og spiluðum kana og Ís-
landsspilið. Þú með þinni hóg-
værð sagðist ekkert kunna í
svona spilum og við slógumst
um að vera með þér í liði því þú
vannst alltaf.
Í seinni tíð eru mínar bestu
minningar þegar ég laumaðist
til þín á föstudagskvöldum að
horfa á Útsvar. Þetta voru okk-
ar kvöld, við völdum lið til að
halda með og veðjuðum á úrslit
og það var fært til bókar og
skráð niður hver vann oftar.
Við horfðum á alla landsleiki
saman og fengum okkur einn
kaldan og þegar við horfðum á
íslensku fótboltastrákana okkar
varst þú stoltur af Birki frænda
eins og við kölluðum hann og
hann var alltaf besti maður liðs-
ins. Eitt sinn skoraði hann og
þú stóðst upp og náðir í bjór og
sagðir: „Nú skálum við fyrir
frænda!“
Ein hefðin okkar voru litlu
jólin. Í 30 ár bauðstu mér í mat
og eftir á voru skrifuð jólakort.
Fyrstu 20 árin var Særún heit-
in skrifarinn, svo gegndi Fjóla
þessu ábyrgðarstarfi. Þessi
kvöld voru hin mesta skemmt-
un og þú veittir vel af víni.
Nú síðustu ár hef ég heim-
sótt þig flesta daga. Við drukk-
um saman síðdegiskaffi og oft
þegar ég kom sastu í stólnum
þínum og prjónaðir sokka fyrir
okkur. Þá lagðist ég til fóta í
rúminu þínu og fékk mér smá
kríu yfir alþingisumræðum, þú
hafðir svo góða nærveru.
Þú varst svo jákvæður og
nægjusamur. Þú sagðir oft: „Ef
ég hefði ekki fengið berkla
hefði ég ekki kynnst mömmu
ykkar.“ Ég vil trúa því að þið
dansið nú saman í sumarland-
inu og allir þínir verkir og
þreyta séu liðin tíð.
Ég er svo ótrúlega þakklát
fyrir hvað ég fékk að hafa þig
lengi hjá okkur og þú hafðir
þokkalega heilsu mestallan tím-
an. Ég er líka fegin að endalok-
in þín voru friðsæl og ég gat
kvatt þig og haldið í hönd þína
til enda.
Elsku pabbi, minn besti vin-
ur og félagi, ég mun sakna þín
endalaust. Takk fyrir allt sam-
an og hvíldu í friði. Við sjáumst
svo aftur þegar minn tími kem-
ur.
Þín dóttir,
Inga.
Elsku afi. Takk fyrir allar
samverustundirnar, bústaðar-
ferðirnar, spilastundirnar, fróð-
leikinn, vísurnar og viskuna
sem fylgdi þér og viskustafnum
þínum. Og ekki má gleyma ull-
arsokkunum. Við elskum afa-
sokka.
Elsku besti afi okkar,
far þú í friði í draumaheim.
Í minningum lifa þínir sokkar
ást og kærleikur fylgir þeim.
Við kveðjum þig með sökn-
uði.
Randver, Steinar,
Karles og fjölskyldur.
Randver Gunnar
Karlesson ✝ Eygló Olsenfæddist í
Reykjavík 14. jan-
úar 1932. Hún lést
á Landspítalanum
7. október 2020.
Foreldrar hennar
voru Gíslína Sig-
urðardóttir, f. 7.
september 1908, d.
13. mars 1998, og
Ottó Sverdstrup
Olsen, f. 8. desem-
ber 1901, d. 20. ágúst 1965.
Systkini Eyglóar eru: Agnes
Steffensen, f. 2. apríl 1936,
maki Björn Steffensen, f. 21.
mars 1937; og Óli Pétur Olsen,
f. 16. júlí 1943, maki Sherry
Gale Olsen, f. 5. nóvember
1948.
Eygló giftist Guðmundi
Sigurjónssyni 4. júlí 1964. Guð-
mundur fæddist í Reykjavík 10.
desember 1928 og lést 18. jan-
úar 2011. Hann var sonur
hjónanna Sigurjóns Árna Ólafs-
sonar, f. 29. október 1884, d.
15. apríl 1954, og Guðlaugar
Gísladóttur, f. 26. september
1892, d. 5. nóvember 1951.
Börn Eyglóar og Guðmundar
eru: 1) Valgerður Anna Guð-
mundsdóttir, f. 23. apríl 1964,
maki Steinþór Óskarsson, f. 2.
apríl 1952. Börn þeirra eru: a)
Guðmundur, f. 27. maí 1985,
maki Guðrún Anna Lúðvíks-
dóttir, f. 8. júní 1989. Börn
þeirra eru Aron Leo, f. 27. maí
2009, og Alex Leví, f. 20. sept-
ember 2010. b) Unnur Ósk, f.
10. september 1990, maki
Bjarki Már El-
ísson, f. 16. maí
1990. Barn þeirra
er Valgerður Elsa,
f. 21. apríl 2015. 2)
Marta Elísabet
Guðmundsdóttir, f.
13. apríl 1967,
maki Þórður Vil-
berg Oddsson, f.
20. febrúar 1966.
Börn þeirra eru: a)
Anna Katrín, f. 25.
október 1993. b) Oddur, f. 27.
október 1998. Fyrir átti Eygló
tvö börn: 3) Jarþrúður Halls-
son, f. 11. janúar 1951. Börn
hennar eru: a) Björn Agnar
Hallsson, f. 20. janúar 1979.
Hans börn eru Kai, f. 1. ágúst
2010, og Brynja, f. 18. apríl
2012. b) Hallur Andri Hallsson,
f. 17. apríl 1981, maki Amalia
Hallsson, f. 22. janúar 1982.
Barn þeirra er Stella Lína, f.
27. mars 2016. c) Eiríkur Ró-
bert Hallsson, f. 8. desember
1986, maki Eric Sutton f. 15.
desember 1973. 4) Gróa S.Æ.
Sigurbjörnsdóttir, f. 7. janúar
1955, maki Alexander Polson f.
1. ágúst 1950. Börn Gróu eru:
a) Jakobína L.Æ. Jónsdóttir, f.
19. mars 1974, sambýlismaður
Þorsteinn Þorbjörnsson, f. 8.
mars 1961. Börn þeirra eru
Bjartmar, f. 30. ágúst 2003, og
Dagur, f. 28. september 2005.
b) Þórður Kristinn Jónsson, f.
14. febrúar 1979.
Eygló starfaði lengst af við
verslunar- og þjónustustörf.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Látin er amma mín, Eygló
Olsen. Það er þungbært að
þurfa að kveðja hana svo
skyndilega en ég hugga mig við
að hún hafi ekki þurft að heyja
langa og sára baráttu við elli.
Hún fór líkt og hún kom gjarn-
an, með ró og spekt, enda hæg-
lát og hógvær kona. Þannig
minnist ég hennar.
Það getur verið sárt, en samt
gott, að finna til sorgarinnar.
Þá finnur maður svo sterkt fyr-
ir tilvistinni og lífinu sjálfu; fyr-
ir þeirri væntumþykju sem býr
í brjósti manns og því þakklæti
sem maður ber í garð annarra.
Á sorgarstundu styrkir mað-
ur böndin við þá sem standa
manni næst. Í mínu tilfelli,
þökk sé ömmu Eygló, er það
þétt og sterkt net móðurfjöl-
skyldu minnar. Af því sköpun-
arverki sínu var amma stoltust.
Amma var alíslensk alþýðu-
kona sem unni landi sínu og
þjóð. Hún ferðaðist mikið og
þekkti nöfn allra fjalla, dala,
skóga, áa og bæja.
Hún var eins og uppflettirit
sem maður gat gluggað í ef
maður var ekki kunnugur stað-
háttum.
Og þó að með aldrinum hafi
mörgu verið farið að hraka;
bæði sjón og heyrn, þá þekkti
hún umhverfi sitt alltaf manna
best.
Hún og afi Guðmundur ferð-
uðust um ósnortna náttúruna á
hálendi Íslands á gamla
Bronco-inum, með hústjald og
prímus í skottinu og mömmu og
Völu frænku í aftursætinu.
Svo margar sögur hef ég
heyrt af þessum ferðalögum í
gegnum tíðina að mér finnst ég
oft hafa verið á staðnum sjálf-
ur. Ég er ekki svo heppinn að
muna eftir Hólmgarðinum, en
þar bjuggu amma og afi lengst
af. Mér er stundum sagt frá
kræsingunum sem þar fengust
jafnan.
Miðað við hvað amma borð-
aði páskalærið alltaf með bestu
lyst heima hjá mér, á seinni
tímum, leyfi ég mér að ímynda
mér að hún hafi oft boðið upp á
sunnudagslæri í Hólmgarðin-
um.
Reyndar þótti sumum best
að fá bixímat í Hólmgarðinum.
Það þótti víst syndsamlega
gott.
Eina minningin sem ég á af
eldamennsku ömmu minnar er
þó ein sú innilegasta sem ég á.
Það er þegar ég fékk saltkjöt
hjá henni einhvern þorrann. Ég
hef varla verið eldri en sex ára
og skildi ekki hvað amma hafði
eiginlega boðið mér upp á, ég
var vanur að fá bara venjulegt
kjöt.
Þegar ég var búinn að
kyngja fyrstu bitunum með
fýlusvip brá amma sér frá ör-
stund. Ég sneri mér þá að
mömmu, sem borðar ekki salt-
kjöt og sat frammi í stofu, og
hvíslaði til hennar lágum rómi:
„Mamma, amma hefur eitthvað
misst sig í saltinu.“
Það var orðin hefð að ég
skutlaði ömmu heim eftir að
hún kom í mat, áður en ég hélt
svo eitthvað út á lífið. Við
ræddum oft daginn og veginn,
lífið og tilveruna. Bíltúrar okk-
ar voru stundir sem mér voru
afar kærar, og henni eflaust
líka.
Amma var trúrækin kona og
vegna hennar sérstaklega ber
ég aukna virðingu fyrir kirkj-
unni og hennar starfi. Amma
kenndi mér svo margt án þess
að hafa endilega ætlað sér það.
Hún var aldrei að segja manni
fyrir verkum eða leggja manni
línurnar eitthvað sérstaklega.
Hvernig hún lifði og bar sig
kenndi mér líklega mest, hóg-
værð hennar og hlédrægni á
efri árum.
Hún var virðuleg kona sem
ég mun ætíð bera mikla virð-
ingu fyrir.
Hún og kom og fór með friði
og megi hún því hvíla í friði.
Oddur Þórðarson.
Eygló Olsen
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI HELGI ÁRNASON,
Boðaþingi 18, Kópavogi,
lést á heimili sínu aðfaranótt sunnudagsins
1. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Anna Konráðsdóttir
Kristín Helga Gísladóttir George Sebastian Mikaelsson
Guðmundur Víðir Gíslason Ellen Elíasdóttir
Konráð Valur Gíslason Sif Sveinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BENEDIKT RAGNAR LÖVDAHL,
Garðsenda 15,
lést föstudaginn 30. október.
Útför auglýst síðar.
Lóa May Bjarnadóttir
Pétur Þór Benediktsson Anna Kristín Guðmundsdóttir
Bjarni Benediktsson Ireti Elizabeth Akinroyeje
Ása Diljá Pétursdóttir Dagbjört Lóa Pétursdóttir
Faðir okkar, bróðir, frændi og vinur,
ÓLAFUR KRISTJÁNSSON,
lést á hjartadeild LSH föstudaginn 23.
október. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
í dag, fimmtudaginn
5. nóvember, klukkan 11. Vegna aðstæðna
verða aðeins nánustu aðstandendur viðstaddir.
Streymið verður í gegnum mbl.is/andlát og á slóðinni
https://www.facebook.com/groups/357910098646002
Fyrir hönd aðstandenda,
Lísa, Gunnar Már og Sara Dís