Málfríður - 15.05.1988, Síða 17

Samrœmdu prófin
aði eyðufyllingin um atvik, sem hæg-
lega hefði getað átt sér stað hjá ein-
hverjum nemendum og var
samdóma álit nemenda minna að
eyðufyllingin hefði verið „létt“. Aft-
ur á móti fjallaði eyðufyllingin árið
1983 um tilraun á maurum og áttu
þau erfiðara með að átta sig á hvað
var að gerast þegar sú eyðufylling
var lögð fyrir þau skömmu fyrir
próf. Fæst hafa þau séð maura og
þetta fannst þeim „ofsalega þungt“.
Það er erfitt að búa til próf svo
öllum líki og margt sem taka þarf
tillit til við samningu prófs, svo sem
búsetu nemenda, reynsluheim
þeirra og fleira. Það er ekki öfunds-
vert starf sem það fólk er í. Sem
betur fer hafa prófin breyst mjög til
batnaðar undanfarin ár ogineira til-
lit er tekið til þeirra, sem ekki eru
alin upp við það sem Stór-Reykja-
víkursvæðið hefur upp á að bjóða.
Það er erfitt að muna eftir öllu við
samningu prófa og gaman væri að
heyra álit annarra grunnskólakenn-
ara á samræmdu prófunum. Semj-
andi þeirra fær þá hugmynd um hvað
kennurum finnst um vinnu hans og
hvað mætti kannski betur fara.
Höfundur er kennari við grunnskól-
ann á Hellu.
Guðrún Jónsdóttir:
Forsagnargildi
grunnskóla-
prófs í ensku
Hvert er forsagnargildi grunn-
skólaprófs í ensku? Sýnir einkunn á
grunnskólaprófi hvernig nemanda
vegnar í framhaldsnámi?
Já, vafalaust að nokkru leyti.
Framhaldsskólakennarar sem
kenna nemendum á fyrsta ári fram-
haldsnáms taka eftir því að það er
yfirleitt fylgni á milli góðra einkunna
úr grunnskóla og velgengni í fram-
haldsnámi. Þetta er þó ekki algilt.
Það er talsverð breyting fólgin í því
að hefja nám á öðru skólastigi og
stundum fara góðir nemendur að
slaka á þegar þeir koma í annan
skóla en aðrir, sem skiluðu ekki eins
góðum árangri í grunnskóla, taka sig
á við breytinguna.
Þótt allir geti nú hafið framhalds-
nám að grunnskóla loknum þá eru
það einkunnir í samræmdum grein-
um sem segja til um í hvers konar
áfanga nemendur byrja. Ef einkunn
er undir vissu lágmarki þarf nem-
andinn að fara í fornám (undirbún-
ingsnám) en annars geta nemendur
byrjað í framhaldsnámi en oft á mis-
munandi hraða. Duglegir nemendur
geta því oft flýtt fyrir sér í námi en
hinir, sem verr eru á vegi staddir,
geta farið sér hægar. Það er oft tals-
verður munur á kunnáttu nemenda
sem hafa sömu einkunn á grunn-
skólaprófi og á það sér ýmsar skýr-
ingar. Sumum nemendum gengur
illa í skriflega þætti prófsins þótt
þeim gangi vel í hlustunarþætti og
málskilningi.
Það er athyglisvert að oft er
greinilegur munur á kunnáttu nem-
enda í ensku eftir því úr hvaða
grunnskóla þeir koma. Grunnskól-
arnir leggja ekki sömu áherslu á alla
þætti tungumálsins. Auk þess er
grunnskólaprófið eingöngu úr
ólesnu efni. Við þær aðstæður er
ekki jafnbrýnt að skólarnir vinni
saman að undirbúningi prófsins.
Það er þó full þörf á aukinni sam-
vinnu á milli grunnskólanna. Meiri
samvinna milli skóla hlýtur að leiða
til markvissari kennslu þar sem skýr-
ar er kveðið á um hvað nemendur
eiga að kunna að grunnskólaprófi
loknu. Prófið segði þá líka um leið
meira til um hvernig nemendum
vegnaði í framhaldsnámi.
Höfundur er kennari við Flensborgar-
skóla í Hafnarfirði.
Erla Elín Hansdóttir:
ForsagnargUdi
samræmds
prófs í dönsku
Frá því að landsprófið gamla var
fellt niður og samræmd próf voru
tekin upp hefur mikið verið rætt og
ritað um gildi samræmdra prófa og
tilgang, m.a. um normalkúrfu og
dreifingu. Menn hefur greint á í um-
ræðu þessari og enda þótt ég ætli
mér ekki beinlínis að taka þátt í um-
ræðunni, þá má e.t.v. nýta eitthvað
af þeim upplýsingum sem ég hef
fram að færa.
Ritstjórn Málfríðar fór þess á leit
við mig að ég skrifaði grein um for-
sagnargildi samræmda prófsins í
dönsku. Þegar ég fór að hugleiða
efnið betur og þó sérstaklega
hvernig ætti að nálgast það, runnu
fljótlega á mig tvær grímur. Ef gera
ætti þessu efni fyllilega skil þyrfti
vandaða könnun og úrvinnslu. Til
þess var hvorki mannafli, peningar
né tími. Þessi umfjöllun verður því
yfirborðskennd, en gefur vonandi
einhverja vísbendingu um hugsan-
legar niðurstöður vandaðrar könn-
unar.
Eg ákvað að einskorða mig við
nemendur, sem um jólin 1987 voru
að taka ’sitt fyrsta próf í dönsku á
framhaldsskólastigi, hvort sem það
var í áfangaskóla (og heitir þá DAN
1024) eða jólapróf í heilsvetrarskóla.
Til liðs við mig fékk ég skólastjórn-
endur Menntaskólans við Sund og
Fjölbrautaskólans á Sauðárkróki,
sem góðfúslega veittu aðgang að
upplýsingum um einkunnir nem-
enda sinna skóla í þessari náms-
grein, auk þess sem ég athugaði ein-
kunnir eigin nemenda í Kvennaskól-
anum í Reykjavík. Ég bar einungis
saman einkunnir nemendanna á
samræmda prófinu í dönsku vorið
1987, ekki skólaeinkunn, og fyrstu
einkunn í framhaldsskóla haustið
1987. Ef greinilegt var að nemendur
höfðu þreytt samsvarandi próf áður,
t.d. sátu aftur í 1. bekk, eða voru
17