Málfríður - 15.05.1997, Blaðsíða 15

Kolbrún Valdemarsdóttir:
NORDLINGUA
Finnland 1996 - Esbo 24.-28. júní
Löng hefð er fyrir samvinnu
tungumálakennara á Norður-
löndum. Gott dæmi þar um er
ráðstefna tungumálakennara.
Fyrsta ráðstefnan var haldin í
Finnlandi 1977, næsta í Reykjavík
1980, Bergen 1984, Umeá 1988,
Hirtshals 1992 og nú síðast í
Esbo, Finnlandi 1996. Þá kemur
aftur röðin að okkur árið 2000.
Vettvangur ráðstefnunnar var
tækniháskólinn í Esbo, sem er
rétt utan við Helsinki. Hann var
hannaður af hinum fræga arkitekt
Finna, Alvar Aalto.
Þátttakendur voru um 400 og
flestir finnskir. Hver dagur hafði
ákveðið þema, en þau voru: sköp-
unarþörf, menning, aðferðafræði
og málefni líðandi stundar. Fyr-
irlestrar voru haldnir milli kl. 9-17
flesta dagana og urðu alls 40.
Þorri fyrirlesaranna var finnskur
en einnig voru þeir frá hinum
Norðurlöndunum, svo og Frakk-
landi, Þýskalandi, Englandi, Banda-
ríkjunum og Ástralíu.
Þarna var haldinn fundur for-
manna norrænu samtakanna,
ásamt fulltrúum frá Eystrasalts-
ríkjunum. Á dagskrá fundarins
var að stofna norræna deild
Nordisk-Baltisk region innan
FIPLV (Fédération Internatio-
nale des Professeurs de Langues
Vivantes) en það eru alþjóða-
samtök tungumálakennara og
hafa þau B-aðild að Unesco. í
janúar sl. hittust formennirnir
aftur og gengu þá formlega frá
stofnun þessarar norrænu deild-
ar eftir að hafa fengið samþykki
stjórna viðkomandi landa.
Við vorum fjórir fulltrúar frá ís-
landi: Guðrún Jónsdóttir, ensku-
kennari í Flensborg, Rannveig
Jónsdóttir, enskukennari við
Fjölbrautaskólann í Ármúla, Ingi-
björg Haraldsdóttir rithöfundur
sem var fyrirlesari fyrir hönd ís-
lands, og undirrituð. Þetta var
góður félagsskapur og fyrirlest-
ur Ingibjargar rómaður mjög.
Margir áhugaverðir fyrirlestr-
ar voru haldin á ráðstefnunni.
Mér er þó efst í huga skáldið Bo
Carpelan sem minntist bernsku
sinnar og fléttaði ljóðum inn í
frásögnina. Eins var áhrifaríkt
að hlýða á leikkonuna Birgittu
Ulfsson flytja ljóð úr Kalevala.
Af fræðilegum fyrirlestrum
vakti mesta athygli mína framlag
Ullu Ladau-Harjulin sem kennir
ensku við sænska viðskiptahá-
skólann í Finnlandi. Hún ræddi
um hve Finnum væri góð tungu-
málakunnátta mikilvæg vegna
mikilla erlendra viðskipta. Hún
sagði nemendur sína yfirleitt
hafa gott vald á ensku en það
væri ekki nóg. Þeir þyrftu ekki
síður að skilja og kunna sam-
ræðulist Breta. Hún skýrði mál
sitt með myndbandsþáttum þar
sem nemendur hennar léku Eng-
lending og Finna við ýmis tæki-
færi. Þetta var oft grátbroslegt
og mér fannst ég oft sjá íslend-
ing í hlutverki Finnans. Langar
mig að segja lítillega frá þessum
samanburði hennar.
1. Þögn - Athugasemdir
Hinn dæmigerði Finni virðist
þögull og feiminn og þolir vel
þagnir í samræðum. Englend-
ingnum líður illa og rýfur gjarn-
an þögnina með kurteislegum
athugasemdum. Þetta finnst
Finnanum oft truflandi og dóna-
legt. Ulla sagði að venjulega
svarar Breti eftir 2-3 sekúndur
en Finni eftir 5-6 sekúndur.
Frá vinstri: Rannveig, Ingibjörg, Guðrún og Kolbrún.
15