Víðförli - 15.06.1988, Blaðsíða 8

Erlendir
gestir verða
íslenskir prestar

Nokkrir íslenskir prestar starfa erlendis, bæði í vesturheimi og á norðurlöndum en þess í stað hafa verið erlendir menn í prestsþjónustu hérlendis. Séra Kári Valsson sem er tékkneskur að ætterni en lét af störf- um fyrir nokkrum árum og nú um þessar mundir er sr. Róbert Jack að láta af störfum eftir áratuga þjón- ustu en hann er skoskur að ætterni. Svo skemmtilega vill til að sama ár og sr. Robert ætlar að hætta tekur við störfum sr. Jens Hvidtfeldt Niel- sen sem er danskur. Víðförli hefur leitað tii þeirra sr. Róberts og sr. Jens og lagt fyrir þá eftirfarandi spurn- ingar. Þess skal getið að textinn er eins og hann kemur frá hendi þeirra og segir sr. Jens í bréfi sem að fylgir „enginn innfæddur maður hefur lesið þetta yfir og leiðrétt.“ Viðförli þakkar sr. Róbert mikilvæga þjón- ustu og býður sr. Jens velkominn til starfa.
Sr. Róbert Jack, Tjörn, Vatnsnesi.
— Hvað olli því að þú fórst að
lesa guðfrœði hérlendis?
Ég var að þjálfa knattspyrnu hér-
lendis þegar síðari heimsstyrjöldin
braust út og þess vegna komst ég
ekki heim til Skotlands. Ég ræddi við
sr. Sigurgeir Sigurðsson biskup um
vandamál mitt og hann benti mér á
að nota tíma minn þangað til öðru-
vísi væri ákveðið með því að fara í
guðfræðideildina.
— Hvernig leist þér á aðstæður
hér, bæði í Háskólanum og kirkj-
unni?
Aðstæður í Háskólanum voru,
fannst mér, góðar, en kirkjulífið, sér-
staklega fyrir unga fólkið, Iélegt.
— Hvernig er að vera útlendingur
í kirkjulegri þjónustu á Islandi?
Að vera útlendingur i þjónustu í
íslensku kirkjunni hefur verið ágætt,
en erfitt til að byrja með. Ég vígðist
að Heydölum í Breiðdal sem var útúr
á þeim tíma árið 1944. Ég var ný-
kominn þangað þegar tveir bændur
voru að ræða um prestinn sinn.
Annar segir við hinn, „hvernig líst
þér á nýja prestinn?“ „Jæja,“ var
svarið, „ég held að hann sé sæmi-
legur náungi, en hann er útlend-
ingur.“ Þá spyr hinn og segir: „Trúir
þú á Jesúm Krist?“ „Auðvitað geri
ég það,“ var svarið. „En þú verður
að muna það,“ segir bóndinn sem
spurði, „að Jesús var útlendingur.“
— Hvernig finnst þér íslenskt
kirkjulíf miðað við heimaland þitt?
Kirkjulífið í Skotlandi lá niðri í
nokkuð mörg ár eftir lok stríðsins og
hefur nú tekið við sér að verulegu
leyti. Yfirleitt er kirkjulífið betra í
dag í Skotlandi en hérlendis og í öðr-
um skandinavískum löndum, þó má
segja að æskulýðsstarfsemi hjá
okkur sé í miklum blóma. Séra Jens,
reyndu „að sparka“ æskunni í kirkj-
una eins og ég reyndi í „langan
aldur“.
— Hvaða ráð viltu gefa ungum
erlendum presti?
Þegar erlendur prestur byrjar starf
sitt hérlendis, annarsstaðar en í
Reykjavík og nágrenni verður hann
strax að leggja sig fram til að kynn-
ast sóknarfólki sínu og um leið hugs-
unarhætti þess sem hann er ekki, að
öllu, vanur. Rétt er að fara gætilega
að öllum málum, sýna þó lipurð og
skilning. Það tekur nokkur ár, eins
og reyndist hjá mér, að komast inn i
íslenskan hugsunargang og verða ís-
lendingur. Það kom með því að taka
þátt í félagslífi bæði hjá yngra fólki
sem eldra. Söfnuður kann að meta
slíkt hjá presti sínum og á hann að
vera prestinum allt.
— Hvað hefur reynst þér hald-
best?
Það sem reyndist mér haldbest í
starfi mínu var tvennt (1) Köllun mín
til þess að boða fagnaðarerindið (2)
Hjálp konu minnar.
— Ætlarðu að eyða elliárunum á
Islandi?
Jarðneskar leifar foreldra minna
liggja í fögrum kirkjugarði fyrir utan
Glasgow. Ég var eina barnið þeirra.
ísland er nú mitt heimaland og gott
land. Faðir minn og móðir voru
miklir íslandsvinir og ég veit að þau
hafa ekkert á mót því að ég eyði síð-
ustu árum mínum á íslandi. Og ekki
ég heldur.
8 — VÍÐFÖRLI