Hinsegin dagar í Reykjavík - aug. 2011, Side 23

leið aldrei eins og ég ætti hann, þennan
fallega dreng, og það var mesta sjokkið
fyrir mig. Ég veit ekki hvort það var af því
að ég saknaði tilfinningarinnar sem ég fékk
þegar ég fæddi sjálf barn eða hvort það var
út af því að við vorum ekki eins ástfangnar
og áður. Þetta er ein versta tilfinning sem
ég hef upplifað. mér fannst ég vera svo
hræðilega vond manneskja og bregðast á
svo margan hátt.
Ég vissi ekkert hvernig ég ætti að höndla
þetta. Þegar jökull var fæddur hugsaði ég:
núna get ég aldrei skilið við hana, af því
að ég fann að lára myndi tengjast barninu
og þá yrði ómögulegt að fara. og þá fannst
mér að ég yrði að komast út, strax. Við
ákváðum að skilja og það var hrikalegt.
Þótt þetta væri erfitt fyrir mig var það
auðvitað miklu erfiðara fyrir Eydísi en okkur
hefur gengið vel og erum góðir vinir. lára
heimsækir Eydísi og jökul, sem hún kallar
bróður sinn, og Eydís hefur líka komið með
hann hingað austur.
Ást og heiðarleiki
Ef þú hefðir spurt mig um reynslu mína af
ástinni fyrir tíu árum hefði ég sagt að ég
væri alltaf ástfangin. núna velti ég því
hins vegar fyrir mér hvort ég hafi nokkurn
tímann verið ástfangin, eða kannski frekar
hvað ástin er. Eins og ég verð hrikalega
ástfangin, með líkamlegum einkennum og
öllu, skil ég ekki af hverju þetta endist ekki
hjá mér. Ég og systir mín byrjuðum með
fyrstu kærustunum okkar á sama balli á
Vopnafirði. Ég var mjög ástfangin af þeim
strák en hef átt í ófáum samböndum síðan.
Systir mín er aftur á móti enn hamingjusam-
lega gift sínum manni. Ef það sem ég átti
var ást, hvað er þá það sem þau eiga?
Ég er að reyna að losa sjálfa mig við
sektarkenndina og segja mér að það hafi
verið rétt ákvörðun að skilja í seinna skiptið.
Ég hef gert marga vitleysuna um dagana
og maður reynir alltaf að réttlæta það sem
maður gerir, annars gæti maður ekki lifað.
miðað við það sem ég sé í kringum mig,
ótrúlegan fjölda af óhamingjusömu fólki í
samböndum, þá finnst mér þetta hafa
Ljóð úr bókinni
komin til að vera, nóttin (2009)
samhengi
það er samhengi á milli þess
að langanir mínar mótast
og laga sig að þínum meðan
þínar langanir móta mínar
það er samhengi milli þess
að ég finn fyrir þörf til að vernda þig
meðan þú þarfnast mín alls ekki
það er eitthvað sem hnýtir okkur saman
þrátt fyrir gleymdar afsakanir
og ótalmörg svikin loforð
það er samhengi þarna á milli
og við getum svo sem kallað það ást
spurt
ef ég skrifa nafnið þitt
á þessa síðu
aftur og aftur
svona tíu sinnum
með mismunandi skrift
hvort er ég þá
ótrúlega rómantísk
eða tólf ára
ljóð
sú sem var uppspretta þessa ljóðs
er farin
og því fellur þetta líka um sjálft sig
Lára og Jökull
Eydís og Ingunn á Hinsegin dögum 2005
23