Vinnan - 01.12.1945, Qupperneq 6

Ályktun um sjálfstæðismálin
Fundur íullskipaðrar sambandsstjórnar Alþýðu-
sambands Islands, haldinn í Reykjavík dagana 31.
okt.—2. nóv„ samþykkir eftirfarandi ályktun í sjálf-
stæðismálum íslenzku þjóðarinnar:
„Fundurinn ályktar að lýsa því yfir í naíni íslenzkr-
ar alþýðu, að hann telur fullkomið sjálfstæði Islands
höfuðskilyrði fyrir efnahagslegu og menningarlegu
sjálístæði vinnandi fólks í landinu, og nauðsynlegra
nú en nokkurntíma fyrr, að alþýðan skilji hve at-
vinnulegt öryggi og hagsæld í framtíðinni eru órjúf-
anlega tengd sjálfstæði landsins.
Vegna þessa lýsum vér öruggum stuðningi sam-
taka vorra við hvert það spor, sem stigið er til þess
að tryggja sjálfstæði landsins og teljum það bezt gert
með eftirfarandi aðgerðum:
1. Að sameina öll þjóðleg öfl til að vinna að þeirri
nýsköpun atvinnuveganna, sem núverandi ríkis-
stjórn hefur á stefnuskrá sinni, svo Island megi
verða efnahagslega sjálfstætt gagnvart öðrum
þjóðum.
2. Að einksis sé látið ófreistað til þess að ísland geti
sem fyrst gerst frjáls aðili að bandalagi hinna
sameinuðu þjóða.
3. Að staðið sé trúlega á verði gegn hverskonar til-
burðum erlendra ríkja og innlendra erindreka
þeirra til íhlutunar, áhrifa eða sérstöðu hér á landi.
Vér munum líta á hverja slíka málaleitun, hvaðan
sem hún kann að koma 'og í hvaða mynd sem hún
birtxst, sem ógnun við sjálfstæði vort og tröðkun á yf-
irlýstum vilja hinna sameinuðu þjóða um að virða
sjálfstæði og sjálfsákvörðunarrétt smáríkjanna, og
telja það ótvíræða skyldu váldhafa landsins, þings
og stjórnar, að svara hverri slíkri móðgandi áleitni
með hiklausri neitun.
Vér teljum það fyrstu skyldu alþýðusamtakanna
að styðja að framgangi ofangreindra ráða til að
tryggja sjálfstæði landsins, og beita öllu því afli og
valdi, sem þau búa yfir, til varnar hverri hættu, sem
steðja kann að sjálfstæði Islands og frelsi þjóðar-
innar.
í barnaskólanum
Kennarinn: —• Getur þú sagt mér Lárus litli, hvaða
gagn við höfum af vatninu?
Lárus: — Já, ef við hefðum ekki vatnið, þá gætum
við ekki lœrt að synda. Og ef við kynnum ekki að
synda, þá gœtum við drukknað.
Hagsýni
Maður nokkur bjó í húsi og var sín smiðjan á hvora
hlið hússins. Hamarshöggin bergmáluðu allan guðs-
langan daginn og varð maðurinn hundleiður á þessu.
Fór hann því fram á það við smiðina, að þeir flyttu
sig og féllust þeir á það með því skilyrði, að hann
borgaði þeim álitlega fjárhœð, hvorum um sig. Þegar
samningar þessir höfðu verið undirritaðir og smiðirn-
ir voru búnir að fá peningana, spurði smiðurinn þá,
hvert þeir œtluðu að flytja sig. Þá glotti Sveinn smiður
íbygginn á svip, og sagði, um leið og hann stakk á sig
peningunum:
— Jón smiður flytur í mína smiðju, og ég í hans
smiðju.
Hættuleg sendiferð
Hinrik áttundi skipaði eitt sinn einum hirðmanna
sinna að fara með hótunarbréf til Frakkakonungs.
Hirðmaðurinn fœrðist undan sendiförinni og sagði
sem satt var, að þetta vœri hreinasta forsending, því að
hann mundi verða hálshöggvinn.
— Kvíddu engu, sagði Hinrik. — Ef Frakkakonung-
ur dirfist að láta hálshöggva þig, skal ég láta hálshöggva
alla Frakka, sem ég næ í.
— Það er auðvitað gott og blessað, yðar tign, sagði
hirðmaðurinn. — Gallinn er bara sá, að ekki er víst, að
neinn af hausunum þeirra félli við hálsinn á mér.
Heppilega valinn námstími
Dómarinn: — Látið mig heyra síðustu ósk yðar, áð-
ur en þér verðið líflátinn. Hún mun verða uppfyllt.
Fanginn: — Mig hefur lengi langað til að lœra
tungumál. Gerið svo vel og leyfið mér að lœra kín-
versku.
230
VINNAN