Vinnan


Vinnan - 01.12.1947, Blaðsíða 17

Vinnan - 01.12.1947, Blaðsíða 17
Gamall sveitabœr: Akrar á Mýrum Fyrst fann Österlund til vonbrigða. Hann hafði ætlað sér að fá sel. En á meðan hann sat þarna á ísnum fann hann út, að nærri 200 kíló af vaxi væri miklu meira virði en selur, og þessi útreikningur hans var ekki svo fjarri lagi. Jafnframt reiknaði hann út að fylgzt mundi hafa verið með veiðiför hans frá vitanum. Þar var ungur vitavarðarglópur, sem hafði horn í síðu hans. Hann varð því að tilkynna fundinn og láta bjóða hann upp. Ekki var nú líklegt að margir færu að bjóða á móti honum á þessu eyðilega vitaskeri langt frá öllurn lögum og rétti, ef hann vildi sjálfur eignast það, sem hann þannig hafði fundið. Hér var því möguleiki fyrir gróða. Hann fór að höggva ísinn í kringum tunnuna ög losa hana. Með því að nota skriðborðið og skutullínuna náði hann henni loks með miklum erfiðismunum upp á ísinn. En erfitt var að velta henni í land og það var farið að rökkva þegar hann var loks búinn að koma henni fyrir uppi í sjóbúðinni. Mamma gamla skamm- aðist og hitaði kaffi, en hann var niðursokkinn í áætl- anir og útreikninga. Honum fannst hyggilegast að fara til Stokkhólms með vaxið og selja það þar sjálfur. Or- lofið fengi hanrí í júní. Hann hafði ekki komið til Stokk- hólms síðan hann var fimmtán ára skipsstrákur á Eld- ingunni. Hann var þá nokkrum sinnum sendur í land til að kaupa mat, á meðan þetta ágæta skip lá í höfn höfuðstaðarins. Og hann kom matarlaus aftur. Og hann var barinn af matsveini, stýrimanni og skipstjóra. Minn- ingar hans frá þessari borg voru því ekkert sérstaklega hugðnæmar. En nú var hann í þjónustu ríkisins og haf ði fjórtán daga orlof með fullum launum. Þess vegna skyldi hann nú ferðast þangað í verzlunarerindum og nota um leið tækifærið til að skemmta sér einu sinni á ævinni. * Vaxið hans var fínt. Hann varð að kaupa það dýru verði á Uppboðinu. Vaxið var rússneskt — einn toll- þjónninn þekkti stafina á fatinu. Rússar framleiða mik- ið af vaxi og búa til úr því kerti í kirkjurnar. Toll- þjónninn bölvaði sér upp á að þetta væri kirkjuvax. Tunnan var stórmikils virði og Österlund hefði fengið hana allt of ódýrt. En nú skyldi hann ekki gera neina glópsku, þegar hann kæmi til borgarinnar. Hann skyldi halda sem lengst í vaxið og ekki láta leika á sig. Því að í Stokkhólmi úir og grúir af bófum og glæpamönnum, sem nota sér fáfræði manns, sem eiginlega hefur aldrei séð annað en Snoppuskerið, þó að hann sé kominn af sokkabandsárunurn. Erfiðast varð Ósterlund að skiljast við mömmu sína. En hann lét hina starfsmennina lofa sér því að líta til hennar á hverjum degi — koma í kaffi á hverjum degi VINNAN 239
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan
https://timarit.is/publication/1513

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.