Vinnan


Vinnan - 01.12.1947, Blaðsíða 31

Vinnan - 01.12.1947, Blaðsíða 31
ekki að því, hvort Rússar hefðu ekki gefiS Tékkum hógværlega í skyn, aS þeir vildu ekki, aS þeir færu til Parísar. Eg fór heldur á fund demókratapressunnar og átti langt viStal viS ritstjóra aSalblaSs kratanna. Ritstjórinn virtist gætinn maSur, ákveSinn og nokkuS hrúnaþungur. Hann varS allfastmæltur, er umræSurnar beindust aS general Marshal. „Ef viS hefSum gerzt aS- ilar aS Marshal-planinu þýddi þaS, aS viS hefSum orSiS aS taka ÞjóSverja aftur inn í land okkar. Bandaríkja- menn meS hjálp ÞjóSverja reka áróSur fyrir því aS senda nokkra þýzka heiSursmenn til okkar aftur og mynda þannig grundvöll fyrir áróSur sinn. Þeir benda á, aS sveitir séu í auSn hjá okkur og viS höfum ekki mannskap til aS reka atvinnuvegi okkar. Atvinnuvegir okkar ganga vel, og meS hagkvæmari dreifingu vinnu- aflsins getum viS fært út kvíarnar. Þegar ég innti aS því, hvort Tékkar væru ekki bundnir í báSa skó af Rússum, þykktist maSurinn viS og sýndi mér klefa fullan af mannhæSarháum áróSursmiSum meS alls „onar áletrunum gegn kommúnistum. Þetta átti aS lím- ast á veggi borganna í landinu og virtist mér þó all- mikiS fyrir af slíku veggskrauti. Hann fræddi mig á því, aS prentsmiSja sín framleiddi slíkar bókmenntir í upp- lögum, sem næmu hundruSum þúsunda. „ViS getum nákvæmlega gert og talaS þaS, sem viS viljum. En viS tökum mikiS tillit til skynseminnar,“ sagSi hann og glotti. ÞjóSverja-spursmáliS er úr sögunni og Tékkar ætla ekki aS gerast eltiskinn stórveldanna, hvort sem þeim fellur þaS betur eSa verr. SíSar átti ég tal viS fjölda manna um þetta sama efni. Svör þeirra voru mjög á eina leiS. „ViS hvorki vildum þaS né gátum.“ Nokkrir sögSu þó, aS þeir hefSu viljaS taka þátt í þess- ari ráSstefnu, en þaS hefSi kostaS þá óvináttu annarra þjóSa í Austur-Evrópu. ÞaS kemur heim viS yfirlýs- ingu stjórnarinnar um þátttöku í ParísarráSstefn- unni. Þessi tvískinnungur lýsir Tékkum eSa talsverSum hluta þeirra vel. Hagsmuna sinna vegna þurfa þeir aS halda sem beztri sambúS viS Vesturveldin og beina til þeirra um 40% af utanríkisverzlun sinni. Af þeim sök- um segjast þeir vera reiSubúnir til aS gera alla mögu- lega og ómögulega hluti fyrir þennan hluta heimsins, þótt þeim detti ekki í hug aS fara lengra í þeim viSskipt- um en þeir telja sér hagfellt. Ef þeim lízt ekki á viS- skiptin, þurfa þeir aS athuga hvort Jón SigurSsson er gjaldgengur í London eSa myntin hans Auriols austur í Moskvu. Þegar í ljós kemur, aS svo er ekki, þá er þaS ekki Tékkum aS kenna, þótt þeir taki ekki þátt í öllum ráSstefnum veraldarinnar, heldur geta heimsblöSin dæmt afstöSu þeirra eftir innræti sínu. Hægri blöSin eru full af meSaumkun og skilningi á afstöSu þeirra, sem búa í nágrenni Stalíns, en vinstri blöSin fagna því aS Tékkar sátu heima. I austanverSri álfunni er mann- orS Tékkanna vafasamt á sumum sviSum. Menn búast /-----------------------------------------------------A JÓN JÓHANNESSON: I KVÖLDSÓL Sýngur silfurtœr svöl og góð lindin laufi vœr Ijóð. Berst með blœvi glöð bylgja hljóms, gullin blika blöð blóms. Svœfir sœblá kyrrð sorg, við barm hylur hrafnblá firrð harm. Djúpt í rauðri ró ráðast hér þögn og myrkur þó þér. \____________________________________________________^ helzt viS víxlsporum hjá þeim innan Slafabandalagsins. NiSurstaSan verSur því mjög sæmileg fyrir þá. Þeir brostu bæSi til hægri og vinstri, urSu aS umræSuefni, en gerSu ekki annaS en þaS, sem þeir vildu. Sjálfum verSur þeim nær orSvant til aS skýra vináttu sína til allra þjóSa. I þessu sambandi er vert aS minnast á viSskipti Tékka og íslendinga. Þeir gerSu meS sér samning um vöruskipti, og skyldi mismunurinn, sem verSa kynni, er samningstíminn væri á enda, greiSast í dollurum. Islenzka ríkisstj órnin sá um, aS viS áttum talsvert inni eystra, í fyllingu tímans. Tékkar voru auSvitaS boSnir og búnir til aS standa viS samningana og greiSa í dollurum. Þeir vísuSu íslendingum á innstæSu, sem Tékkar áttu í SvíþjóS, en Svíar neituSu aS borga. ÞaS er ekki Tékkum aS kenna, þótt hinir dýru dalir' streymi ekki hingaS úr landi þeirra! VINNAN 253
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan
https://timarit.is/publication/1513

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.