Vinnan


Vinnan - 01.12.1947, Blaðsíða 41

Vinnan - 01.12.1947, Blaðsíða 41
JÓN DÚASON: * Eigum við að gefa Dönum allar sameignirnar í ofanálag? Réttur íslands til uppgerðar á sameignum íslands og Danmerkur byggist á því„ að ísland hefur alla tíma að réttum lögum verið fullvalda land og þj óðréttarleg persóna. Við vitum að vísu, að Danir hafa neitað þessu sögulega fullveldi íslands og talið ofbeldi það, sem þeir hafa komizt upp með að beita íslenzku þjóðina, rétt. En ofbeldi er ekki réttur, og getur heldur aldrei skapað rétt. Danir munu segja, að íslendingar hafi gleymt Gamla sáttmála á 18. öld. En Íslendingar gerðu öflugri kröfur eftir Gamla sáttmála á síðari hluta 18. aldar en nokkru sinni fyrr. Og þótt Danir hafi falið þessi skjöl, í stað þess að skila þeim hingað heim, hafa þó flest þeirra, en ekki öll, fundizt í afritum. Og meðan Jón Eiríksson og eftirmenn hans voru að kenna réttarstöðu íslands samkvæmt Gamla sáttmála í „akademíi“ danska söng — þannig féllu nú börn Helvítis Djöflinum til fóta, kveinuðu og kvörtuðu og betluðu flís af dýrmætum lík- þornum hans. Og allir áttu sér eina ósk öllum öðrum fremri: að verða eins og hann, geta setið áhyggjulausir eins og hann og horft á hina skríða í duftinu og þjóna sér í auðmýkt og ótta. Og þeir spöruðu matinn við börnin sín til að geta lagt svolítið til hliðar af því, senr þeir unnu sér inn, og þeir strituðu og þræluðu úr hófi fram og^ unnu eftir- vinnu — og þeir gerðu sér hásæti úr brauði og fötum — og þeir fundu, að þeir líktust Djöflinum því meir sem þeim tókst að sanka saman meiru, er þeir gátu nefnt sitt eigið. Þá gerðist hið hræðilega: Einn góðan veðurdag voru líkþorn djöfulsins skorin alveg upp í kviku. — Þá hófust erfiðir tímar í Helvíti. Það hófust slagsmál og hungurs- neyð, styrjöld og farsóttir. — Og sjálfur Djöfullinn var farinn að velta því fyrir sér, hvort hann ætti að láta þá hafa mat fyrir ekki neitt; því að það var nóg til af mat; en þá minntist hann þess, hve erfitt hann hafði átt á þeim tíma, er hver var sjálfum sér nógur -— og áræddi það ekki. — Sá góði einn getur gefið, því að hann þarfnast engra þjóna — og hann mundi vel, hvernig hann hafði öskrað „eins og djöfullinn sjálfur“, án þess að þeir hræ^ðu hinn minnsta fingur sinn honum til aðalsins og auðjöfranna í Sórey, geta Danir heldur ekki hafa gleymt henni, þótt það sé aukaatriði hvað þeir vissu eða vildu vita um þetta mál. ísland var forðum frjálst, og það hefur nú sjálft gert sig frjálst án byltingar eða ofbeldis, heldur á réttarins beinu braut. Og vilji Danir enn halda því fram, að Ís- land hafi nokkru sinni hætt að vera þjóðréttarleg per- sóna, taka þeir á sig skyldu til að sanna það. Geri þeir svo vel! Orkneyjar voru fullvalda þjóðfélag í konungssam- bandi við Noreg. Fullvalda hljóta og Suðureyjar að' hafa verið. Er þessi fullvalda lönd voru gengin undan Noregskonungi, voru eftir í Noregskonungs veldi tvö fullvalda lönd, ísland og Noregur. Noreg lét Friðrik VI. af hendi 1814 til að kaupa Danmörku frið. hjálpar. — En nú. — Nú þurfti hann varla að ræskja sig, til að þeir kæmu þjótandi, hjálpfúsir og auðmjúkir, krypu á kné og tilbæðu hann. — Nei, það var viturlegast að láta allt vera eins og það var. — Skipulagið var ágætt — að minnsta kosti fyrir djöful. -— En þegar borgarastyrjöldin geisaði í Helvíti, urðu nokkrir af ríkustu djöflunum að fara í útlegð. En þeim tókst að koma undan nokkrum pokurn af hinum verð- mætu líkþornsflísum. — Þær ljómuðu sem silfur, þegar ljósið féll á þær, og allir urðu heillaðir af hinum klingjandi hljómi þeirra. — En einkum heilluðu þær konurnar, sem höfðu yndi af að skreyta sig með þeim. — En kæmust þær yfir eina, seldu þær með gleði sál sína fyrir aðra til viðbót- ar. — Og það hófst sundurlyndi og hatur milli kvenn- anna á jörðinni. Og karlmennirnir drápu, stálu, föls- uðu og lugu til að geta komizt yfir sem allra mest af hinni blikandi Helvítismynt. Fyrir hana gátu þeir keypt sér virðingu, konur og völd. En flóttamennirnir úr Helvíti reistu sér fjárhirzlu á jörðinni og geymdu í henni peningana sína. Þeir settu á fót verzlun og gerðu innkaup á sálum til handa Djöfl- inum. — Og þannig komust peningarnir í mannheim og með þeim andi Helvítis og skipulag. — Og skipulagið er gott — fyrir djöflana. Einar Bragi þýddi. VINNAN 26a
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan
https://timarit.is/publication/1513

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.