Vinnan - 01.12.1947, Side 44

t
/--------------------------------------------------->
ORÐSENDING
til útsölumanna Vinnunnar
Þeir útsölumenn Vinnunnar, sem ekki
hafa enn gert skil fyrir yfirstandandi ár,
eru hér með vinsamlegast beðnir að láta
það ekki dragast lengur og senda af-
greiðslunni uppgjör fyrir áramótin.
Þeir, sem ekki hafa að fullu gert upp fyr-
ir síðastl. ár, eru ennfremur áminntir um
að láta það með engu móti dragast leng-
ur en orðið er.
Afgreiðslan vill einnig biðja þá útsölu-
menn, sem senda greiðslur, að gera bréf-
lega grein fyrir hvaða ár greiðslan er.
Sérstaklega ber að athuga þetta, þegar
sendar eru greiðslur fyrir tvö ár eða
fleiri.
Loks eru útsölumenn beðnir að senda þær
blaðaleifar, sem eftir eru og þeir hafa
ekki not fyrir.
Afgreiðsla VINNUNNAR,
Alþýðuhúsinu, Reykjavík . Pósthólf 694
v_______;___________________________:____/
þessara mála verður ekki gerð í blaðagrein, heldur
þarf hér ítarlega og gagngerða rannsókn og mat. Væri
nær að senda menn til útlanda til slíkra starfa, en til að
sitja norræna glamurfundi og hégómaveizlur. Af slíku
fær þjóð vor tæpast annað en vanvirðu og tjón. En
þjóðarsómi íslands býður, að ísland krefjist uppgerða
og skipta á sameignum Islands og Danmerkur, og að sú
krafa nái að ganga réttlátlega fram, og svo sé að öllu
þessu farið og þegar fullvalda lönd eru að skilja skipti
sín. Þjóðarsómi íslands krefst þess, að það laumist ekki
út úr þrældómshúsi Danmerkur sem réttlaus ambátt
hennar, heldur sem frjálst og fullvalda land.
JÓN ÚR VÖR:
Aðstoðarmatsveinninn sefur
Litlir bátar vaggast með tilgangslausri reglusemi,
bundnir við bryggjustólpana,
festarnar nen\a við sjávarflötinn þegar slaknar á þeim,
hefjast svo að nýju og drýpur af þeim sjór.
Það vœtlar inn um rifu á bógi og grœnmálað austurtrog
bíður þess að undir það flœði.
Langt úti á firði skríkja fuglar í gjöri.
Tvœr stúlkur ganga fram á bryggjusporðinn.
Það er aðeins einn vökumaður um borð og aðstoðarmatsveinninn,
sem er ungur og sefur.
Vörðurinn kastar hálfreyktum vindlingi niður í sjóinn
á stjórnborða.
Stúlkurnar taka dansspor á Ijósri nóttu
og aðstoðartnatsveinninn sefur.
Eins og dutlungar vindanna veltir máfurinn
vœng sínum hvítum og breiðum.
Foreldrar Nönnu litlu voru rtýbúnir að fá útvarpstæki,
og Nanna hlustaði gaumgœfilega á það. Um kvöldið
kraup hún við rúmið sitt, og las bœnirnar sínar eins og
vant var. Þegar því var lokið, þagði hún andartak, og
sagði síðan:
„Annað kvöld á sarna tíma verður flutt hér önnur bœn.“
*
Tveir bœndur stóðu hjá pósthúsi þorpsins, og rifust
heiftarlega.
„Hvað gengur á þarna?“ spurði póstmeistarinn.
„Þeir voru að skipta á hestum,“ svaraði vitringur
þorpsins, og nú bera þeir svik hvor á a.nnan.“
„Hvers vegna skipta þeir þá ekki aftur.“
„Þeir eru hræddir um að tapa aftur á skiptunum.“
*
Negraprestur var að flytja líkrœðu: „Það er eiginlega
ekki hægt að segja, að hann hafi verið góður maður,
því hann gaf aldrei Jesú hjarta sitt. En hitt mun ekki of-
mœlt ,að hann hafi notið almennrar virðingar sem synd-
266
VINNAN