Skákblaðið - 01.12.1936, Qupperneq 42

86
SKÁKBLAÐIÐ
að sjá um, að sérstaklega álitlegum skákmönnum sé gert hægra
fyrir með að liækka í tigninni með því að stytta þá leið, sem
þeir þurfa annars að fara. Þanriig varð t. d. á síðasta ári að
taka á lista þýzkra skákmeistara nöfn, sem menn varla þektu
eða höfðu heyrt, — unga skákmenn, sem höfðu vakið á sér al-
menna eftirtekt vegna ágætra sigra —. Þeir stukku yfir mörg
reynsluþing og voru meira að segja þátttakendur í þýzka
Olympiumótinu, eins og t. d. Michael frá Niirnberg og Ernst frá
Gelsenkirchen. íslenzku þátttakendurnir í Olympiumótinu
munu kannast við þá. Islenzki skákheimurinn hefur kanske
gaman af að vita, að ég hefi orðið að ganga í gegnum öll þau
reynsluþing, sem krafist er til þess að komast hátt — einnig
þau minstu. Nú nægir það alls ekki að maður nái einu sinni á
æfinni í meistaratitil, heldur verður maður að verja hann ár
frá ári í hörðum bardögum. Nú sem stendur eru þýzkir skák-
meistarar yfirleitt taldir meðal þeirra beztu og um leið er það
sönnun fyrir réttmæti þessa fyrirkomulags. Auk þýzkra meist-
araflokksþinga eru einnig haldin alþjóðaþing. Þau eru í hvert
skifti mælikvarði á skákstyrkinn.
Jafnvel þó að svona mörg þúsund séu nú í þýzka skáksam-
bandinu, þá er það þó aðeins lítill hluti allra skákvina i Þýzka-
landi. Þeir eru álitnir vera 1 til 2 miljónir. Hingað til hafa það
aðeins verið skákmenn, sem iðka skák sem sport, sem hafa
reynt sig í einvígum og á þingum. Ennþá bíða mikil verkefni
lausnar. En þegar sambandið hefur kveðið niður alla hleypi-
dóma um þessa göfugu íþrótt og þegar sérhver skilur, hvað það
er að tefla skák, þá höfum við náð takmarkinu: Skák þjóðar-
íþrótt Þýzkalands.