Morgunblaðið - 25.03.2021, Blaðsíða 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. MARS 2021
✝
Björg Þórð-
ardóttir fædd-
ist í Ystu-Tungu í
Tálknafirði 5. júní
1941. Hún lést á
Landspítalanum
16. mars 2021.
Foreldrar hennar
voru Þórður Jóns-
son, f. 28.8. 1916,
d. 5.1. 2005, og
Guðný Ein-
arsdóttir, f. 15.3.
1916, d. 3.3. 2002. Eftirlifandi
systir Bjargar er Erna Hall-
bera Ólafsdóttir, f. 1.1. 1938.
Björg giftist 15.3. 1963 Ein-
ari Einarssyni, f. 18.10. 1935,
d. 4.1. 1997.
1) Dóttir Bjargar og Einars
er Ólafía Sólveig, f. 16.10.
1978. Eiginmaður hennar er
Björn Ásbjörnsson, f.
18.4.1978. Börn þeirra eru:
Benedikt Einar, f. 2005, Harpa
Björg, f. 2008, og Hekla Krist-
ín, f. 2009.
2) Sonur Bjargar af fyrra
sambandi, og stjúpsonur Ein-
ars, er Þórður Guðni Hansen,
f. 28.9. 1958. Börn hans eru: a)
Helgi, f. 2009, og Guðbjörg
Helga, f. 2011 b) Signý Sig-
urlaug f. 1984, d. 1985, c)
Haukur Þór, f. 1987, í sam-
búð með Oddnýju Lísu Ott-
ósdóttur, f. 1988. Synir þeirra
eru Hrafn Þór, f. 2011, og
Atlas Örn, f. 2020, og d)
Signý Sigurlaug, f. 1991, í
sambúð með Helga Val Gylfa-
syni, f. 1980. Synir þeirra eru
Víkingur Valur, f. 2014, og
Valþór Smári, f. 2019.
Björg fluttist með for-
eldrum sínum til Reykjavíkur
tveggja ára gömul og bjó hún
þar meirihluta ævinnar,
lengst af í Breiðholti og síðar
í Þorláksgeisla í Grafarholti.
Síðast var hún til heimilis á
hjúkrunarheimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði. Björg lauk gagn-
fræðaprófi og svo lá leiðin út
á vinnumarkaðinn þar sem
hún starfaði lengst af sem
saumakona hjá ýmsum að-
ilum, svo sem Sjóklæðagerð-
inni, Gráfeldi og Partner.
Síðar starfaði hún við ræst-
ingar, meðal annars hjá
Sjálfsbjörg og Landspít-
alanum.
Útför Bjargar fer fram frá
Guðríðarkirkju í dag, 25.
mars 2021, klukkan 13.
Hjörtur, f. 1983,
kvæntur Ingu Ar-
onsdóttur, f. 1982.
Börn þeirra eru:
Dagur, f. 2006,
Diljá, f. 2011, og
Darri, f. 2013, b)
Einar, f. 1986,
kvæntur Riu
Thordarson, f.
1985, sonur þeirra
er Kingsley, f.
2016, en fyrir átti
Einar soninn Theo, f. 2007.
Sonur Riu og stjúpsonur Ein-
ars er Logan, f. 2007, c)
Kristian Tor Hansen, f. 1992,
og d) Ellen Tordardottir Han-
sen, f. 1998.
3) Björg eignaðist dóttur,
Guðrúnu, ung að árum sem
var gefin til ættleiðingar.
4) Stjúpsonur Bjargar er
Smári Lindberg Einarsson, f.
25.7. 1955. Eiginkona hans var
Guðbjörg Hilmarsdóttir, f.
13.3. 1958, d. 11.11. 2005.
Börn þeirra eru: a) Hilmar
Örn, f. 1978, kvæntur Sig-
urveigu Gunnarsdóttur, f.
1980. Þeirra börn eru Halldór
Það er komin kveðjustund.
Mamma er dáin. Elsku góða
mamma sem virtist hafa svörin
við öllu og það beið alltaf hlýr
faðmur og skilningsríkt eyra ef
eitthvað bjátaði á. Mamma var
vandvirk í einu og öllu, eldaði
góðan mat og sinnti bæði heim-
ili og vinnu af alúð. Ég mun
alltaf muna eftir mjúka, hvíta
hárinu hennar, fallegu höndun-
um og hlýja faðmlaginu, ásamt
allri ástinni sem hún gaf mér.
Eitt stærsta hlutverk
mömmu í lífinu var ömmuhlut-
verkið. Börnin mín voru mjög
náin ömmu sinni enda var hún
mikið inni á heimili okkar
hjóna. Mamma var einstaklega
barngóð og hændust börn fljótt
að henni. Hún hafði ómælda
þolinmæði og gat sungið, lesið
og leikið tímunum saman, og
jafnvel setið heillengi undir
hárgreiðslutilburðum lítilla
fingra án þess að kveinka sér.
Þetta var ómetanlegur stuðn-
ingur þegar börnin voru ung og
ég í háskólanámi.
Á unglingsárunum fylgdist
ég með mömmu annast pabba í
hans veikindum. Pabbi lést þeg-
ar ég var 18 ára og eftir stóðum
við mæðgur og sóttum styrk
hvor í aðra. Mamma mætti sjálf
mótlæti heilsufarslega þegar
árin færðust yfir en hún átti
trausta vini sem hún hélt dýr-
mætu sambandi við. Svo átti
hún Höbbu systur sína að og
var planið að eldast saman á
Lindargötunni, þangað sem
mamma var nýflutt.
Mamma var mannglögg,
frændrækin og fljót að mynda
tengsl við fólk. Hún elskaði gott
spjall og það var alltaf stutt í
húmorinn. Hún var mjög sjálf-
stæð og átti bíl sem hún fór á
um allt. Það var því mikið áfall
þegar mamma missti sjónina
skyndilega í fyrravor vegna
heilaæxlis sem hafði tekið sig
upp að nýju, stækkað og valdið
blindu. Mamma fékk skæðu,
hraðvaxandi útgáfuna. Önnur
aðgerð var framkvæmd en sjón-
in kom ekki til baka. Engin
meðferð var tiltæk.
Plönin um ævikvöld með
stóru systur urðu að engu og
við tók margra mánaða sjúkra-
húslega. Mamma tókst á við
veikindin af æðruleysi og með
húmorinn að vopni. Hún var
mikil handavinnukona og byrj-
aði að prjóna aftur, eftir minni.
Hún sagði mér stolt á hverjum
degi frá afrekum sínum í
sjúkraþjálfun og var rétt að
komast í form eftir aðgerðina
þegar hún smitaðist af Covid-19
á Landakoti. Hún var hætt
komin en komst á undraverðan
hátt í gegnum þau veikindi. En
auknar takmarkanir, bæði á
endurhæfingu og heimsóknum,
reyndust erfiðar.
Það varð mikil gleði þegar
við fengum að taka mömmu í
heimsókn í desember og um jól-
in. Svo flutti hún á Sólvang rétt
fyrir áramótin. Hún fékk góða
umönnun en veikindin ágerðust
hratt. Þann 16. mars var svo
þrautagöngunni skyndilega lok-
ið. Elsku mamma fékk hvíldina,
með mig og Þórð sér við hlið.
Eftir stendur tómarúm sem
ég mun fylla með minningum
og þakklæti. Mamma kenndi
mér svo ótalmargt, bæði í upp-
vexti mínum og svo þessa síð-
ustu mánuði sem ég fylgdist
með henni takast á við veik-
indin af ótrúlegu æðruleysi og
þrautseigju.
Ég skal mála allan heiminn elsku
mamma,
eintómt sólskin, bjart og jafnt.
Þó að dimmi að með daga kalda og
skamma,
dagar þínir verða ljósir allir samt.
Litlu blómin, sem þig langar til að
kaupa,
skal ég lita hér á teikniblaðið mitt.
Ég skal mála allan heiminn elsku
mamma,
svo alltaf skíni sól í húsið þitt.
Óskaðu þér mamma, alls sem þú
vilt fá,
ennþá á ég liti, til hvers sem verða
má.
Allar heimsins stjörnur og ævintýra
fjöll
óskaðu þér mamma svo lita ég þau
öll.
(Hinrik Bjarnason)
Hvíl í friði elsku mamma –
takk fyrir allt.
Þín,
Ólafía.
„Mamma er dáin“. Svona
byrjaði símtalið sem ég fékk í
bílnum frá Ólafíu minni rétt um
sexleytið þriðjudaginn 16. mars.
Þar með lauk þrautagöngu
elsku tengdamóður minnar sem
var mjög átakanleg á svo marg-
an hátt. Síðustu mánuðir voru
henni erfiðir en jafnframt sýndi
hún okkur í fjölskyldunni því-
líkt æðruleysi og þrautseigju í
sinni baráttu.
Ég kom inn í litlu fjölskyld-
una hennar sumarið 2002. Ekki
leið á löngu þar til að ég var
farinn að vera allar nætur inni
á heimili hennar og Ólafíu og
kynntumst við því frekar vel
þessa fyrstu mánuði eftir að við
dóttir hennar fórum að vera
saman. Ég komst fljótt að því
að tilvonandi tengdamóðir mín
var álíka þrjósk og ég sjálfur og
gátum við stundum strokið
hvort öðru öfugt. Eftir því sem
árin liðu lærðum við þó á hvort
annað og stundum vorum við
bara sammála um að vera
ósammála.
Þegar ég kynntist Björgu var
hún orðin ekkja. Ég og Ólafía
ákváðum fljótlega að flytja í
okkar eigin íbúð og myndaðist
þónokkuð stórt gat í tilveru
Bjargar við það.
Það var henni erfitt að verða
einstæðingur en fljótlega fann
hún nýjan takt og var hún dug-
leg að koma til okkar auk þess
sem hún var alveg eins og
þeytispjald um bæinn þveran
og endilangan að heimsækja
vini og vandamenn. Bíllinn
veitti henni mikið frelsi alla tíð.
Það var henni því mikið áfall
þegar hún þurfti að hætta að
keyra fyrir tæplega ári þegar
sjón hennar versnaði mjög
hratt.
Björg var amma barnanna
okkar þriggja og áttu þau alveg
einstakt samband. Þegar amma
mætti á svæðið mátti næstum
því allt. Hún var alltaf boðin og
búin að koma til okkar að passa
fyrir okkur hjónin og man ég
varla eftir því að hún hafi sagt
nei, hún elskaði meira en allt að
vera með börnunum og þau
elskuðu hana skilyrðislaust til
baka. Þolinmæðin var endalaus.
Nú hin síðari ár var þetta þó
eiginlega farið að snúast við og
mátti alveg deila um það hver
var að passa hvern, nærveran
var báðum allt. Söknuðurinn er
því mikill og minningarnar
margar um ömmu Björgu.
Við hjónin buðum tengda-
mömmu tvisvar með okkur fjöl-
skyldunni í frí til Flórída. Báð-
ar þessar ferðir eru dýrmætar
minningar í dag og ekki síst
það að í seinni ferðinni voru öll
börnin orðin það stálpuð að þau
munu alla tíð muna eftir þeirri
ferð. Það var henni alltaf pínu-
lítið erfitt þegar við fórum í frí
og því var ánægjan ennþá meiri
að geta tekið hana með okkur.
Ég held að ánægjan hafi alveg
verið gagnkvæm.
Síðasta árið var átakanlegt
fyrir tengdamömmu og hefur
Ólafía mín verið vakin og sofin
yfir hennar velferð allan tím-
ann. Tengdamamma var algjör
jaxl og það var ekkert annað í
boði en að halda áfram allan
tímann og ótrúlegt að fylgjast
með hverri upprisunni á fætur
annarri síðustu mánuði. Svo
núna, 15. mars, gat líkami
hennar ekki meir og lést hún
degi síðar.
Það er mjög skrítið að henn-
ar njóti ekki við lengur því hún
hefur verið svo stór partur af
lífi okkar fjölskyldunnar alla
tíð. Ég mun aldrei gleyma þess-
ari þrautseigu og góðhjörtuðu
konu sem var svo stór hluti af
lífi okkar.
Guð blessi minningu Bjargar
Þórðardóttur.
Björn Ásbjörnsson.
Eftir að amma fór höfum við
séð að maður er alltof oft að
pirra sig á litlum hlutum sem
skipta litlu sem engu máli.
Maður á bara að njóta lífsins í
botn á meðan maður getur það.
Þegar við hugsum til baka
sjáum við að við fengum með
betri ömmum sem hægt er að
hugsa sér!
Við eigum fáar sem engar
slæmar minningar um ömmu,
fyrir utan síðasta árið þegar
hún var sem veikust, en okkar
bestu minningar af henni eru
sennilega þegar við fengum að
fara til hennar í Þorláksgeisl-
ann og gista. Við vorum farin
að rífast svo mikið um hver ætti
að fá að fara til ömmu að það
var komið upp nokkurs konar
bókhaldi yfir það hver ætti að
fara næst. Þegar við gistum hjá
henni fór hún yfirleitt og keyrði
um með okkur eða við fórum í
eina til tvær heimsóknir með
henni. Svo komum við alltaf við
í Nóatúni til að kaupa nammi.
Þegar heim var komið var horft
á sjónvarpið og hlegið yfir
ýmsu og spjallað langt fram á
kvöld. Á morgnana gerði hún
mögulega besta hafragraut
allra tíma og spjallaði hún eins
og enginn væri morgun-
dagurinn um allt og ekkert og
svo var farið eitthvað meira að
þvælast.
Amma átti alltaf sinn ein-
kennismat sem var matur eins
og t.d. kjötsúpa, kjötfars og
grjónagrautur. Til æviloka mun
þetta minna okkur á hana þeg-
ar við fáum slíkan mat. Amma
var alltaf til í gott spil og þótti
henni fátt skemmtilegra en að
spila veiðimann við okkur.
Nú trúum við því að amma
hafi stigið langþráðan dans með
Einari afa og að hún sé að njóta
sín í botn með honum.
Takk fyrir allt elsku amma.
Benedikt Einar, Harpa
Björg og Hekla Kristín.
Elskuleg vinkona okkar
Björg Þórðardóttir hefur kvatt
þetta líf. Síðastliðið haust var
Björg í hópi þeirra sem voru
flutt frá Landakoti yfir á
Reykjalund með covid-smit í
farteskinu. Hún var nýkomin úr
erfiðum uppskurði og lifði covid
af en beið þess aldrei bætur.
Það tók okkur sárt að fylgjast í
fjarlægð með hennar hörðu bar-
áttu. Sífellt bættist í veikindin
og þau eins og röðuðust á hana.
Og alltaf stóð Ólafía dóttir
hennar vaktina. Stóð sig eins og
hetja í ferli sem tekur mikið á.
Við kynntumst Björgu fyrst
1984 þegar okkur vantaði góða
saumakonu til starfa á nýstofn-
aða saumastofu okkar. Það
fylgdu henni mikil og góð með-
mæli og hún stóð svo sann-
arlega undir væntingum. Það
var góður tími sem við áttum
saman. Stundum kom yndisleg
lítil fimm ára dóttir hennar,
Ólafía, með ömmu sinni að
sækja Björgu í vinnuna. Ólafía
var á svipuðu reki og Björn
sonur okkar. Enginn vissi þá
hvað framtíðin bæri í skauti
sínu. Björg átti svo sannarlega
eftir að verða hluti af lífi okkar,
þegar hún varð tengdamamma
Björns sonar okkar.
Við eigum þrjú sameiginleg
barnabörn: Benedikt Einar,
Hörpu Björgu og Heklu Krist-
ínu. Ólafía og Björn, sem fyrst
höfðu hist á saumastofunni,
urðu ævifélagar og vinir og
gengu í hjónaband.
Barnabörnin nutu þeirrar
gæfu að amma Björg var afar
elsk að þeim og gaf þeim allan
þann tíma sem hún gat eftir að
hún hætti að vinna. Hún gaf sig
eins og heilsan leyfði í ömmu-
hlutverkið, spilaði á gítar og lét
sig ekki muna um að taka þátt í
leikjum og sitja fyrir í hár-
greiðsluleik.
Og svo stilltu litlu hár-
greiðsludömurnar sér stoltar
upp með ömmu, sem var nú
gjarna komin með marga tík-
arspena í hárið. Svo var spilað
og prjónað.
Líf Bjargar var enginn dans
á rósum. Og þegar Ólafía og
Bjössi kynntust var ekki langt
síðan Björg hafði misst sinn
heitt elskaða Einar.
Hans var sárt saknað af þeim
mæðgum. Við sjáum Björgu og
Einar fyrir okkur dansandi af
fögnuði yfir endurfundunum og
trúum því að Ólafía og fjöl-
skyldan eigi núna einstaklega
góða verndarengla sem vaka yf-
ir þeim.
Guð blessi minningu Bjargar
Þórðardóttur.
Kristín og Ásbjörn.
Björg Þórðardóttir
Sími · 567 9110 · utfarir@utfarir.is · www.utfarir.is
Stofnað 1990
Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR INGIMARSDÓTTIR,
Grenihlíð, Sauðárkróki,
lést laugardaginn 13. mars á öldrunardeild
Sjúkrahússins á Sauðárkróki.
Hún verður jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju mánudaginn
29. mars klukkan 14.
Ingimar Jónsson Ingibjörg Friðbjörnsdóttir
Jósafat Jónsson Lotte Christensen
barnabörn og barnabarnabörn
Tilkynning frá Kirkju-
görðum Reykjavíkur-
prófastsdæma (KGRP)
Samningsbundin stytting vinnuvikunnar, úr40 tímum í 36
tíma, tók gildi hjá KGRPeins og mörgum öðrum fyrirtækjum í
ársbyrjun 2021.
Frá ogmeð föstudeginum 9. apríl munu starfsmenn KGRP ljúka
vinnudegi kl. 12:00 á hádegi og verður það fyrirkomulag áfram
á föstudögum.
Þetta fyrirkomulag hefur lítil sem engin áhrif á útfarartímana
semverða áfram kl. 11:00; 13:00 og 15:00 alla virka daga,
einnig á föstudögum.
Það sem breytist á föstudögum er þetta:
 Ekki verður hægt að bóka útför í athafnarýmum hjá KGRP í
Fossvogi.
 Ekki verður tekið ámóti kistum til jarðsetningar á
föstudögum.
Tekið verður ámóti duftkerum til jarðsetningar til 11:30 á
föstudagsmorgnum og athafnarými verða opin fyrir
kistulagningarbænir til kl. 11:00.
Nánari upplýsingar eru veittar í síma 585 2700 og á slóðinni:
kirkjugardar.is/fostudagur
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur stuðning, samúð og hlýju við andlát
og útför okkar elskaða
HANNESAR HALL,
Stigahlíð 43.
Ragnheiður Hall
Steinunn Hall
Jón Ingi Jónsson Jóhanna Sveinsdóttir
María Eir og Anna Sigríður
Ástkær faðir okkar og afi,
JÓHANNES FINNUR SKAFTASON
lyfjafræðingur,
lést föstudaginn 19. mars. Hann verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn
26. mars klukkan 15.
Útför verður streymt á
facebook.com/groups/johannesfinnur
Hlín Jóhannesdóttir
Inga Hanna Jóhannesdóttir
Halla Margrét Jóhannesdóttir
og barnabörn