Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 15.03.1965, Blaðsíða 11

Venjulega er það tíðkað að nota launa-
flokka og fær þá kúrfan á sig tröppumynd.
Þrepin milli launaflokkanna þurfa ekki
heldur að vera jöfn, en hugsa mætti sér
t. d. að láta ákveðna hundraðstölu ráða,
t. d. 5%. Sé talið ráðlegt að gera ráð fyrir
breytilegu kaupi innan hvers flokks, t. d.
vegna persónumats eða starfsaldurs eða
af öðrum ástæðum, má gera ráð fyrir að
kúrfan líti þannig út:
-------^ Stigagildi
Lokaorð.
Ég hefi leitazt við að lýsa kerfisbundnu
starfsmati í stórum dráttum og vonast til,
að menn séu nokkru fróðari eftir. Að sjálf-
sögðu hefur mo'rgu verið sleppt, sem
ástæða hefði verið til að minnast á. Þegar
svo er komið, að áhugi gerir vart við sig
á því að taka upp starfsmat hér á landi
hljóta hagsmunaaðilar að kynna sér málið
til hlítar og mynda sér skoðanir um það
til hvers sé að vinna og eins um hitt,
hvort einhverjir agnúar fylgi því að taka
það upp.
Auk þess að hafa í för með sér réttlát-
ari launaskiptingu en ella, má fullyrða,
að einn af fylgifiskum starfsmatsins sé
hvatning' til einstaklingsins til þess að auka
á kunnáttu sína og starfshæfni, því að nú
getur hann fengið að vita, hvaða kröfur
fylgja einstökum störfum og jafnframt, að
meiri starfskröfum fylgja betri laun. Þann-
ig gæti duglegum einstaklingi opnast ný
leið til kjarabóta, sem gæti orðið góð til-
breyting frá hinni hefðbundnu kjarabar-
áttu. Ekki væri óhugsandi heldur, að ná-
kvæmar starfslýsingar myndu leiða til
ráðstafana af hálfu fyrirtækja til þess að
bæta skipulag og verkaskiptingu starfs-
fólks. Væri þetta allt að sjálfsögðu góðra
gjalda vert.
Vart yrði því tekið með þegjandi sam-
þykki, að laun lækkuðu í nokkru tilviki
fyrir tilkomu starfsmats og yrði því að
gera ráð fyrir, að leiðrétting launahlut-
falla með starfsmati gengi því í hina átt-
ina, að hækka laun fyrir viss störf. Af
þessu myndi leiða einhverja hækkun
launakostnaðar. Reynslan erlendis er, að
þessi hækkun nemi allt frá nokkrum fo
upp í 2—4%.
Eftir að lesandinn hefur nú öðlazt laus-
lega kynningu af kerfisbundnu starfs-
mati og sé hann eins og vænta má opin-
ber starfsmaður, vaknar að líkindum í
huga hans sú spurning, hvort hér sé um
að ræða leið, sem fallin væri til þess að
ákveða launahlutfall fyrir störf á vegum
hins opinbera. I stórum dráttum álít ég
að svo sé, enda þótt nokkurn fyrirvara
þurfi að hafa þar á.
Það sem óhjákvæmilega hlyti að setja
ÁSGARÐUR 11