Heilsuvernd - 01.05.1947, Síða 17

HEILSUVERND
9
sundi. Er þar hinn ákjósanlegasti sjóbaðstaður, með lít-
illi bryggju. Dr. Nolfi tók það fram, að Humlegaarden
væri enginn „lúxus“staður fyrir fínt fólk, sem þyrfti að
hafa þjón á hverjum fingri. ftevnsla væri fengin fyrir því,
að í hælum yfirleitt hatnaði þvi fólki fyrr, sem minnst
væri dekrað við og þyrfti að þjóna sér sjálft, og þetta væri
einnig reynsla sín.
Eflaust er þetta eitt hið ódýrasta heilsuhæli, sem til
er, enda ekki stofnað í gróðaskyni. Daggjaldið er einar
8 krónur danskar fyrir fæði, húsnæði og læknishjálp.
Flestir sjúklingarnir hafa fótavist, og allmargir hafa með
sér rúmföt. Þeir liirða sjálfir um föt sín, búa um rúm síu
og' þvo jafnvel g'ólf liver í sínu herbergi. Þarna var þó
fólk af öllum stéttum, að mér virtist, m. a. greifafrú em,
prúð og látlaus kona.
Ég var gestur þeirra hjóna vikutíma og kunni við mig
hvern dag öðrum betur. Hefir mér varla liðið betur ann-
arstaðar. Allt er svo óþvingað og blátt áfram. Húsbænd-
ur og læknir kunnu tökin á meðferð gesta og sjúklinga.
Mataræði. Máltíðir voru kl. 9—10 að morgni, kl. 1 e. li.
og kl. 8 að kvöldi. Á borðum var aðeins náttúrleg og ó-
soðin fæða, ekkert eldborið, jafnvel ekki brauð eða soðn-
ar kartöflur. Helztu fæðutegundir voru: Salat, kál og
allskonar grænmeti, hráar kartöflur, rófur, gulrætur,
rauðrófur og aðrir rótarávextir, epli o. fl. nýir ávextir,
nýmalaður rúgur og heilhveiti, spíraðar baunir, spírað
korn (rúgur, liveiti, bygg, hafrar), laukur, ný fjósa-
mjólk og egg.
Ég hafði áður reynt allan þennan mat, nema hráar
kartöflur, og var ekki laust við, að ég' kviði fyrir þeim.
En ég vandist þeim fljótt, eins og dr. Nolfi hafði spáð
mér. Þegar svalt var i veðri, hefði ég heldur lcosið volga
mjólk og hafði orð á því við dr. Nolfi, að ef vetur væri,
mundi mér þykja ónotalegt að drekka kalda mjólk að
morgni og fá af því hvíta fingur. Sagði dr. Nolfi, að ekk-
ert væri á móti því að verma mjólkina, en það yrði að