Heilsuvernd - 01.06.1956, Qupperneq 8

36
HEILSUVERND
um vorið úr landi. I baráttunni við sjúkdómana gerum vér
oss seka um sömu háskalegu vanræksluna. Það er oss í
sjálfsvald sett, hvort vér komum í veg fyrir sjúkdómana,
eða stofnun til þeirra. En til þeirra er stofnað með heimsku-
legum lifnaðarháttum, og þá um fram allt með ónáttúr-
legri fæðu.
Ég hef áður átt óskilið mál með öðrum starfsbræðrum
mínum um það, að verða starsýnna á sjúkdómseinkennin
en orsakirnar, en þó er langt síðan mér varð það ljóst, að
starf vort lækna er vonlaust starf. Ég hef auðvitað ekki
komizt upp með mína skoðun, og ég hef farið hægt af stað
og þessvegna orðið iítið ágengt. Þó er það svo, að menn
virðast nú vera teknir að átta sig dálítið á, að hér sé hætta
á ferðum.
Reynslan hefur kennt mér það, sem ég átti ekki upphaf-
lega kost á að læra annars staðar, að fæða manna þarf að
vera lifandi og viðeigandi til þess að glæða líf og lífsþrótt.
Og á meðan læknisfræðin veit þetta ekki né viðurkennir
að fullu, þá er henni í miklu áfátt. Þegar ég var drengur
og sat yfir fé, man ég eftir því eitt vorið, hvaða hryggðar-
mynd var að sjá dreng af næsta bæ, sem fullur var af
berklakirtlum. En húsmóðir hans skipaði honum að drekka
í mál fulla könnu af spenvolgri sauðamjólk, og drengnum
batnaði að fullu á liðugum mánuði og allt útlit hans breytt-
ist svo og fríkkaði, að hann varð eins og annað barn.
Berklaveikin er manneldissjúkdómur. Hún hefur nú mjög
rénað. En næmleikinn fyrir henni er enn til staðar, og hon-
um verður aðeins útrýmt með réttu manneldi. — Gigtar-
sjúkdómar glæðast og magnast ár frá ári. Þessa pest taka
menn á bezta aldri og hún gerir þá að örkumla mönnum.
Áhrifin koma í ljós á öllum líffærum, ekki sízt á hjarta,
æðum, liðum, liðböndum og heilavef, og rænir menn þann-
ig lífsþrótti. Undirstaða og orsök þessa kviila er rangt matar-
æði, sem inniheldur of mikið af sýrugæfri fæðu eins og
soðnu kjöti, soðnum fiski o. s. frv. — Tannveiki heyrði ég
ekki getið um fram að fimmtán ára aldri. Nú er svo komið,