Heilsuvernd - 01.06.1956, Qupperneq 9

HEILSUVERND
37
að hún er orðin hvers manns kvilli. Flestir fullorðnir menn
eru orðnir tannlausir eða með gervitennur. — Það er sama
sagan, hvert sem litið er, — því nær allir þeir sjúkdómar,
sem nú gera oss erfiðast fyrir, voru fágætir fyrir 70—90
árum og eiga sér eina og sömu meginorsök — rangt mann-
eldi.
Krabbamein er orðinn hræðilegur sjúkdómur eins og því
er leyft að breiðast út. Þessi sjúkdómur stafar auðvitað af
orsökum. Hann er vissulega manneldiskviili að því leyti,
að rangt manneldi undirbýr jarðveginn fyrir hann. Rangt
manneldi veldur trufiun á líffærastarfinu, veikir mótstöðu-
aflið og raskar eðlilegu efnajafnvægi iíkamans og sálrænu
jafnvægi hið sama. Og frumur þær sem harðast verða úti
af völdum þessara truflana virðast loks segja skilið við
það jafnvægislögmál, sem í likamanum ríkir, og taka að
mynda meinvef. Hinsvegar er þess fjöldi dæma, að ef menn
skilja þetta og neyta aðeins lifandi og náttúrlegrar fæðu,
þá geta meinsemdir jafnvel batnað, þótt teknar séu að
myndast í líkama þeirra. Ég veit um ýmsa, sem fengið hafa
slíkan bata fyrir neyzlu lifandi fæðu og áhrif sólarljóssins
á bert hörundið.
Vér kaupum lyf frá útlöndum fyrir 10 milljónir króna á
ári. Hve mörgum batnar af þessu lyfjaáti? Ég vona að ég
meiði engan, þótt ég segi sannleikann. — Sennilega engum
eða örfáum. Ef hin svokölluðu antibiotisku lyf lækna ein-
hvern sjúkdöm í einhverju líffæri, þá valda þau að sama
skapi tjóni á öðrum líffærum. Það eru ekki fáir sem til
mín koma, sem eru verr farnir af misnotkun lyfja en af sjúk-
dómunum sjálfum. Sannleikurinn er sá, að lyfjaneyzla er
í mörgum tilfellum sjúkdómunum verri. Það er sannarlega
vonlaust verk að ætla sér að vinna bug á sjúkdómunum
með öðrum eins aðferðum.
En ef vér nú reyndum að brjótast það beint, þótt brekk-
urnar verði þar hærri? — sagði snillingurinn Þorsteinn
Erlíngsson. Það er vissulega unnt að taka flesta sjúkdóma
öðrum tökum en tíðkast hefur, þannig að útkoman yrði