Heilsuvernd - 01.06.1956, Síða 25

HEILSUVERND
53
gagnsefjun í þess stað. — Það kunna að koma fyrir þær
stundir, að menn missi algjörlega vald á ímyndun sinni
vegna skapþresta eða alvarlegra veikinda; en þá ættu
menn aldrei að reyna að sigrast á þráhyggju sinni með
valdi, því að með því móti sökkva þeir aðeins enn dýpra
niður í fenið. Það verður að leita annarra ráða, til að
hrekja slíkar áráttuhugsanir á braut.
III.
Hver sem hugsar um hamingju að staðaldri verður ham-
ingjusamur; hver sem hugsar um heilbrigði, verður heil-
brigður; hver sem hugsar um manngæzku verður góður —
og sama hvort hugsunin er honum ósjálfráð eða hann iðk-
ar hana af ásetningi.
Venjulega hættir mönnum til að reiða sig um of á starf-
semi meðvitundarinnar. Ef menn þjást af höfuðverk, reyna
þeir að komast fyrir það með aðstoð læknis, hvort hann
stafi frá augunum, meltingunni eða taugunum, og kaupa
sér því næst þau meðöl, sem helzt eiga að hrífa. Vilji
menn lappa upp á slæmt minni, þá iðka menn einhverja
þá æfingu, sem við á. Og ef maður er fórnarlamb skaðlegs
vana, þá á hann að berjast við hann með viljakrafti sínum,
og árangurinn verður allt of oft sá, að hann verður ör-
magna, grefur undan sjálfsvirðingu sinni og sekkur í fenið
enn dýpra. I samanburði við þetta er sjálfsefjunaraðferðin
sannarlega einföld. Maður þarf aðeins að hugsa sér árang-
urinn — verkjalaust höfuð, gott minni, breytni þar sem
óvani manns er útilokaður — og þetta verður smám sam-
an að veruleika, án þess maður hafi hugmynd um það,
hvernig undirvitundin kemur því í kring.
En jafnvel þótt svo sé, þá myndi sá tími sem færi til
slíkra sefjana, taka talsverðan hluta af vökustundum
manns, ef gera þyrfti hverju einstöku tilfelli sérstök skil.
En þetta er óþarfi; reynsla Nancy-læknanna hefur leitt í
ljós að það má gera þessa aðferð enn einfaldari með því
að beita altækri sefjunarformúlu, sem setur huganum fyr-