Heilsuvernd - 01.06.1956, Qupperneq 27

heilsuvernd
55
að bera fram aðeins hærra eða lægra, sama hvort er, til
þess að gefa þeim áherzlu vegna þess, hve mikiisverð þau
eru — en ekki á þó að reyna það fyrr en manni er orðið
eiginlegt að fara með formúluna, því að minnstu áreynslu
ber að forðast. Þú át't ekki að reyna að hugsa um það
sem þú ert að segja. Þvert á móti áttu að láta hugann
reika eins og hann vill; ef hann er bundinn við formúluna,
gott og vel; en reyndu ekki að einbeita honum, þótt hann
hvarfli frá, nema þú stöðvist þá alveg í lestrinum. Aðal-
atriðið er áreynsluleysið, og sé þess gætt, er rétt aðferð
tryggð. Og fyrir því má flýta með einfaldri sefjun í upp-
hafi: ,,Ég mun hafa formúluna þannig yfir, að hún verði
eins áhrifarík og unnt er.“ Slík sefjun mun skapa þau skil-
yrði sem óskað er, betur en meðvitað hugarstarf.
Og þetta áttu svo að endurtaka á sama hátt um leið og
þú vaknar á morgnana. Þú átt að segja fram formúluna,
fulltrúa þess, að hún hafi sín áhrif — og því sterkari sem
trú þín er, því gagngerðari og skjótari verður árangurinn.
En bíddu ekki eftir honum með óþolinmæði. Sefjunin er
eins og frækornið, sem spírar á sínum tíma, ef það fær
næði til. Þú sáir því — og felur það þannig moldinni til
ávöxtunar; og ávöxt ber það áður en þig varir, og því fyrr
sem meðvitund þín er ásáttari með að undirvitundin hafi
af því allan veg og vanda.
IV.
A. m. k. tveir kaflar í bók Brooks fjalla um það, hvernig
sefjunum skuli beitt í sérstökum tilgangi; væri þörf á að
rekja efni þeirra í riti þessu síðar. En annars telur Coué,
að því meiri reynslu, sem hann hafi hlotið af lækningum
sínum, því sannfærðari hafi hann orðið um það, að hvers-
konar slíkar sefjanir hafi takmarkað gildi á móts við al-
tæku formúlxma, sem nú hefur verið lýst. Þar er hugmynd-
in um framför, bata eða betrun alls ráðandi — huganum
er sett fyrir sjónir jákvætt takmark, og beint frá því sem
heftir og hindrar. En við sérstakar sefjanir er hann að