Heilsuvernd - 01.06.1956, Síða 28

56
HEILSUVERND
sveima á ótryggum ís í kring um bresti manns, sjúkleika
og amaefni, og þar er margt sem varast þarf, ef vel á að
takast. Altæku sefjunina getur hins vegar hvert barnið
iðkað og lagt með henni grundvöll að hreysti og hamingju.
Flestum hættir til að skoða tilfinningar sínar sem af-
leiðingar fyrst og fremst, en miklu síður sem orsakir. Þeir
eru hamingjusamir, af því að þeir eru hraustir — og gæta
þess ekki, að hið gagnstæða er jafnsatt: menn verða hraust-
ir, af því þeir eru hamingjusamir. Hamingja er ekki að-
eins sköpuð af aðstæðum manns í lífinu heldur skapar hún
einnig þessar aðstæður. Sefjunarvísindin leggja áherzlu á
þetta síðara sjónarmið. Þegar hamingjan verður eðlilegt
ástand manns, njóta hæfileikar hans og kraftar sín fyrst
til fulls.
Hamingjan er huglægur veruleiki — ástand, sem allir
reyna einhverntíma á ævinni. Með skipulegri iðkun sefj-
unar má koma því til leiðar, að hún verði ekki aðeins
hverfull gestur í huga manns, heldur ráði þar fyrir ríki
og verði ekki þaðan hrakin af neinum ytri orsökum. Þessi
hugmynd um hamingjuna í eigin barmi er jafngömul hugs-
un manns. Með sjálfsefjun getur maður gert hana að veru-
leika í lífi sínu.
Á KROSSGÖTUM. Framhald af bls. 38.
iegt, að sjálf stjórn lands vors skuli vera jafn fáfróð um
hollustugildi fæðutegunda sem raun ber vitni, og m. a.
kemur fram í nýrri og óhóflegri skattlagningu á lifandi
ávöxtum. Sú vanþekking, sem stendur á bak við slíka ráð-
stöfun, hlýtur vissulega að hefna sín. Ekkert er til dýr-
mætara á jarðríki en fullkomin heilbrigði, og engin þjóð
né einstaklingur má við því til lengdar að láta hana fara
forgörðum fyrir vanþekkingu og skeytingarleysi. Þvert á
móti: Skyldan við heilbrigðina er skylda vor við lífið sjálft,
og með því að rækja hana eru sjúkdómarnir vanræktir
svo að þeir valda ekki bölvi framar.