Heilsuvernd - 01.05.1960, Side 7

flutt við kveðjuaihöfn í Heilsuhæli N.LjF.Í.,
miðvikudaginn 6. apríl 1960.
I 2. kviðu „Hávamála Indíalands“ segii’ svo meðal
annars: „Arjuna, hvernig fær sá maður vegið, eða orðið
valdur að vígum, er veit, að líkamsbúa verður ekki tor-
tímt og að hann er ævarandi, ófæddur og ódvínandi?
Hann afklæðist slitnum likömum og íklæðist aftur öðr-
um nýjum ,eins og rnenn lcasta af sér klæðum slitnum
og' fara aftur í önnur ný. Yopn híta hann ekki. Eldar
hrenna hann ekki. Vötn fá ekki vætt liann og vindar
ekki skrælt hann.
Dauðinn er vís hinum fædda og fæðing er vís hinum
dánu. Fyrir þvi skaltu ekki bera kviðboga fyxár sköpum
þeim, er ekki má renna.“ —
Hin miklu söguljóð, sem nefnd eru á Sanskrít „Bhag-
avad Gita“, Hávamál Indíalands, fjalla um ættir tvær,
sem áttu í ófriði hvor við aðra. Fyrir annarri ættinni,
Kúrungum, er gamall konungur, Dhritarashtra hinn
blindi, Hin ættin var Pandungar svo nefndir, og fyrir
henni voru fimm bræður, en faðir þeirra var bróðir
Dlu’itarashtra, hins blinda konungs. Bardagasvæðið var
nefnt Kúruvellir. Einn af Panílungum, Arjuna að nafni,
vikli ekki berjast. Hann stendur frammi milli fylkinga
í byrjun hins mikla Kúruvallabardaga og var gripinn
hugarvíli. En ekill hans, Krishna, talar um fyrir honum
og hvetur hann til að berjast. Bökin öll, Hávamál India-