Heilsuvernd - 01.05.1960, Blaðsíða 35

HEILSUVERND
33
látið staðar numið í ættfræðinni, þótt miklu viðar og
ýtarlegar reki Magnús ættina.
Þau Snæringsstaðahjón, Kristján og Steinunn, voru
atorku lijón og vel gefin, áhugasöm um framfarir og
sjálfstæði þjóðarinnar, og er það m. a. til marks, að
þjóðhátíðarárið 1874 varð ekki af neinu hátíðahaldi
i Svínavatnslireppi, þrátt fyrir það, að Kristján vildi
svo vera láta. En þá minntist Kristján hins merka at-
burðar er öllum fannst hafa orðið í þjóðlifinu með
hátíð á heimili sínu, gaf öllum frí frá vinnu, horðsetti
heimafólk og hélt sjálfur ræðu af þessu tilefni. Lýsir
þetta að nokkru hjónunum á Snæringsstöðum. Þau
bjuggu einnig við góðan efnahag og eignuðust alls 11
börn og komust 8 þeirra til þroska, og urðu dugmikið
fólk, og eru enn á lifi, Benedikt fyrr skólastjóri á
Eiðum, og bóndi á Þverá í Öxarfirði og Guðbjörg, s. k.
Ögmundar Sigurðssonar skólastjóra, auk þess Jóhannes
í Ameríku.
Á þessu heimili ólst Jónas upp í glöðum systkina-
hópi og mannvænlegum, unz það reiðarslag dundi yfir
að móðir hans dó h. 9. okt. 1881, fertug að aldri. Hafði
hún alið barn h. 2. okt., en féklc siðan barnsfarasótt,
er leiddi hana til bana.
Alla ævi hefur Jónas harmað móður sína og þótt
hann væri þá enn á barnsaldri, fékk hann fljótt hug-
mynd um það, að hér hefði mátt öðru vísi fara, ef
þekking hefði verið til staðar á viðeigandi læknisdóm-
um. Hann taldi alla ævi móður sína dána fyrir hand-
vömm, og það var eigi miklu síðar, sem hann sagði
föður sínum, að hann ætlaði að gerast læknir, ef það
mætti verða til þess að varna því að litil börn misstu
móður sína. „Láttu þá sjá,“ sagði faðir hans, og frá
þeim degi leit Jónas á þetta sem heitstrengingu, sem
hann yrði að standa og falla með.
Aðstæður gerðust nú örðugar á heimilinu, og eigi
miklu síðar fór að bera á heilsuleysi í föður hans, svo