Skírnir - 01.04.2009, Side 182

180
GUÐNI ELÍSSON
SKÍRNIR
sem á að tengja elskendurna fastari böndum og hinnar sem stíar
þeim í sundur.8
II. Allt er spurning um orðalag
Konan stígur smám saman lengra út fyrir ramma hins eðlilega.
Hún, sem vill ekki láta „keyra upp“ í sér „hugrekkið" (86) og „er
dauðyfli, eins og fram kemur síðar á prenti" (101), leiðist sífellt
lengra inn í samband þar sem hún er nánast eins og ótrúverðugur
aukaleikari.9 Þegar elskhuginn stelur pakka á „dýragarðsstöðinni"
í Berlín maldar konan í móinn.10 „Ekki vera svona stíf“ (76) segir
hann og tekur pakkann með sér inn í lestina. Meðan á ferðinni stend-
ur lætur konan sig dreyma um það hvernig hún muni bregðast við
verði þau handtekin og færð til yfirheyrslu. Þá mun hún „kunna öll
trixin / hann líka“ (78). Þótt þessar fantasíur séu hluti af þrettán
spora meðferðarkerfi konunnar eru þær heldur ósannfærandi og
erfitt reynist að fella innihald pakkans inn í óraheim konunnar:
ég veit ekki hvort það er vandræðalegt fyrir hann
eða mannlýsing fyrir mig en
innan í
límbandinu
er dauf sólhlíf, við sleppum (79)
Frammi fyrir litlausum veruleika afbrotsins huggar konan sig við
það að:
8 Breski menningarfræðmgurinn Jonathan Dollimore gagnrýnir sálgreinandann
Sigmund Freud fyrir að greina um of á milli lífshvatarinnar og dauðahvatarinn-
ar í grein sinni „Handan vellíðunarlögmálsins", en Freud gekk illa, samkvæmt
Dollimore, að útskýra á fullnægjandi hátt þær mótsagnir sem búa í hugmynd-
um Vesturlandabúa um ástina, lífið og dauðann. Nær ómögulegt sé að greina
hvatirnar tvær í hreinustu mynd sinni, heldur vinni þær í sífellu saman. Dolli-
more 2001: 188-190. Sjá frekar um þetta í Alda Björk Valdimarsdóttir 2006:
191-203.
9 Dauðyflisnafngiftin er frá elskhuganum komin en hann sendir konunni bréf
með svívirðingum um það leyti sem hún heldur frá Islandi til Þýskalands til
fundar við hann. Hún sér ekki bréfið fyrr en hún snýr aftur heim (sjá 101-103).
10 Sviðsetningin leiðir hugann óneitanlega að sögunni Dýragarðsbörnin sem fjall-
ar um eiturlyfjaneytendurna Kristjönu F. og Detlef (Wir Kinder vom Bahnhof
Zoo, 1979). Sjá Kristjana F. 1981.