Skírnir - 01.04.2009, Síða 189

SKÍRNXR
„ÞRETTÁN SPOR í SANDINUM
187
fremsta megni að kreista holdbæra merkingu úr líkama hans, eitt-
hvað sem gefi sambandi þeirra vikt og hún handskrifar á blað bæn
um að „innri“ merking „allra hluta“ verði henni opinber:
þegar ég bít þig í hinn
handlegginn
grannan en blóðmikinn
í leit að miklu stærri spurningum
að taka með mér heim (88)
Bænin er í hróplegu ósamræmi við raunveruleikann því þegar hún
leggur hendur sínar um höfuð honum finnur hún hvernig „kúpan
liggur í greipunum" (92). Óheillasporakerfið sem konan styður
sig við leiðir hana aðeins lengra niður í myrkrið.
Það er því táknrænt að endastöð sambandsins skuli vera gröfin
sjálf en í heimsókninni til Berlínar fær elskhuginn konuna með sér
út í kirkjugarð og sýnir henni lykla sem hann hefur komist yfir að
grafhýsi. Ur grafhýsinu liggur stigi ofan í jörðina:
komdu, segir hann
með útréttan og óvenjulangan handlegginn
og ég kem (111)
Fyrr líkti listhneigði elskhuginn konunni við sálarmyrðandi og geld-
andi tík. I þeirri líkingu má sjá vilja hans til þess að koma á hefð-
bundnu jafnvægi listamanns og listgyðju, þar sem höfundarnafnið
verður til við dauða konunnar. Hann vill fremur vera gerandi en
þolandi — og hann er vissulega þolandi í Blysförum þar sem kon-
lega muninn á hvítu mjólkurskeggi og hvítri froðu sem er alls ekki barnsleg
heldur tengist ávana, fullorðinsheiminum" (Þröstur Helgason 2007: 16). Hvíti
liturinn er á jákvæðan hátt tengdur mjólkinni í fyrstu ljóðunum (9, 15) og á
neikvæðan hátt mjólkurskegginu sem elskhuginn fær af meðferðartöflunum
(115). Liturinn birtist líka í hvíta drekanum (83) og hvítri lyginni sem sam-
bandið hverfist um (70). Hann sést í hvíta plasthólknum sem notaður er til að
sjúga upp eiturlyfið (57), í hvítu meðferðartöflunum (105), og meira að segja í
skóm elskhugans sem allir eru hvítir (107). Konan leitar „að hvítum blossa"
(128) og „finnst / grunsamlegt hvað næturnar eru svartar / í kringum jarðhæð-
ina hans / en bjartar / í kringum húsið mitt hvítt / í kringum kofann og fjöllin"
(40). Þó verður jafnvel sú andstæða flókin ef haft er í huga að það var elskhug-
inn sem málaði húsið hennar hvítt (23-24).