Strandapósturinn - 01.06.1991, Blaðsíða 153

aldrei sagt það vera brennivín. Hann gæti ekki neitað því að
steinolía væri góð á sinn hátt, a.m.k. væri ekki gott að vera án
hennar.
í annað sinn kom sami maður til mín í búðina og bað mig sem
oftar að gefa sér „snaps“. En hann kvaðst ekki gera sig ánægðan
með eintómt brennivínið, hann vildi fá bitter í það. Eg taldi öll
tormerki á því og sagði, að bitterinn væri dýr og lítt falur. En hann
sat við sinn keip. Skrapp ég þá með leirbrúsa inn í skrifstofuna. I
honurn var blek. Helti ég bleki í staup og gekk síðan með það til
hans og sagði honurn, að hann yrði að stinga það út strax. Hann
gerði það, og fann ekki að neinu, en hann varð nokkuð dökkur
um munninn eftir sopann, og þeir sem í búðinni voru, urðu þess
varir hvað fram fór. Ekki var ég þó kærður fyrir húsbónda mínum
í þetta sinn. —
Haustið 1879 var mér orðið ljóst, að ég gat ekki unað því lengur
að hafa alls ekkert fé á milli handa. Kaup hafði ég ekkert hjá
verzluninni, enda var ekki um það að ræða samkvæmt þeirn
samningi, sem Bryde kaupmaður gerði við skólastjórann. Til þess
að geta veitt mér eitthvað umfram fæði, húsnæði og nauðsynleg-
asta fatnað, þurfti ég því með einhverjum ráðum að afla mér
aukatekna.
Á jólunum 1879 gaf Sveinn mér 6 krónur í jólagjöf. Eg gladdist
yfir þessum vinarhug, en hann gerði mér annan greiða þennan
vetur, sem var mér margfalt meira virði. Hann hafði einhvern-
tíma lært bókband og átti öll áhöld til þess að geta bundið bækur.
Tók hann þau nú fram og kenndi mér að nota þau. Gekk það
greiðlega. Bóndinn á Fögrubrekku, ungur og viðfelldinn maður,
Sigurður að nafni, fékkst við bókband. Hann útvegaði mér efni til
bókbands úr Reykjavík. Fyrir hans tilstilli gat ég bæði gyllt kjöl og
litað snið bókanna.
Er ég hafði lært bókbandið, gat ég bætt úr skorti á einni vöruteg-
und, sem ekki fluttist til verzlananna á Borðeyri. Það voru bækur
til að skrifa í fundargerðir, t.d. fyrir hreppsnefndir, og vasabæk-
ur. Var þó nokkur eftirspurn eftir þessum bókum. Fékk ég hent-
ugan skrifpappír í verzluninni, batt síðan úr honum vasabækur og
151