Strandapósturinn - 01.06.1998, Qupperneq 35

og tók mamma við honum. Mér lék mikil forvitni á því að sjá
hvað í honum væri, en vissi sem var að það varð að bíða kvölds-
ins. Síst gerði það biðtímann styttri eða skemmtilegri að ég mátti
ekki fara út og leika mér. Veðrið var gott og heillaði mig.
Nú sá ég að það var verið að brynna hestunum. Það hafði ver-
ið grafið í gegnum fönnina og niður í vatnið var nokkrar snjó-
tröppur að fara. Vatnið var borið upp í fötum, sem hestarnir
drukku úr. Þessa sjón stóðst ég ekki og laumaðist út. Eg áleit mig
sjálfkjörinn í þetta verk, þreif tóma fötu og hljóp niður þrepin
að vökinni. En aðgæslan var minni en áhuginn og því fór sem
fór. Mér skrikaði fótur svo að ég féll og rann á rassinum niður í
vökina og blotnaði upp undir mitti. Mér brá að vonum en komst
þó hjálparlaust upp úr vatninu og fór heim. En sú ganga var mér
ekki auðveld eftir algjörlega misheppnaða ferð. Vont var að hafa
bleytt sparifötin, en hitt var þó hálfu verra, að hafa brotið boð
mömmu sem var mér svo góð og hafa haft fyrirmæli hennar að
engu. Eg hafði verið vondur strákur og átti skilið að fá refsingu.
En ótti rninn var ástæðulaus því að mamma tók vel á móti mér
og fyrirgaf mér flumbruganginn eins og aðra bresti mína og
barnabrek. Hún færði mig í aðrar buxur og sokka, vatt upp
sparifötin og þurrkaði þau og hélt ró sinni eins og ekkert hefði
í skorist. Fyrir bragðið óx ást mín á henni um allan helming og
ég tók aftur gleði mína og fór að hugsa um væntanlegar jólagjaf-
ir. Eg vissi fyrir víst að mamma mundi gefa mér eitt eða tvö kerti,
og svo sá ég að hún hafði að undanförnu verið að pijóna fallega
vettlinga, sem mér lék forvitni á að vita hver ætti að fá; en það
vildi hún ekki segja mér. Eg hafði orðið þess var, að mamma
hafði veitt móttöku pakka frá ömmu minni á Smáhömrum, hún
hafði oft sent mér kerti og fleira á jólum. Einnig hafði ég hug-
boð um böggul frá Jónnýju Pálsdóttur móður minni er átti
heima í Alfadal.
Loks fór húmið að færast yfir. Stóra klukkan á þilinu tifaði
sinn mínútugang og hringdi fimm slög, ég taldi þau. Ekki leið
langur tími þar til piltarnir komu inn frá húsaverkunum og allt
fólkið hafði fataskipti. Helgin var að færast yfir. Mamma var búin
að setja upp ljós víða í frambænum. Er klukkan var á slaginu sex
tók mamma sálmabækurnar og Postilluna niður af hillunni, en
33