Strandapósturinn - 01.06.1998, Síða 60

að sækja vatn, og hefur það verið ómetanlegur kostur, sérstak-
lega á vetrum því veður gátu verið með afbrigðum hörð langtím-
um saman. Vestan við húsaröðina var kálgarður og þar við
skemma, veggir voru úr torfi, eins og þá var alsiða.
Þegar Pétur kom í Hraundal á fardögum 1915, þurfti hann að
verða sér út um vinnufólk. Hann fékk til liðs við sig bróður sinn
Einar, sem var þremur árum eldri en hann, og vinnukonu
Pálínu Pálsdóttir 32 ára ásamt syni hennar sem þá var tveggja
ára. Auk þess Margréti nokkra Helgadóttir 85 ára og vafalaust
hefur hún verið tekin á heimilið til að drýgja tekjurnar, því sveit-
in hlýtur að hafa borgað með henni.
En ekki er hægt að búa án þess að hafa einhvern til að standa
fýrir búi innan húss. Það varð því að ráði að Pétur réði til sín
sem ráðskonu Sigríði Elínu Jónsdóttir frá Seli í Bolungavík á
Ströndum, þá tuttugu og eins árs að aldri. Sigríður mun hafa
unnið eitthvað í Bolungarvík og Hnífsdal. Ekki er vitað hvort
þau hafa þekkst áður en hún kom sem ráðskona í Hraundal, þó
kann vel að vera að þau hafi hist á Horni við eggjatöku, því
þangað sóttu menn víða að á vorin þegar fuglinn fór að verpa,
ekki síst af austur Ströndum. Ekki er heldur ólíklegt að hann
hafi heyrt hennar getið, því Sigríður gekk undir nafninu Sigríð-
ur Strandasól. Hún þótti glæsileg kona, með mikið kolsvart hár,
vel meðal manneskja á hæð, grönn og spengilega vaxin, enda
munu piltarnir óspart hafa gefið henni hýrt auga.
Móðir Sigríðar var Jakobína Þorleifsdóttir. Hún þótti skörung-
ur mikil en allnokkuð skapstór, eins og verða vildi með þær kon-
ur er urðu að lifa við kröpp kjör án þess að láta það buga sig.
Jakobína þótti nokkuð forn í skapi og dulræn og var talið að fátt
kæmi henni á óvart. Höfðingjadjörf var hún og lét skoðanir sín-
ar í ljós við hvern sem í hlut átti og lá ekki á þeim. Hún talaði
stórkostlegt mál, allt að því forníslensku, en ég held að hvergi
hafi málið varðveist betur en í einangruninni þarna norður frá.
Ekki var Jakobína allra, en vinum sínum brást hún aldrei. Jón
Elíasarson maður hennar var hægur og ómannblendinn, lista-
smiður og afburða sjómaður. Fyglingur var hann í Hornbjargi
yfir 20 ár, lengur en nokkur annar svo vitað sé, en í því starfi ent-
ust menn ekki mjög lengi, enda hættulegt og taugaslítandi. Um
58