Strandapósturinn - 01.06.1998, Síða 87

tóku bátinn til baka og gátu sett hann aftur á land og gengið vel
frá honum.
Leiðin milli Dranga og Skjalda-Bjarnarvíkur var afar erfið að
vetri til, sérstaklega ef fara þurfti kringum Bjarnarfjörð. Þá
lengdist leiðin til muna og við bættust margar erfiðar hindran-
ir; hamrabelti, brattar skriður, stórgrýttar klökugar urðir og að-
stæður voru kannski svartamyrkur og blindbylur.
Það var vetrarkvöld í Skjalda-Bjarnarvík. Fyrir okkur, heimils-
fólkið, var þetta kvöld ekkert frábrugðið öðrum kvöfdum, nema
að því leyti að veðrið var óvenjulega vont. Faðir minn minntist á
að erfitt hefði verið að komast frá fjárhúsunum og til bæjarins,
slíkur var sortinn og dimmviðrið.
Eftir kvöldverð safnaðist fólkið saman í stofunni, en faðir
minn hafði byggt skúr við hliðina á baðstofunni sem tengdur var
við eldhúsið með dyrum. Móðir mín var að prjóna á prjónavél-
ina og hafði hjá sér sérstakan lampa svo hún sæi betur til við
vinnu sína. Guðrún (Gunna), sem dvaldi um þcssar mundir á
heimilinu til að aðstoða móður mína, sat á endanum á dívanin-
um og var að spinna á rokk. Þá var útvarpið komið, Telefunken-
tæki sem stóð á kommóðunni, svo við höfum áreiðanlega verið
hlusta á það eða lesa í bók. Utvarpið var í fjórum hlutum: Tæk-
ið, hátalari og tvö batterí; þurrt og blautt. A miðju gólfinu var
borð og yfir því lampi með stóru kúptu glasi. Kringum borðið
voru nokkrir stólar, svo mun trérúm hafa verið við suðurgaflinn,
en í norðurhorninu stóð stór svartur ofn. Hann var vel kyntur
þetta kvöld eins og alltaf þegar kalt var í veðri, það skorti ekki
rekaviðinn til eldsneytis í Skjalda-Bjarnarvík. Það var hlýtt og
notalegt þarna í stofunni og hver hafði sína sýslan. Hvergi var
ljós nema í stofunni, það var farið sparlega með olíuna og Ijós
var aðeins haft þar sem fólk var að vinna. Meira segja í eldhús-
inu var ekkert ljós, en eldur mun hafa nórað í eldavélinni
frammi í eldhúsinu og móðir mín sá um að halda honum lif-
andi. Um kvöldið tók hún lampann, sem hún notaði við pijóna-
skapinn og fór fram í eldhús að líta eftir eldinum.
Það leið dágóð stund uns hún kom aftur inn og fór mikinn.
A svip hennar mátti sjá að eitthvað óvenjulegt hafði gerst. „Það
85