Syrpa - 01.04.1947, Qupperneq 16

anum næstu nótt, ef ekki eru komnir nýir gestir
til þrengsla.
Stutt dagleið er til Hvítárvatnssæluhússins. Bezt
er að stefna á Bláfellsháls eða norðan við Bláfell
og halda sem leið liggur til Hvítárness. Ekki þarf
að lýsa hinu undurfagra umhverfi hússins, sem er
stórt og rúmgott. Hæfilegt er að dvelja einn dag
við Hvítárvatn, nota hann til að ganga inn í
Karlsdrátt, þar sem skriðjökull gengur ofan í
Hvítárvatn að norðan. Fyrir gangandi fólk er
ekki auðvelt að komast þurrurn fótum t Karls-
drátt. Til þess þyrfti að krækja alla leið upp á
„Hlaup“ í Fúlukvísl, norðanvert við Hrútfell.
Staðurinn er auðfundinn, ef farið er upp með
ánni og kemur að honum þegar skammt er kom-
ið upp með gljúfrunum. Þetta er þó rangnefnt
„Hlaup“, því ekki þarf að hlaupa yfir, heldur
nægir að stíga spottann, það er aðeins meter á
milli gljúfurbarmanna. Sumir telja það hugrekki
að fara þarna yfir, en það er ofmælt, slíkt getur
liver og einn. — En þessi leið er ekki ætlandi nema
göngugörpum. Sjálfsagt er að reyna að vaða Fúlu-
kvísl, og er það helzt hægt snemma morguns.
Svo er haldið lit í Fróðárdal og Fróðá vaðin
framarlega í dalnum; er áin nokkuð köld, en
slétt í botn. Þaðan er ekki vandratað í Karlsdrátt,
en sá dalur er einstæður að fegurð og rnarg-
breytileik. Þeir, sem eru ríðandi, verða að atliuga
vel vað á Fúlukvísl, því að sú á hefur mörgum
hesti skellt og hrakið þann, er á sat. Þessi dagleið,
fram og til baka í Fróðárdal, er alllöng, og enginn
gerir meira þann daginn. Það er því hæfilegt að
nátta sig aftur í Hvítárvatnssæluhúsinu og hvíla
lúin bein.
Hinn fimmta daginn förum við til Þjófadala-
skála. Það er hæfileg dagleið fyrir gangandi fólk.
Skálinn er lítill og rúmar ekki nema 8—12 gesti,
eftir því hve fólk er plássfrekt. (í þessu tilefni vil
ég geta þess, að skáli, sem var rúrnur fyrir undir-
ritaðan og 18 félaga, var „of lítill" handa 8 manns
skömmu síðar!)
í Þjófa- eða Hvinverjadölum er gott að vera,
því að þar er skjólsælt. Bezt er að dvelja hálfan
dag þarna og nota hann til að fara inn í Fögru-
hlíðar við upptök Fúlukvíslar. Síðdegis er svo
haldið til Hveravalla. Þar er fátt að skoða — nema
hverina — og nægir kvöldið til þess.
Næsta dag er svo farið til Kerlingarfjalla, til
skálans í Árskarði. Brú er nú á Jökulfallinu
skammt frá Gýgjarfossi og greinilegur bílvegur
alla leið.
Ef þú, ferðalangur, hefur ráð á tveimur eða
þremur dögurn, þá er bezt að nota þá til að
skoða Kerlingarfjöll og ganga á hátind Fannborg-
ar. Kerlingarfjöll eru dýrðlegur staður — heimur
fyrir sig. Jafn breytileg náttúra er ekki til á Is-
landi og ekki önnur eins litfegurð nema við Land-
mannalaugar.
Þarna vildi ég ráðleggja þeim, sem gangandi
eru, að dvelja, og ganga svo austan Hvítár niður
í Hreppa og heimsækja Þjórsárdal. „Ok eru þeir
nú úr sögunni". Hinir, sem eru með bíl, verða
að láta sér nægja þjóðveginn heim, og hafa þeir
þá hvorki komið í Þjófadali eða Fögruhlíðar,
heldur ekið úr Hvítárnesi sem leið liggur til
Hveravalla.
Nú koma í ljós eiginleikar hestsins og yfirburð-
ir umfram öll farartæki. Þeir, sem hestana hafa og
tjald, geta nú farið til Nauthaga við Hofsjökul.
Ef enginn er með kunnugur, er nokkuð vandrat-
að yfir svokallað Illahraun, og ekki fært nema í
björtu. Malarhryggur liggur í gegnum hraunið
neðarlega og liggja slóðir að honum jafnan. Er
þetta greiðfært að öðru leyti en því, að tvö úfin
hraunhöft eru á leiðinni og verður að fara þar
varlega.
Þeir, sem ekki treysta sér til að finna þessa
leið, verða að fara norðan við Loðmund og Kerl-
ingargfjöll og stefna svo í austur, unz þeir finna
leiðina eða göturnar, sem liggja í Nauthaga.
Nauthagi er merkilegur staður, grasgefinn
blettur handan við Blautukvísl osr Strönsfukvísl.
Oft er erfitt að fara þessi vötn síðla dags sökum
vaxta (og bleytu í Blautukvísl), og er þá betra að
bíða kvöldsins með yfirreiðina, og skoða heldur
á meðan hin tröllslegu gljúfur Blautukvíslar, eða
ganga á Nautöldu. í Nauthaga eru volgar laugar
og störin hærri en víðast livar annars staðar á ís-
landi. Þar er ódáinsland öræfanna og svo góðir
hagar, að aldrei vissi ég til að hestar hreifðu sig
þar. Hvergi er hægra að ganga á Hofsjökul en úr
Nauthaga, en aldrei skyldu ganga færri en þrír
og þó með góða fjallalínu (10 metra fyrir hvern
mann).
Við förum svo til Arnarfells hins mikla árla
morguns, til þess að losna við að blotna í hinum
straumþungu ám, er falla til Þjórsár úr jöklinum.
Þar dveljum við daglangt og höfum nægan tíma
til að ganga á Arnarfell, en þaðan er svo víðsýnt,
að nálega sér um allt landið. Við fætur manns
liggur Þjórsá með þúsund kvíslum eins og silfur-
net. Arnarfell klýfur jökulinn og spyrnir nöktu
94
SYRPA