Morgunblaðið - 18.11.2021, Side 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. NÓVEMBER 2021
✝
Þorbjörg Rósa
Guðmunds-
dóttir fæddist á
Harðbak á Mel-
rakkasléttu 16.
ágúst 1929. Hún lést
25. október 2021.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
mundur Stefánsson,
f. 1885, d. 1971, og
Margrét Siggeirs-
dóttir, f. 1890, d.
1978, sem bjuggu á Harðbak. Þor-
björg átti fimm systur og einn
fósturbróður. Látnar eru Borg-
hildur Guðrún, Ása, Aðalbjörg og
Kristín Guðbjörg en á lífi eru Jak-
obína og Kári Friðriksson.
Þorbjörg giftist Birni Guð-
mundsyni flugstjóra frá Grjót-
nesi, f. 16. júní 1926, d. 19. janúar
2003. Foreldrar hans voru Þórey
Böðvarsdóttir, f. 1904, d. 1990, og
Maki Jón Hrafnkelsson, f. 1951.
Börn þeirra eru Björn, f. 1978,
maki Henný Hraunfjörð, f. 1978,
þau eiga þrjú börn. Guðbjörg, f.
1984, maki Ásgeir Þór Másson, f.
1984, þau eiga tvö börn. Hrafnkell,
f. 1992. 3) Guðmundur Ásgeir, f.
1962, maki Sæunn Gísladóttir, f.
1963. Börn þeirra eru Gísli Rafn, f.
1986, hann á eitt barn. Fanney
Þorbjörg, f. 1992, maki Ævar
Hrafn Ingólfsson, f. 1992, þau eiga
eitt barn. Björn Ásgeir, f. 1998.
Þorbjörg ólst upp á Harðbak
við hefðbundin sveitastörf þess
tíma. Hún stundaði nám við Hér-
aðsskólann á Laugarvatni 1946-
1948 og starfaði við almenn versl-
unarstörf í Reykjavík en lengst af
sem húsmóðir. Þorbjörg var safn-
vörður í Listasafni Íslands síðustu
10 starfsárin. Þorbjörg var list-
hneigð enda bar heimili hennar
þess merki. Hún naut þess að
ferðast.
Útförin fer fram frá Langholts-
kirkju í Reykjavík í dag, 18. nóv-
ember 2021, klukkan 13.
Langholtskirkja er hólfaskipt,
alls mega 150 manns vera í útför-
inni.
Guðmundur Björns-
son, bóndi og síðar
skjalavörður, f.
1899, d. 1995. Þor-
björg og Björn
bjuggu í Reykjavík.
Börn Þorbjargar
og Björns eru: 1)
Þórey, f. 1952, maki
Jóhannes Jens
Kjartansson, f. 1951.
Börn þeirra eru
Björn Róbert, f.
1969, maki Stefanía Kjart-
ansdóttir, f. 1972, þau eiga eitt
barn. Þorbjörg, f. 1975, maki Óm-
ar Ingþórsson, f. 1970, þau eiga
þrjú börn. Davíð, f. 1981, maki
Þórdís Guðmundsdóttir, f. 1981,
þau eiga þrjú börn. Þórdís, f.
1990, maki Stefán Breiðfjörð
Gunnlaugsson, f. 1985, þau eiga
einn son en fyrir átti Stefán einn
son. 2) Margrét, f. 1956 d. 2019.
Kæra tengdamóðir. Þú sem
staðið hefur vaktina með ein-
skærri prýði í þessu lífi hefur nú
kvatt okkur í bili. Mér er minn-
isstætt þegar ég kom fyrst inn á
þitt heimili í Karfavoginum og
dáðist að öllu sem fyrir augu bar.
Þó ekki síst þessari stórglæsilegu
konu, móður Þóreyjar. Þú hafðir
svo fágaða framkomu að unun var
að. Ekki fór heldur framhjá manni
hversu frábæran mat þú barst á
borð við öll tækifæri og natnin
skein af öllu. Talandi um natni þá
var það tengdapabbi sem fóstraði
mín fyrstu skref í rjúpnaveiði.
Mér var kennt að vera vel nestað-
ur fyrir okkar ferðir og þótti mér
þá mjög skondið að sjá þegar
tengdi dró fram nestið sitt upp úr
pússi sínu. Þar voru þrír aðskildir
pakkar merktir dagur 1, 2 og 3
þannig að augljóst var að þú hafðir
búið karlinn vel að heiman.
Þú varst lífsglöð kona en hafðir
lag á að taka áföllum með stóískri
ró.
Samband þitt við barnabörnin
var einstaklega fallegt og gefandi
fyrir alla fjölskylduna. Þú og eig-
inmaður þinn Björn Guðmunds-
son voruð síðan eins og klettar í
hafinu sem við börn, tengdabörn
og síðar barnabörn gátum leitað
til og ekki síst horft til sem fyr-
irmynda í okkar lífi.
Ferðin okkar til Kaiserhof þar
sem fjórar kynslóðir nutu vellyst-
inga um jól og áramót var aug-
ljóslega við þitt hæfi og þú varst
sem drottning í hópi afkomenda
þinna.
Ekki þar fyrir að þér virtist
ekki líða síður vel við fjöruna á
Tirðilmýri í samvistum við ljúfa
dóttur þína sem deildi með þér
dýrmætum tíma.
Síðustu árin fór heilsan að gefa
sig en þú kvartaðir aldrei og hélst
þínum upptekna hætti að bjóða
upp á kaffi og meðlæti þegar gesti
bar að garði á Dalbrautinni og
ekki síst á Hrafnistu.
Elsku Lillý, við Þórey áttum
einnig með þér okkar kósí stundir
í Hæðarselinu og þú brosir þínu
sjarmerandi glotti yfir þessu en
við höldum því fyrir okkur.
Ég kveð þig með söknuði og
virðingu. Megi minning þín lifa um
aldir.
J. Jens Kjartansson.
Í dag kveð ég elsku yndislegu
tengdamóður mína Þorbjörgu
Rósu eða Lillý eins og hún var
kölluð. Eftir að ég byrjaði að venja
komur mínar í Karfavoginn þegar
við Guðmundur byrjuðum að vera
saman tók Lillý alltaf á móti mér
með mikilli hlýju. Hún var hvers
manns hugljúfi með þægilega
nærveru og gestrisin með ein-
dæmum. Hún hafði gaman af því
að rifja upp minningar og segja
sögur frá æsku sinni, eftirminni-
legum hestaferðum og fleiru sem
hafði á daga hennar drifið. Lillý
var alltaf vel tilhöfð og lagði mikið
upp úr því að líta sem best út,
einnig þegar hún fór í útreiðar-
túra, en hestamennskan var henn-
ar líf og yndi. Lillý hvatti mig ein-
dregið til að taka þátt í
hestamennskunni og lánaði mér
ævinlega besta hestinn sinn.
Lillý var óspör á að hrósa öðr-
um og þá ekki síst barnabörnun-
um en hún var afskaplega stolt af
afkomendum sínum og mikið í
mun að allir tækju þátt í uppá-
komum og gleðistundum. Ég
minnist þess þegar við héldum
upp á áttræðisafmælið hennar og
tvær af afkomendum hennar gátu
ekki verið með í boðinu, þá sagði
Lillý: Æ hvað það er leiðinlegt,
þær skreyta svo boðið.
Lillý talaði aldrei illa um nokk-
urn mann og var einnig mjög orð-
heppin og vel máli farin í lýsingum
sínum á mönnum og málefnum.
Þegar hún eltist fór gigtin að
plaga hana meira en áður en hún
vildi sem minnst um sínar þján-
ingar ræða og stakk upp á að taka
upp léttara hjal þegar hún var innt
eftir eigin líðan. Þannig var Lillý,
hún sá alltaf það jákvæða og
dreifði gleði á góðri stundu.
Upp í hugann koma margar
góðar minningar eins og samveru-
stundir á Glæsivöllum en þar
dvöldu Björn og Lillý á sumrin
eins og þau gátu og stunduðu út-
reiðartúra og samveru með barna-
börnunum sem ávallt voru vel-
komin í heimsóknir í styttri eða
lengri tíma.
Á hverju sumri heimsótti Lillý
æskustöðvar sínar, Harðbak á
Melrakkasléttu, og oft var stór-
fjölskyldan með í för, sem var
mikil upplifun fyrir mig, borgar-
barnið, þar sem ég fékk innsýn í
búskaparhætti fyrri tíma, meðal
annars silungsveiði og dúntekju.
Lillý hefur alltaf reynst mér og
mínum börnum vel og mun ég
ætíð minnast hennar með mikilli
hlýju og væntumþykju.
Ást og söknuður,
Þín
Sæunn.
Við amma kvöddumst 17. ágúst
í sumar. Ég var þá í heimsókn
heima á Íslandi. Ég var með
ömmu á afmælisdeginum mínum
12. ágúst og afmælisdeginum
hennar 16. ágúst. Ferðin var stutt
hjá mér í sumar en ég var vænt-
anleg aftur í lok október. Við skál-
uðum í púrtvíni báða afmælisdag-
ana, sem betur fer.
Við hlógum alltaf þegar að við
hittumst tvær, en ræddum sömu-
leiðis allt mögulegt, þó mest lífið.
Stoltust var amma af börnunum
sínum þremur, tengdabörnum og
barnabörnum og barnabarna-
börnum. Amma var rík og hún var
þakklát, fyrir okkur öll. Amma
hafði átt og hún hafði misst.
Möggu okkar söknuðum við báðar
gríðarlega mikið og ræddum oft.
Ég vissi að ég væri rík að fá að
eiga ömmu langt fram á fullorð-
insár. Gjöf sem ekki allir fá að
njóta og ég fann alltaf fyrir miklu
þakklæti fyrir mín hönd og hönd
barnanna minna sem áttu lang-
ömmu sem þau voru endalaust
montin af.
Við amma vorum miklar vin-
konur alla tíð, en þegar afi Björn
dó fyrir 18 árum, eftir erfið veik-
indi, flutti ég inn til ömmu í nokkra
daga. Amma og afi áttu marga að
og afi vann á stórum vinnustað.
Eðlilega voru margir sem sóttu
ömmu heim til að votta samúð
sína. Ég ákvað því að halla höfði
hjá ömmu á kvöldin og vera til
staðar á daginn. Hella upp á kaffi,
taka á móti blómum og sinna hinu
og þessu. Amma kunni ævinlega
vel að meta það, en ekki síst var
það mikilvægt fyrir mig að fá að
vera til staðar fyrir hana, gera
gagn. Dýrmætast var þó að fá að
sofa við hliðina á ömmu í rúminu
hans afa þessar nætur. Þarna fékk
ég oft að gista sem barn, í holunni
hjá ömmu og afa. Koddahjalið hjá
okkur ömmu var notalegt á þess-
um tímamótum eftir að afi kvaddi
og batt okkur án efa enn sterkari
böndum.
Í æsku hélt ég að allir ættu gott
og innihaldsríkt samband við stór-
fjölskylduna sína. Þá meina ég
ekki einungis systkini og tve-
menninga, ömmu og afa og systk-
ini foreldra, heldur þremenninga
og jafnvel fjórmenninga. Með tím-
anum skildi ég að þetta var algjör
undantekning. Amma var yngst
sex systra frá Harðbak á Mel-
rakkaslettu. Systurnar voru bæði
samheldnar og einstakar. Að eiga
fimm ömmusystur sem allar
horfðu á þig, knúsuðu og töluðu
við þig eins og þú værir þeirra.
Tóku þær snemma upp þá hefð að
halda áramótin saman með öllu
sínu fólki og skiptast á að hýsa,
skipuleggja, gera og græja. Það
var veisluhlaðborð á hverju ári.
Veislan byrjaði snemma kvölds
31. desember og stóð langt fram
eftir nýársmorgni. Systurnar
unnu saman þrjár og þjár og
héldu þannig gamlárskvöld til
skiptis. Ég þekkti ekki annað
langt fram á fullorðinsár en að
fagna áramótum með stórsöng og
yfir 100 manns í heimahúsi. Í dag
er þessi veisla enn haldin, en á
milli jóla og nýárs. Tengslin sem
hafa myndast í ættinni allt í þriðju
og fjórðu kynslóð er ómetanleg.
Þetta er þeim systrum að þakka.
Ég gæti skrifað heila bók um
ömmu, ofurhúsmóðurina og vin-
konu mína.
Elsku amma mín, ég elska þig,
ég sakna þín, en ég er umfram allt
þakklát fyrir þig og allt sem við
áttum.
Þín nafna,
Þorbjörg Jensdóttir.
Margs er að minnast þegar við
kveðjum ömmu Lillý. Hestaferð-
irnar um landið eru okkur minn-
isstæðar, utanlandsferðir beggja
vegna Atlantshafsins, yndislegar
stundir á Glæsivöllum og síðast en
ekki síst gæðastundir fjölskyld-
unnar á Harðbak, þar sem amma
naut sín alltaf einstaklega vel.
Hjá ömmu og afa í Karfavog-
inum var manni alltaf mætt með
hlýju, áhuga og af virðingu. Amma
lagði sig fram um að fylgjast vel
með fólkinu sínu og öll Harðbak-
sættin féll undir þann flokk. Af-
rekum og högum frændsystkina
okkar voru ávallt gerð góð skil
þegar amma var heimsótt. Þegar
við vorum við nám í Menntaskól-
anum við Sund stóðu dyrnar hjá
ömmu alltaf opnar og ófá skiptin
þar sem við fengum að koma í há-
degismat eða setjast upp og læra
fyrir próf. Þá eins og endranær
stjanaði amma við okkur og flest-
ar af minnisstæðustu matarminn-
ingunum úr æskunni, hvort sem
það var bjössakaka, eggjabrauð,
heimasúrmjólk eða steiktar fiski-
bollur, voru úr smiðju ömmu. Það
er mikið og virðingarvert verk
sem amma lagði á sig til þess að
halda utan um fjölskylduna sína
og við barnabörnin höfum notið
góðs af því.
Í huga okkar systkinanna er
krían einkennisfugl Margrétar
móður okkar. Óþreytandi í að
styðja við og verja afkvæmi sín.
Þegar við sjáum kríu hugsum við
til mömmu. Eins finnst okkur æð-
arkollan vera fugl ömmu, natin við
hreiðurgerð og með hlýjan faðm.
Elsku amma, við kveðjum þig
með söknuði, en trúum og vitum
að mamma, afi og Harðbakssyst-
urnar taka vel á móti þér hinum
megin. Takk fyrir allt sem þú
gafst okkur – við kveðjum þig nú
með faðmlagi og fingurkossi.
Björn Jónsson, Guðbjörg Jóns-
dóttir og Hrafnkell Jónsson.
Að tala vel um menn og málefni
var ömmu í blóð borið. Við Íslend-
ingar eigum til dæmis að hennar
sögn besta fiskinn auk þess sem
hún vildi meina að þeir sem borða
íslenskan fisk, helst silung af Mel-
rakkasléttunni, verði vitrari en
hinir. Eflaust satt og rétt nema
kannski þetta með vitsmunina. Ég
hef borðað ótæpilega af fiski í
gegnum tíðina en oft finnst mér
eins og það sé bara ekkert að
frétta, af gáfunum alltso. Annað
sem var henni samt kærara voru
barnabörnin, fáir standast okkur
snúning. Við erum, ef fólk hefur
ekki tekið eftir því, afburða vel
gefin og falleg. Svo ég vitni í henn-
ar eigin orð um mig sjálfan: „Það
klæðir hann Bjössa minn allt.“ Þar
sannast líklega hið margkveðna:
ef maður heyrir það sama nógu oft
fer maður að trúa því sem sann-
leika, hef ég heyrt.
Hestamennskan var ömmu of-
arlega í huga en kannski var hún
tilkomin af lífsstíl afa sem var í
raun bóndi sem bjó í borg. Hennar
aðaláhugamál voru listir og menn-
ing af ýmsum toga, var hún
óþreytandi að tala um þau hugð-
arefni en hvað mig varðar þá er ég
ekki góður hlustandi og allra síst
um ofangreind málefni. Þá kom
einn af hennar kostum í ljós, hún
gat rætt um hvað sem er við hvern
sem er, jafnvel golf en ég veit fyrir
víst að hún hafði engan áhuga á
þeirri íþrótt og þótti lítið til koma
um þá iðkun. Hún komst nú samt
að þeirri niðurstöðu eftir samtöl
okkar að þetta væri sennilega holl
hreyfing. Reyndar vaknaði áhugi
ömmu á umræðunni nokkuð þegar
Ninna Þórey byrjaði að sýna takta
á golfvellinum og hrósaði henni
óspart fyrir dugnaðinn og eljuna
að mæta margoft í viku á æfingar
hvernig sem viðraði. Jú, barna-
barnabörnin fengu líka sinn
skammt af hrósinu.
Mér verður illa brugðið ef aðrir
stinga ekki niður penna og tala um
hve glæsileg kona Lillý var, hún
gerði allt af miklum myndarskap
og hélt fallegt heimili, þar var allt-
af allt hreint og fínt. Ekki vegna
þess að það væri endalaust verið
að undirbúa veisluhöld, umhverfið
átti bara að vera snyrtilegt og
þurfti ekkert tilefni til. Það er þó
til lítils að hafa allt spikk og span
ef ekki er hugsað um eigið útlit og
var amma vel meðvituð um það.
Vitaskuld væri fulldjúpt í árinni
tekið að segja að amma vaknaði
greidd og tilhöfð á morgnana en
fór samt ótrúlega nálægt því.
Skipti þá ekki máli hvort það var á
Harðbak eða annars staðar. Oft
spurði hún mig hvort ég væri að
safna skeggi ef ég lét undir höfuð
leggjast að raka mig en það vill
stundum „gleymast“. Orðhvöss
var hún almennt ekki.
Einhverju sinni þó fyrir löngu
kom amma heim úr innkaupaleið-
angri og mátti sjá á henni að hún
var bæði hissa og hneyksluð. Hún
hafði séð konu í Hagkaupum með
rúllurnar í hárinu eins og ekkert
væri sjálfsagðra. Ég man ekki ná-
kvæmlega hvaða orð voru viðhöfð
um kæruleysið en það var eitthvað
um óheppni með útlit og fólk ætti
kannski að líta í spegil við og við.
Sjálfur á ég enga hárgreiðu og hef
aldrei átt en í dag mun ég fá eina
hjá Stebbu og greiða mér áður en
ég fer í kirkjuna. Ég mæli með að
aðrir sem ætla að mæta geri það
líka. Lillý á það alveg inni hjá okk-
ur.
Björn Róbert Jensson.
Í dag kveðjum við móðursystur
mína Þorbjörgu Rósu sem alltaf
var kölluð Lillý. Hún var yngst
sex dætra hjónanna á Harðbak,
Margrétar Siggeirsdóttur og Guð-
mundar Stefánssonar. Einnig ólst
upp hjá afa og ömmu Kári Frið-
riksson sem var nokkrum árum
yngri en Lillý. Systurnar sex voru
mjög samrýmdar þrátt fyrir að
það væru 14 ár á milli þeirra elstu
og yngstu, enda oft vísað til Harð-
bakssystra sem einnar heildar.
Þær þóttu glæsilegar þessar syst-
ur og báru allar merki síns upp-
eldis þar sem áhersla var lögð á já-
kvæða hvatningu, opinn huga,
sjálfstæða hugsun og samhygð
með samferðamönnum. Heimilið á
Harðbak var glaðlynt og gest-
kvæmt og tekið vel á móti gestum
og gangandi. Allir þessir eiginleik-
ar prýddu Lillý og hún var mikill
höfðingi heim að sækja. Allt henn-
ar viðmót einkenndist af hlýju og
hún hafði sérstakt lag á því að
hlusta á fólk og láta það finna að
það væri velkomið.
Sterk tengsl og vinátta voru
milli fjölskyldu minnar og þeirra
Björns. Lillý var um tvítugt barn-
fóstra bróður míns og leigði þá
Björn herbergi hjá foreldrum
mínum. Þegar ég fæddist 2 árum
síðar bjuggu þessar tvær fjöl-
skyldur hvor í sínu risinu á Hof-
teigi og voru í daglegum samskipt-
um. Síðar bjuggum við utan
Reykjavíkur, en gistum yfirleitt
eða komum við hjá Lillý og Birni
þegar við vorum í bænum. Þannig
hefur Lillý fylgt mér í gegnum líf-
ið og ég hef notið elskusemi henn-
ar alla tíð. Lillý var alltaf kvenna
glæsilegust, vel tilhöfð í því fallega
umhverfi sem hún hafði skapað
sér og fjölskyldu sinni. Framkoma
hennar var einhvern veginn alltaf
viðeigandi, orðfærið hófstillt og já-
kvætt. Þegar ég hafði orð á þessu
við mömmu sagði hún að sem
stelpa hefði Lillý verið orðhvöt en
Þorbjörg Rósa
Guðmundsdóttir
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Allur arður af þjónustunni rennur til reksturs kirkjugarðanna
Útfararþjónusta í yfir 70 ár
Við tökum vel á móti ástvinum
í hlýlegu og fallegu umhverfi
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓHANNA MARÍA PÁLMADÓTTIR
frá Akureyri,
Garðatorgi 7, Garðabæ,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 15. nóvember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 23. nóvember
klukkan 15. Vegna fjöldatakmarkana verða aðeins nánustu
ættingjar viðstaddir. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
líknarsjóði Oddfellowreglunnar.
Athöfninni verður streymt á slóðinni: https:/www.streyma.is.
Pálmi Matthíasson Unnur Ólafsdóttir
Stefán E. Matthíasson Ásdís Ólöf Gestsdóttir
Gunnar Rúnar Matthíasson Arnfríður Guðmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR DAGMAR
ODDGEIRSDÓTTIR,
Sigga,
Hlöðum, Grenivík,
lést 17. október. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 24. nóvember klukkan 13.
Vegna fjöldatakmarkana verður streymt frá athöfninni, streymi
laef.is/sigridur-dagmar-oddgeirsdottir/ og á mbl.is/andlát.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn