Klifur : fréttablað Sjálfsbjargar, landssambands fatlaðra - 15.06.2003, Blaðsíða 10

Klifur
e.t.v. aðrir hönnuðir. „Bróðir minn,
sem lést fyrir nokkrum árum, var
þroskaheftur. Hann gekk til að byrja
með en síðan var hann rúmliggjandi.
Þá fékk systir pabba lömunarveikina
níu ára gömul og hefur alltaf gengið
við hækjur eða staf, þannig að í okk-
ar fjölskyldu hefur þurft að taka tillit
til þess hvemig aðgengi er almennt
háttað. Síðan er systir mín þroska-
þjálfi og hefur verið að sinna þroska-
heftum einstaklingum og þeim sem
eiga erfitt um gang. Við vorum sex
systkinin og fórum reglulega upp í
Skálatún að heimsækja bróður okkar
og síðan upp í Kópavogshæli þar
sem hann dvaldi síðar meir. Þar
sáum við auðvitað alla þá einstak-
linga sem þar voru, þroskaheftir og
mismikið veikir. Ég hef semsagt
fengið góða innsýn inn í þennan
heim og það er eðlilegur þáttur í
mínu lífi að fylgjast með þessum
málum og reyna að leggja mitt af
mörkum við að hjálpa til.“
Vantar meiri þrýsting
Þrátt fyrir að aðgengi á ferðamanna-
stöðum sé nú mun betra en áður, þá
segir Ragnar Frank að víða sé þó
pottur brotinn. „Það hefur orðið við-
horfsbreyting í þessum málum og
því má vænta enn meiri breytinga í
nánustu framtíð. Viljinn er fyrir
hendi hjá opinberum aðilum sem og
ráðamönnum. að bæta aðgengi en
hins vegar er þetta alltaf spurning
um fjármagnið og þá þurfa t.d. félög
eins og Sjálfsbjörg að vera með
þrýsting. Mér finnst sá þrýstingur
hafa verið mjög sýnilegur á síðustu
árum og margir góðir hlutir verið
gerðir, en þetta má vera ennþá öfl-
ugra. Það er mikill vilji hjá þjóð-
garðsvörðum að bæta aðgengi en við
þurfum auðvitað aukið fjármagn til
þess. Ég vonast til þess að stígurinn
sem var opnaður í fyrra sé aðeins
byrjunin og að hægt verði að bæta
aðgengið til muna. Ég sem þjóð-
garðsvörður mun alla vega gera allt
sem ég get til að bæta þessa að-
stöðu.“
Texti: Kristrún M. Heiðberg.
Félöq fatlaðra:
Að berjast ein eða
með öðrum?
S
undanförnum ár-
um hafa verið
stofnuð hin og
þessi félög um hinar ýmsu
fatlanir, félög sem í raun
ættu að heyra undir Sjálfs-
björg. Á sama tíma fer fé-
lögum í Sjálfsbjörg fækk-
andi. Þá vaknar sú spurn-
ing hvort ekki næðist
meiri árangur ef þessi fé-
lög berðust fyrir réttind-
um sínum undir sama
hatti, þ.e. innan raða
Sjálfsbjargar. Hér er um að
ræða vaxandi vandmál
sem hefur oft verið rætt.
Leitað var til Arnórs Pét-
urssonar, formanns Sjálfs-
bjargar lsf., og hann beð-
inn um að segja sína skoð-
un á málinu.
„Hér er um vandamál að ræða
sem ég tel að snerti ekki eingöngu
Sjálfsbjörg heldur öll hagsmuna-
samtök fatlaðra. I mörgum tilfell-
um eru þessi félög stofnuð vegna
einstakra sjúkdóma eða fötlunar
og þá m.a. að forgöngu fagaðila
til að beita þeim sem þrýstihópi
gagnvart heilbrigðis- og almanna-
tryggingakerfinu, auk þess til að
efla samstöðu fólks og aðstand-
enda með sama sjúkdóminn eða
fötlunina. Jafnframt því er mark-
miðið að efla upplýsingar um
sjúkdóminn eða fötlunina. Vissu-
Arnór Pétursson, formaður
Sjálfsbjargar, Isf.
lega eru þetta góð markmið og
skiljanleg. Raunin er þó sú að t.d.
innan ÖBÍ eru félög sem mér
sýnist vera lítið virk og eigi erfitt
uppdráttar vegna smæðar sinnar
og að þau eru svo einhæf.Mín
skoðun er sú að sjálfsagt sé að
fólk stofni slík félög, en sterkast
er að þau séu eins og Félag heila-
blóðfallskaðaðra, þ.e. sérgreind
félög innan Sjálfsbjargar. Við það
verða samtök fatlaðra sterkari
sem heildarsamtök og þessi félög
geta jafnframt unnið að faglegum
þáttum varðandi viðkomandi
sjúkdóm eða fötlun. Þau hafa þá
aðgang að ýmiss konar aðstoð og
þjónustu hjá skrifstofu Sjálfs-
bjargar sem þau annars ráða ekki
við til lengdar. Fólk getur ekki
endalaust verið með heimilið
undirlagt í sjálfboðavinnu og sem
geymslu fyrir gögn og annað sem
tilheyrir slfkri starfsemi. Auk
þess kæmu aðilar í þeim inn í
sameiginlega hagsmuna- og rétt-
indabaráttu fatlaðra og verða því
samtökunum styrkur.“
10