Klifur : fréttablað Sjálfsbjargar, landssambands fatlaðra - 15.06.2003, Blaðsíða 22

Klifur
Æskulýðsstarfið verður að
vera skemmtilegt, þar með
hafa krakkarnir góðar
minningar gagnvart samtök-
unum og eru líklegri til að
halda áfram.
Höfum ekki áhyggjur
Kolhrún: „Æskulýðsstarfið innan
Sjálfsbjargar gengur mjög vel, að
okkar mati. Mér finnst það í raun
vera framtíð samtakanna og það eina
sem mér finnst virkilega jákvætt.
Unga fólkið er að gera svo marga
skemmtilega hluti og um leið er ver-
ið að efla þeirra félagslegu færni og
sjálfstæði. Þau fara mikið út á við
og eru þar með sýnileg í þjóðfélag-
inu, taka þátt í öllu mögulegu, fara
t.d. í bíó, keilu, köfun, á þotuskíði, í
vélsleðaferðir og ferðalög. Þetta eru
hreyfihamlaðir krakkar sem eru bara
að lifa lífinu eins og hverjir aðrir
krakkar. Æskulýðsstarfið verður að
vera skemmtilegt, þar með hafa
krakkamir góðar minningar gagn-
vart samtökunum og eru líklegri til
að halda áfram.“
Arni: „Skráðir félagar í BUSLi eru
22 talsins og af þeim eru 18 virkir
krakkar, sem er mjög gott. Annað
sem er jákvætt við BUSL er að heyra
raddir unglinganna. Með starfinu er
verið að gera eitthvað sem fatlaðir
unglingar myndu annars e.t.v. ekki
gera, ögrandi og spennandi hluti, og
það er oft sem maður heyrir krakk-
ana segja: „Ég vissi ekki að ég gæti
gert þetta. Nú þori ég að fara með
mínum aldurshópi að gera þetta.“
Kolhrún: „Þeim er kannski heldur
ekki treyst til að gera hluti og hafa
því aldrei fengið tækifæri til að sýna
hvað í þeim býr. Einmitt líka þess
vegna er kannski ekki hægt að ætlast
til þess að þeir sýni mikið frum-
kvæði í samtökunum Við þurfum því
að byrja að ná til þeirra þegar þau
eru ung og efla sjálfstraust þeirra.“
Buslarar eru hreyfihamlaðir krakkar sem lifa lífinu eins og hverjir aðrir krakkar.
„Við Arni þekkjum vel til unga fólksins
og vitum að það er engin ástœða til að
hafa áhyggjur af því. Það er heilmikið
að gerast innan BUSLs og Ný-ungar
þráttfyrir að eldrafólkið sjái það
kannski ekki alltaf “ segir Koihrún
Dögg. Myndlkmh.
Að fá góðar móttökur
Kolhrún: „Annað sem mér finnst
vera mikilvægt í samtökum eins og
Sjálfsbjörg er að taka vel á móti
nýju fólki. Þegar ungt fólk kemur
inn í samtökin þá getur verið mjög
erfitt fyrir það að mæta allt í einu á
fund og þekkja ekki neinn. Þá væri
sniðugt að vera með einskonar
tengilið, þ.e. einhvern sem þekkir
vel til í samtökunum, sem getur
komið nýjum félögum inn í starfið.“
Ungt, fatlað fólk er meira
út á við en áður, sem ég tel
vera mjög jákvœtt. Það
sœkir hinar ýmsu uppá-
komur í stað þess að ein-
blína eingöngu á það sem
er í boði hér innan Sjálfs-
bjargarhússins.
Árni: „Einnig er mikilvægt að
byggja fólk upp með jákvæðu hug-
arfari og segja því til ef það gerir
eitthvað rangt. Er ég tók þátt í starf-
inu í byrjun þá brenndi ég mig t.d.
stundum á því að ég talaði á röngum
tímum á fundum o.fl. Þá man ég vel
eftir því að hafa verið litinn horn-
auga, í stað þess að einhver hefði
sagt mér til á jákvæðan hátt.“
Kolhrún: „Við Arni þekkjum vel til
unga fólksins og vitum að það er
engin ástæða til að hafa áhyggjur af
því. Það er heilmikið að gerast inn-
an BUSL og Ný-ungar þrátt fyrir að
eldra fólkið sjái það kannski ekki
alltaf. Olíkar kynslóðir innan Sjálfs-
bjargar þurfa bara að virða hver aðra
betur, þannig að okkur takist að
vinna betur saman að hagsmunum
okkar allra.“
Texti: Kristrún M. Heiðherg.
22