Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1948, Blaðsíða 82

40
Ole Worm
Sverro, innocentissimo Norvegiæ Rege, tam dira tamqve maledica
figmenta congerendo, ut nihil supra. Id qvod in iis qvæ ex Nevbri-
gense celeberrimus Pontanus opere hist. pavea adduxit ae illibato
Historiæ amore omnibus communieavit monstratur. Ast qvanto Nev-
s brigense æqviores Norvegis, qvi Snorronis hane epitomen Danicé
sunt interpretati, sive per se sive per alios, æqvissimus avtem et be-
nignissimus ipse D. Wormius, istorum labores typis publicis et niti-
dissimis tanta etiam curå et fide edendo et exomando.
Translationem porro hujus operis ex vernaculo credo etiam satis
10 fidam et felicem, etsi vocularum qvarundam vim et proprietatem
alicubi (sed rarissimé) non sit assecutus interpres: ut eum Marium
Svden exposuit Mariæ Sorgen. Sic Kross Svd, Olafss Svd navium
propria nomina sunt. Verum Svd non Sorg (fletum, luctum, animi
ægritudinem) notat, sed navim, ut sit Marium Svd Mariæ navis,
15 videlicet ipsi dicata; deceptusqve est duarum litterarum D et T
affinitate et sono cognato interpres, dum Svd et Svt pro eodem
habuit. De navi fluctibus jactata loqvitur Rhitmus vetus: Rann vm
svder Ranar mær, Ræfilss hestum alldan jivær, etc. Sensus involutus
phrasi poetica obscurior hic est: Ranar mær, i. e. unda. Ran namqve
20 mare denotat vel Oceanum; mær virginem, ut sit Ranar mær Oceani
virgo vel filia, sicut idem Nympharum pater fingitur, et Nymphæ pro
ipsis aqvis ponuntur, etc. Jam sic Ranar mær, vel unda, rann, i. e.
fluebat, vm svder (accusativus pluralis) per navem, simpliciss. per
navis latera. Synechd. Ræfill, proprié vestis lacera vel cento, ponitur
25 pro velo navis. Hine Ræfilss hestur qvasi eqvus veli avt velifer, i. e.
ipsa navis, ut tropis omnia fere sua involverunt poetæ. Canit itaqve
poéta Ræfilss hestenn alldan Jivær, i. e. navem unda vel fluctus alluit
vel abluit. Estqve posterius hoc membrum explanatio prioris: idem
enim dieunt. Saltem notandum, qvod Svd et Svder (piur.) idem
30 sit qvod Ræfilss hest (ur), et non dolorem et luctum significat, pro
qvo Svt dixerunt olim et hodie. Exemplum: Svtar klvtum, sagde
hann, svipte hin væna kvinna; komminn er vti kvrteiss mann, kvedst
t>ig vilia finna. Rhitmus est integer (superior dimidiatus) ; solatur
autem qvidam fæminam amici absentiam lugentem, cujus inspera-
35 tum adventum nunciat. Vocat autem Svtar klut velamen faciei
lugentis fæminæ, qvasi Sorge klud, som hun skal svipte bort, i. e.
abjicere. Exempla qvamplurima obvia sunt de Sud et Svt, sed hic
fastidium paritura. Hujusmodi si qvæ occurrant in editione Danica