Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1948, Blaðsíða 223

GuSmundur Andrésson l8l
ita etiam fatali actario citra scopum ad diversum venimus topum.
Obsistere fatis nemo potest. Politici (ad cujus jurisdictionem attinui)
viri est qvidam pullus, filius dixisse volui, prædives; hujus per unam
diem hospes eram, cum epistolam Dn. Arngrimo scribere circa id
tempus machinarer; jlle ut sunt divites sat nolvnqay[i6avvo<; jstud
subolet; et imaginariam plane correcturam, anteqvam eam revidis-
sem, mihi per imposturam surripit, et puerum idiotam inde nonnihil
exarare facit, amputatis qvæ placuit, immutatis qvæ libuit, addere
etiam atqve apponere ijs erat perqvam integrum, siqvidem calum-
niandi licentiam imbiberant uberrimam. Nescio etiam ni duas pagi-
nas ex bis decem mea manu scriptas sint aucupati. Quod dum ego
rescivi, omnino admittere nolebam, ille sacrosancte pollicitus se nemini
hoc revelaturum, tantum se sibi pro observationibus privatis habere
velle per Deum testatur. Sic alter ab altero discessimus, qvæ jlli
scriptitarunt, nusqvam legi aut animadverti, nec eiusdem eram curio-
sus, ubi illos teste verecundo carere arbitrabar.
Quid deniqve fit? Ille (ut mihi dictum) parenti suo vel invito
scriptum hoc qvalecunqve vel eius simile obtrudit, is graviter com-
motus mihi succenset, nam suam jurisprudentiam et atavorum sapere
mfatuari præsummit, ac minis intonare fertur. Qvod ego percipiens
supplicationem ei scribere subjectissimam, qvo sensu aliqvid dixerim
neqve me eiusmodi scriptum pro meo agnoscere, sin autem vellet
meum ai>d-evnx6v vel me imprudente inqviri, apud pastorem nunc
sepositum possit investigare, me qvo ad eius sensum disqvisitioni velle
Parere, sub justam ex re rationem. Responso me non dignatur Politi-
cus, sed obliqvé ferit correptione, qvod nimis nasutulus, (istud enim
vocabulum eorum fulmen est defensorium, sive redargutionis uni-
cum) ea perqvirar, qvæ majores et magistratus semel indixerint,
qvis enim ea ausit retractare; contra quod responsum qvid aliud
sapere visum? qvam jstud Psaltis diverbij impurum Psalm. 12, Labia
nostra a nobis sunt, qvis noster Dominus, vel si mavult Germanicam
Lutheri pharaphrasin in eadem verba, qvæ ecclesia canit. Nec vult
a nte neqve pastore ultra sciscitari, qvid re vera sit a nobis ventila-
tum> sed suo aucupio contentus jstud divulgat, qvod jam famosi
Hbelli speciem apud eos induerat; sine autoris nomine, sed mihi non
obscuré imputatum, spargitur, unus mittit alteri, et prout est populi
ad magnates applausus, multi reprehendere norunt, redarguere pauci.
Hic unå cum Jobi verbis ad amicos suos cap. 29 etiam in mentem
s
10
is
20
25
30
35