Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1958, Side 389

379
ok slo með Þor. sva at hann hraut af stallanum ok brotnaði. hliopu 45
þa til konungs menn þeir er inn hófðo gengit. ok sviptu ofan ollvm
3 goðonum af stallonum. En meþan þeir voro inni. þa var Iarn skeggi
þv litir nv vinar [av]gvm til hans. konvngr s. (sur. D2) eigi þickivmz (þikiumzst D2) ek
her þor sialfan sea. helldr flikneskío gerva (likneski gert D2) eptir. ok (+ D2) þvi at ek veít
eigi at hon hafi (hafu (!) D2) nockvt megn (+ j D2) moti spnnvm gvdi. en ek veit visliga
at [gvds] skepna er til hennar iipfd ok þvi kann ek eigi (ekki D2) at svivirda hana [sva
bvit med mino] alití. þviat ek hygg at hann megi þvi sidr moti [gvdi] at mer þickir
sem hann (hon D2) mvni ecki mega at ha[faz] þo at ek edr minn maki brenni (-f-hana
D2) edr brioti. Skeggi s. (sur. D2). Þat hygg ek at engi madr sa er her ( + er D2) nv
j hofínv se sva hardr edr (eda D2) diarfr at þora mvni at briota edr brenna likneski
þors med þvi at hann mvn vallda mega at þat verdi eigi ok sva sakir þess at margir
ok mikils verdir (virdir D2) vinir hans standa her nv alla vega vm bergis hann b$di
her j hofínv ok sva vti fyrir þeir er styrkliga (sterkliga D2) mvnv strida moti hans
[grimmvm] (sál. D2; utydeligt D1) vvinvm ef þarf þeim er honvm vilia gri(m)líga
(grimmliga D2) granda ok þvi (+D2) trvi ek (+ þíj D2) konvngr (fra ok skr. to gange D1;
+ at þu skilir D2) at eigi þer ok engvm (óngum D2) odrvm er þat rad at heítaz vid
þor. helldr h$fir hítt at fyrir mikínn motgang er þv hefir vid hann haft veitir þv fnv
honvm (omv. D2) nockora virdíng. konvngr s. (sur. D2) til hvers m$lír þv þar vm.
eigi til meíra s. (sagdi D2) skeggí en fþv heimtir at (skr. to gange D1) þer líttad (lítt
þat D2) horna tog hafranna er fyrir ero beittir kerro þors. sva at þadan af megir þv
skilia hversv vikiannligr ok avdradr hann vill vera ollvm þeim er hann virda ok
vegsama. konvngr s. (sur. D2) eigi tel ek þor þess maklíganat nockor rettrvadr madr
tígní hann ok vist eigi þickir (þiki D2) mer þv þess verdr at gera (ek geri D2) nockvt
fyrir þín ord. En ef ek víssa at þv vílldir trva a drottínn minn iesvm kristvm er
konvngr er allra konvnga. þa mvndi ek vndir hans nafní ( + ok D2) sialfvm honvm
til s$mdar ok virdingar en þer til fheilsv ok híalpar (healpar ok hæilsu gera D2) þat
er þv beíddir. ok ef þv skeggi villdir skírn taka ok þíona þeim gvdi er ek hefí þer
bodat nv ok fyr. skillda ek þer (efter gefa D2) vpp gefa þinn mot gang hvern er þv
hefir mer synt j (ok D2) morgvm hlvtvm (+eftir þínum uilía uikía þeim er badum
okkr heyrir uel at gera D2). Skeggi m. (mlí D2) þat veiztv konvngr at sva kann optlíga
til (skr. over linjen D2) at bera at margr fmikils hattar madr (efter verdr D2) verdr
med litlv lockadr til at gera þa hlvti er þeim þíckía (þikia D2) mikils verdír er bidía.
ma ok ( + vera D2) at sva fari med ockr. konvngr s. (sur. D2) þat (þa D2) skaltv víta
skeggi at hvat sem ek fer her fram at (skr. to gange D2) sinní. þat geri ek allt ftil
dyrdar drottní iesv kristo (firir sakir dyrdar drottins míns iesu kristi D2) ok af þvi
skaltv geyma at (ok D2) gabba hvarkí (huorki D2) mik ne hann. skeggi s. (mlí. D2)
Giordv (ger D2) þv fyrst þat er ek bid (+ þíg D2). konvngr geck þa til keRvnnar ok
signadi (signnde D2) sik. Sidan heimtí hann horna togit en hafrarnir gengv avdvelliga
eptir. Skeggi hlo þa at ok sagdi (mlí D2) hvat er nv konvngr hefir þv nv vingaz vid
þor ok gerz (geortz D2) nv þegn hans ok þíonostv madr. Ek hefir (hefui D2) sed
nockora konvnga ok sogor af þeim heyrdar ok hefir (hefui D2) ek enga (öngua D2)
frett af at nockor konvngr (-f-D2) þeirra hafi leitt eyki þors ok þvi syníz mer sem þv
hafir mikit hlydni mark vid hann gert ok þig vnd[ir] okat hans þionostv ok annana