Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1978, Qupperneq 275

JARTEGNABÓK QNNUR
387
fiarkost, hietu þau sydan á hinn sæla Thorlak byskup til heilsubotar
9 meyune sónguom og bænahallde öaflatanliga ef mærinn mætte
einbiarga verda til góngu, Enn viku sijdar tök mærinn heilsu sijna
so brada og algiórliga, ad hun var vm nöttina nær ad þrotum
12 kominn, en vm morguninn, og vm daginn epter var hun heil so
ad hun gieck einsómun stodarlaust, Enn annann dag epter var
hun synd sómu mónnum preste og fiólmentre kyrkiusöckn, Enn
15 viku sydar sáu menn hana j Skalh(ollte) heila med vitnizburdum
riettordra manna, vm hennar vanheilsu og lystu þeirre jardteikn.
C4 kap. 136. Paralleltekst: B kap. 140 (s. 325).
Sa adburdur vard er mikilz var verdur ad fákunnligur
gullhringur huarf husfreyu einne virduligre vr lokum þeim er
3 vandliga var vardueitt optliga, hanz var vydar leitad en von
þötte, þuiat so reis sumra manna ord á ad vanleitad munde vera
og eru menn þeirrar ætlanar, og henne þötte sialfre einginn von
6 annarz enn af manna vólldum munde vera, þá var heitid á hinn
sæla Thorlak byskup, med vmmráde dijrdligz kennemannz þess
er opt var reint ad gud og helger menn villdu j hellstalage hanz
9 heit þiggia, var til þess heitid ad hringurinn skyllde aptur koma,
og menn skylldu vijsir verda huad grandad hefde, og var bæde
heitid sónguom og *fiegiófum enn annan dag epter föru *vngmenne
12 epter litlum mosa er hafa þurfte, Geingu þau sijdan j gróf þá er
verid hafdi kolgrof en þá var óll jnnan mosa vaxinn, og er þau
villdu mosan vpp taka, þá sáu þau j einum stad meira mosann
15 framm vnder | backanum, og töku þau vpp enn þar var holt vnder 134
og rende þar framm vr gullhrijngurinn, enn mark stika stod gagnvart,
var sá ad nyu borinn málinu sem lijkastur þötte ad stolid hefde
18 hringnum, og gieck sá vid og sagde þad monnum ad bæde var
heimskligt og jllgiarnhgt, ad hann hefde ætlad ef menn hefde ei
til grafid ad kasta honum á vatn eda gióra þad eitthuad af er alldrei
21 var von ad fyndist, Enn hinn sæle Thorlakur byskup giórde þá
fegna er sitt nalgudust, enn liet hinn ei soddan glæp vnnid gieta
er j ónduerdu hafde stolid hringnum.
136. 11 fi<j- cl,jfr. kap. 134, 1. S. vngm C4. 22 soddan, i Bps ændrel til slíkan.