Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1978, Síða 313

PÁLS SAGA
425
a og kastadi skipinu vnder þeim, enn þau föru oll j kaf og komu
vpp oll sydann, og var þad heyrt til beggia þeirra mædg<n)a, ad
54 þær sungu og fálu sig og sáler synar Gudi almattigum a hendi,
skildi þar þa feigann og ofeigann, Sigfuse presti sueyf ad landi,
enn Herdys drucknadi og Halla og Gudrun, (og> Þorsteirn diakn,
57 enn Sigfus var þrekadur miog er hann kom ad landi, enn ecki var
þeirra manna á landi <er knáleykur var yffer). Enn almattigur
Gud ender oll syn fyrer heyt sa er þui hefur heytid ad hann mundi
60 giefa huggan med huorium harme, og hann mundi einskis framar
freista, enn huor mundi bera mega þad hann bydur, og syndi Gud
þad huortueggia j þessum hinum *hórmuliga atburd, þá huggann
63 brátt med harme, ad hinn sama dag fundust aull lyk þeirra manna |
er þar hofdu farist, og var su huggan þá mest þeim er effterlifdu, 2i7r
enn þad var þo lytt med lykindum, nema Gud giæfi af sinni milldi
ee <og> myskunsemi, af þui ad suo var vatna voxtur mykill, ad fám
dogum sydar, rak hestinn j Vestmanna Eyar þann er þar hafdi
farist, Enn er þessi tydindi komu til eyrna Páli byskupi á náttar
69 þeli voveyfliga, þá syndist ollum ad Gud hefdi nærri ætlad, huad
hann kynni bera, Hann mátti ey matar neyta, og hann hafdi
onguann suefn adur lykinn voru nidur sett, enn þó leytadi hann
72 alla ad gledia, j þui er hann mátti, Enn þo má huor ætla huilyka
mannraun hann hafdi, hafa mist med hormungu mansins þess er
hann vnnj mest, enn siá j syfellu hrygd á bornum synum, og ollum
75 þeim er hann átti fyrer ad hyggia, Stilliliga fór hann med allrj
eptergiord epter þær, bædi j fiegiofum vid kiennemenn og so vid
fátæka menn, og sa hann þad sem var, ad vm allt þad er myklu
78 vardar er betrj sygandi ardur enn snuandi. Artyd Herdysar og
mædgna C, mædga A. 54 almattkum C. 55 Sigfuse presti] Sigfus C. 56
drucknadi — Gudrun] Halla og Gudrun drucknudu C. og3 optaget fra C;-hA.
58 er — yffer optaget fra C, aaben plads A. almattugur C. 59 ender] ende C.
60 huggun C. 61 þad — bydur] þess hann bidur C; det rigtige er vel þat er hann
bíðr, jfr. ’fidelis autem Deus est, qui non patielur vos lenlari supra id, quod potestis’
(I Cor. 10, 13). 62 hórmuliga C, hættuliga A. huggun C. 64 epter lýffdu
(i to ord) C. 66 og optaget fra C;A-A. ad^J-í-C. 67 dogum] nottum C. 69
hfdi A, heffde C. nærri] nær C. 70 kynni bera] munde bera mega C. ey
matar] eckj mat C. 71 onguann] eý C. 72 ad]-rC. 73 hórmunga (!) C.
78 Det citerede ordsprog anfores i Hallgrimur Scheving, Islendskir málshættir, 1843,
s. 12, med Páls saga (udgl778) som kilde; i lillægget, Islenzkir máishættir, 1847, s. 40,