Skessuhorn - 15.09.2021, Blaðsíða 18

MiðVikudaGuR 15. SepteMBeR 202118
Nýtt hús er nú að rísa við Bjark-
arás í Leirársveit en þar eru hjónin
einar thorberg Guðmundsson og
Laura diamond að reisa sér nýtt
heimili. Blaðamaður Skessuhorns
kíkti til þeirra fyrir helgi og fékk
að forvitnast um nýbúana í Hval-
fjarðarsveit. iðnaðarmenn voru á
fullu að vinna í húsinu en einar og
Laura buðu blaðamanni að kíkja
inn í næsta hús, á heimili foreldra
einars, þar sem þau einar og Laura
búa á meðan húsið þeirra er í bygg-
ingu. Þegar inn var komið mætti
blaðamanni trítlandi hvolpur. Það
var hún teela, átta vikna blending-
ur sem ætlar að eiga heima í nýja
húsinu með einari og Lauru.
Þungarokk og barnabók
Við fengum okkur sæti í sófan-
um með nýlagað kaffi sem Laura
bar á borð. teela dundaði sér með
bangsa á meðan mannfólkið spjall-
aði saman. einar dró fram kassa
til að sýna blaðamanni hvað hann
hefur verið að gera síðustu ár. en
hann er tónlistarmaður og hefur
frá því hann var unglingur skap-
að þungarokkstónlist. Í kassan-
um voru vínylplötur pakkaðar í
fallega skreytt hulstur sem Laura
hafði að mestu séð um að skreyta.
en hún er listakona sem hefur í
gegnum árin unnið við að skapa
allskonar list. „Ég geri í raun allt
sem ég get ef það er tengt list. Ég
er mjög listræn og hef mikla þörf
fyrir að skapa. Ég mála, teikna,
hanna og bý til föt og allskonar
annað. Ég hef bara þessa sköpun-
arþörf sem ég þarf að fá útrás fyr-
ir,“ segir Laura og brosir. einni
plötu einars, handunnin vínylp-
lata, er pökkuð inn í fallegt hand-
unnið hulstur úr leðri með áföst-
um sviðakjamma. Þegar einar fer
yfir innihaldið í kassanum dreg-
ur hann upp hverja plötuna á fæt-
ur annarri, sem hann hefur gefið
út með tveimur hljómsveitum sem
hann er í, kötlu og Fortíð. að lok-
um kemur upp úr kassanum barna-
bók sem þau hjónin gáfu út saman
fyrir síðustu jól, bókin Litli Storm-
urinn sem gat ekki stormað. „Það
eru kannski smá andstæður í þess-
um kassa, þungarokk og barna-
bók,“ segir einar og hlær. „en þó
ekki. Ég held að þungarokksfólk sé
oft misskilið, þetta er vinalegasta
fólk sem þú finnur,“ bætir hann
við.
Kynntust á Íslandi
Laura kemur frá Madríd á Spáni.
Spurð hvað hún hafi verið að gera
í lífinu áður en hún flutti til Íslands
segist hún mest hafa unnið við list-
sköpun. „Ég hef til dæmis unnið við
að búa til föt fyrir listamenn að nota
á sviði,“ segir hún og einar bætir þá
við að hún hafi um tíma rekið fyr-
irtæki í kringum fatahönnun þegar
hún bjó í Madríd áður en þau kynnt-
ust. Laura hefur búið víða og bjó
hún til að mynda lengi í London.
„Ég fékk svo nóg af London og fann
að það var ekki lengur rétti staður-
inn fyrir mig. Ég fór þá til Spánar
aftur en fann strax að þar er ekki svo
gott að lifa. Spánn er rosalega gott
land til að fara í frí en það er erfitt
að búa þar og vinna. atvinnumark-
aðurinn er erfiður,“ segir Laura.
Hún ákvað að fara á alveg nýjan stað
og kom þá til Íslands, fyrst í nokkra
mánuði en snéri svo aftur til Spánar.
„Ég fór svona fram og til baka í smá
tíma en ákvað svo að flytja bara alveg
hingað,“ segir hún. „Og þá kynnt-
umst við. en hún var einmitt að
hanna á mig föt sem ég nota á sviði
og í myndatökum,“ bætir einar við.
Byrjuðu saman á núlli
Þegar þau einar og Laura kynntust
voru þau bæði nýflutt til Íslands en
einar hafði þá búið í Noregi í átta
ár. Hann flutti út árið 2008 til að
búa til tónlist og starfa við tónlist.
„Við vorum bæði svolítið að byrja
á núlli þegar við kynntumst. Bæði
nýkomin til Íslands, ekki búin að
finna okkur vinnu eða heimili. Ég
bjó í herbergi hjá systur minni og
Laura leigði íbúð með öðrum. Svo
höfum við byggt okkur upp líf hér
saman og nú eru liðin fjögur ár síð-
an við kynntumst,“ segir einar og
horfir brosandi á Lauru. af hverju
ákvað einar að flytja til Noregs til
að vinna við tónlist? „Mig langaði
að taka tónlistina á næsta stig en á
þessum tíma voru engin góð stúd-
íó á Íslandi fyrir þessa tilteknu tón-
listarstefnu og erfitt að komast í al-
vöru túra. Mig langaði að komast á
meginlandið til að eiga greiðari leið
inn í þessa senu og komast á tón-
leika að spila. Svo var standardinn
á upptökustúdíóum þarna úti bara
mikið hærri en hér heima,“ svar-
ar einar en bætir við að stuttu eft-
ir að hann flutti út breyttist margt
á Íslandi. „Þessi sena sprakk út og
hefur margt verið gert síðan,“ seg-
ir hann.
Þekkir ekki annað en að
hrærast í þungarokki
Hvernig er að lifa og hrærast í
þungarokks heiminum? „Ég þekki
náttúrulega ekkert annað til að bera
þetta saman við. en maður velur
sér svolítið leið í þessu, hversu mik-
ið maður er að spila og hvar. Mér
þótti ekki spennandi líf að vera allt-
af á hótelum, flugvöllum eða bak-
sviðs hér og þar um heiminn. Það er
andlega þreytandi og passar illa við
venjulegt líf. Ég valdi aðra stefnu
og kom mér í stöðu þar sem ég var
mest að spila bara á hátíðum um
helgar. Þá gat ég svo komið heim
á sunnudegi og mætt í venjulega
vinnu á mánudegi. Það tekur samt
á að flakka svona um helgar og gat
stundum tekið á,“ segir einar. Hann
ákvað svo að flytja aftur heim átta
árum seinna til að vera nær fjöl-
skyldunni og fá sér fasta vinnu. „Ég
var farin að vinna eingöngu við tón-
listina úti og langaði í meiri festur.
Þessi vinna býður ekki upp á stab-
ílar tekjur til að reiða sig á. Ég vildi
á þessum tímapunkti hafa fast land
undir fótum og fá mér vinnu. Ég
ákvað að koma heim aftur til að gera
það en það togaði líka í mig að koma
nær fjölskyldunni,“ segir einar.
eins og fyrr segir er einar með-
limur í tveimur hljómsveitum, ann-
ars vegar í Fortíð sem hann stofnaði
árið 2002 og hins vegar í kötlu sem
var stofnuð árið 2015. „Fortíð var
fyrst bara ég sóló en svo eftir að ég
fór til Noregs fékk ég fleiri með mér
og myndaði fullskipaða hljómsveit.
Þegar ég flutti svo heim aftur leysti
ég upp hljómsveitina og er að setja
saman nýja hér heima, við förum
alveg að fara af stað,“ segir einar.
Hljómsveitina kötlu skipa þeir ein-
ar og Guðmundur Óli pálmason.
Sóttust í friðsældina
Spurð hvers vegna þau hafi ákveð-
ið að flytja í Hvalfjarðarsveit segj-
ast þau hafa verið búin að fá nóg af
borgarlífinu. Laura hafði þá búið í
nokkrum stórborgum og einar í
Osló og Reykjavík. „Það var kannski
gaman að búa í borg þegar maður
var ungur en við erum bara orð-
in of gömul fyrir það,“ segir einar
og hlær. Laura tekur undir það og
segist ekki heldur geta hugsað sér að
búa lengur í litlum íbúðum með ná-
granna allt í kring. „Mig langaði í
friðsælan stað og frelsi,“ segir hún.
Þau voru búin að leita að lóðum víða
en fundu aldrei þá réttu. „Foreldr-
ar mínir áttu þá þessa lóð sem við
enduðum á að kaupa og byggja á.
Það var aldrei í myndinni að flytja
í næsta hús við mömmu og pabba,“
segir einar og hlær. „en svo fórum
við að hallast að því að það væri bara
besti kosturinn og ég held að það
sé rétt. Hér ætlum við allavega að
vera,“ bætir hann við.
Skapa list í sveitinni
Í sveitinni ætla þau að halda áfram
að skapa list og verða þau bæði með
stúdíó í nýja húsinu. „Við verðum
með um 40 fm upptökustúdíó og
gestaherbergi með sér baðherbergi.
Þá getum við kannski tekið á móti
erlendu tónlistarfólki sem vill koma
hingað og taka upp. Ég er í góðu
sambandi við tónlistarmenn um all-
an heim og á vini í Svíþjóð, Noregi,
Finnlandi og víðar sem ég get von-
andi boðið hingað einn daginn til að
taka upp tónlist,“ segir einar. Laura
mun einnig hafa stúdíó til að skapa
sína list og segist hún vonast til að
geta haldið sýningu einn daginn.
„Ég á nokkur málverk nú þegar sem
væri gaman að sýna,“ segir hún.
Stormurinn sem gat ekki
stormað
en þá snúum við okkur aftur að
barnabókinni, hvernig kom það til
að þau ákváðu að skrifa þessa bók?
„Það var svo mikið í umræðunni
að íslensk tunga ætti undir högg
að sækja og var það oft tengt við að
það vantaði meira úrval af barna- og
unglingabókum. Ég hugsaði bara
með mér að það gæti nú ekki ver-
ið svo flókið að skrifa barnabók,“
svarar einar. Hann skrifaði bókina
um Storminn sem gat ekki storm-
að og Laura myndskreytti svo bók-
ina. „Hún teiknaði svo flotta karakt-
era sem settu söguna alveg á annað
plan,“ segir einar. Þegar þau voru
búin að skrifa bókina og mynd-
skreyta tók við það erfiðasta í ferlinu
að þeirra sögn, að finna útgefanda.
„Við fengum á endanum útgáfu-
samning frá Bókafélaginu og kom-
umst svo í raun að því að það var
ekkert svo stór markaður fyrir svona
barnabækur. kannski er vandamálið
ekki að svo fáir séu að skrifa bæk-
ur fyrir börn heldur að börn hafi
ekki áhuga á að lesa bækur,“ segir
einar. „Þetta var samt skemmtilegt
verkefni og mikið ævintýri að skrifa
svona bók,“ segja einar og Laura
nýju íbúarnir í Bjarkarási í Hval-
fjarðarsveit. arg
Barnabók sem Einar og Laura gáfu út
fyrir síðustu jól.
Listamenn byggja sér hús í Hvalfjarðarsveit
Einar og Laura ásamt Teelu, nýjum íbúum í Bjarkarási í Hvalfjarðarsveit.
Teela skoðar heiminn.
Handunnið hulstur úr leðri með áföstum sviðakjamma. Ljósm. úr einkasafni.
Þetta hulstur fyrir vínylplötu skreytti
Laura.