Læknablaðið - 01.05.2021, Blaðsíða 40

fjögurra rúma líknarrými við 18 rúma lyf-
lækningadeildina. „Það er ánægjulegt að
fólk geti legið banaleguna hér ef það er of
veikt til að vera í heimahjúkrun.“
Spurður um þróunina á landsbyggð-
inni segir hann hana oft ekki mjög stefnu-
miðaða heldur bundna við þann lækni
sem þar sé hverju sinni. „Við höfum talað
um það hérna að þetta fari eftir persónum
og leikendum. Hér hefur krabbameins-
þjónustan vaxið af því að ég er krabba-
meinslæknir. Ef ég væri eitthvað annað
hefði annað sérsvið vaxið,“ bendir hann á.
Fólk af höfuðborgarsvæðinu hafi sóst eftir
þjónustunni hjá þeim.
„En það er orðið það fullt hjá okkur
að við viljum einbeita okkur að Sunn-
lendingum. Ég hef því heldur hvatt fólk
til þess að vera í sinni meðferð í bænum.“
Þá skipti staðsetningin máli. Heilbrigð-
isstofnun Suðurlands búi að því að vera
nálægt höfuðborginni en finni fyrir því
um leið.
„Hvað varðar fólksfjölda erum við hér
á Árborgarsvæðinu að nálgast Eyjafjarðar-
svæðið. Um leið erum við langt frá því að
nálgast sjúkrahúsið á Akureyri. Það er út
af nálægðinni við Landspítala. Við erum
aðeins í 45 mínútna fjarlægð. Það spilar
inn í,“ segir hann. Sjúkrahúsið sé því
sniðið að nálægðinni við Landspítala.
„Við bjóðum praktíska þjónustu,“ segir
hann. „Það er rosalegur tímasparnaður
og hagræði fyrir fólk að geta sótt algenga
þjónustu heima fyrir.“
Með eigin leikvöll?
Sigurður hefur marga hatta á sjúkrastofn-
uninni og Læknablaðið stenst ekki mátið
að spyrja hvort hann sé kominn með eigin
dótakassa, spítala, sem hann geti nú mót-
að eftir eigin höfði með yfirmönnum þar?
„Ég segi það nú ekki,“ segir hann og hlær.
Honum finnist gaman að vera krabba-
meinslæknir og að koma að stefnumótun.
„Trikkið er að finna leið til að sameina
það.“
Þótt Sigurður sjái víða tækifæri til
þróunar er nostalgían ekki langt undan.
Hann ólst upp á Búrfelli í Grímsnesi.
Foreldrar hans voru bændur. „Þetta var
huggulegur sveitabær með kýr, kindur,
hesta, hænur, nokkra ketti og hund,“ segir
hann. „Kósý, ólíkt verksmiðjubúunum
sem nú eru.“ En hvers vegna varð hann þá
læknir? „Já, ég veit það ekki almennilega.
Ég velti því fyrir mér hvort ég yrði læknir
eða lögfræðingur.“
En fékk hann mikla hvatningu heima-
fyrir? „Já, þegar ég hugsa mig um þá man
ég að bæði mamma og pabbi hvöttu mig
til náms. Ég man að einhvern tíma þegar
ég var um 15 ára var ég orðinn þreyttur á
náminu og talaði um að fara á sjóinn. Þá
hvatti pabbi mig til að halda áfram í skól-
anum og sagði: „Mennt er máttur“.“
Uppeldið hafi verið gott og hann verji
tíma í hverri viku hjá móður sinni á
Búrfelli og grípi þá jafnvel í skák eins og
forðum daga, en nú á netinu. „Vinnufélagi
minn plataði mig á skákæfingu í Fischer-
setri hér á Selfossi svo skákdellan hefur
verið endurvakin,“ lýsir hann og brosir.
„Ég sagði kollegunum frá því í gær að
ég hefði dottið í að tefla kvöldinu áður.
Tefldi 16 skákir, vann 10, tapaði 5 og eitt
jafntefli,“ segir hann og viðurkennir að
klukkan hafi verið að ganga eitt um nótt
þegar hann hafi á endanum lokað tölv-
unni, búinn að vinda ofan af deginum.
Netið stytti vegalendir
Við spyrjum Sigurð að lokum hvernig
gangi að halda sér við í faginu á ekki
stærra sjúkrahúsi? „Heimurinn er orðinn
svo lítill. Ég er í töluverðu sambandi við
kollega mína í Bandaríkjunum og leita
þangað ef ég þarf ráðgjöf,“ segir hann en
einnig að NCCN-klínísku leiðbeiningarn-
ar séu hans ær og kýr í faginu.
„Ef læknar fylgja þeim geta þeir verið
vissir um að veita standard meðferð hvort
heldur sem meðferðin er veitt á Selfossi
eða í Seattle.“
En ætlar hann að flytja á Árborgar-
svæðið? „Ég hef nefnt það en konan mín
segir að við séum búin að flytja nóg. Við
höfum sest að í Hafnarfirði og planið er
að vera þar eitthvað áfram. En ég er mikið
hér í sveitinni minni, fer og heilsa uppá
múttu mína á Búrfelli og fæ þar jafnvel
kjötbollur ef ég haga mér vel.“
256 L ÆK N A BL AÐIÐ 2021/107
„Heimurinn er orðinn svo lítill. Ég er í tölu-
verðu sambandi við kollega mína í Banda-
ríkjunum og leita þangað ef ég þarf ráðgjöf,“
segir Sigurður.