Lögmannablaðið - 2021, Blaðsíða 26

26 LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 02/21
skylt að viðhalda fræðilegri þekkingu og faglegri hæfni og
tryggja að löglærðir fulltrúar hans fái viðeigandi þjálfun
og leiðsögn í starfi.
Áslaug Björgvinsdóttir fagnaði þessu ákvæði og sagði
mikilvægt að árétta skyldu lögmanna til endurmenntunar.
Þá óskaði hún eftir því að félagið héldi námskeið um efnið:
„Við þurfum að ræða meira siðferði, heilindi, hollustu
og hagsmunatengsl,“ sagði hún. Óttar var sammála því
að kynna þyrfti siðareglur fyrir félagsmönnum til að
viðhalda þekkingu á þeim. Nú væru þær hluti af prófi
til héraðsdómsréttinda en mikilvægt væri að kynna þær
reglulega.
Viðskiptavinir
Lagt er til að bætt verði við 42. gr. siðareglna ákvæði um að
lögmanni sé óheimilt að afla sér viðskipta með því að nýta
sér viðkvæmar aðstæður einstaklings, og beita einstakling
þrýstingi eða hótunum.
Siðareglur girða ekki fyrir að lögmenn auglýsi þjónustu
sína skv. 42. gr. en nokkuð hefur borið á því að lögmenn
gefi sig út fyrir að vera sérfræðingar á sviðum þar sem
vafasamt er að sérfræðiþekkingar gæti í raun. Því þykir
siðareglunefnd rétt að árétta bann við því. Þá er lagt til að
lögmönnum verði óheimilt að afla sér viðskipta með því
að nýta sér viðkvæmar aðstæður einstaklinga, svokallað
„ambulance chasing“, enda samrýmist slík háttsemi illa
þeim siðferðiskröfum sem gerðar eru til lögmanna. Þá er
einnig gerð tillaga um að bannað verði að beita einstaklinga
þrýstingi eða hótunum í því skyni að fá þá til að óska eftir
að nýr verjandi verði skipaður eða tilnefndur.
Þorgils Þorgilsson velti fyrir sér hvernig hægt yrði að
greina á milli hvenær lögmaður væri að notfæra sér
viðkvæmar aðstæður einstaklinga: „Hvar verður línan?
Má lögmaður ekki bjóða fram aðstoð sína?“ spurði hann
og taldi ómögulegt fyrir úrskurðarnefnd að greina þarna
á milli. Þá velti hann fyrir sér hvort siðareglunefnd væri
að gefa gróusögum hátt undir höfði með því að ýja að því
að lögmenn væru að beita þvingunum og hótunum um
ofbeldi svo að menn skiptu um verjanda.
Óttar svaraði því til að erfitt gæti orðið að leggja mat
á hvenær aðstaða væri misnotuð við verkefnaöflun en
ákvæðið væri sett inn til brýningar við lögmenn um að við
ákveðnar aðstæður beri þeim að fara varlega. Hann vonaði
jafnframt að slík mál kæmu aldrei fyrir úrskurðarnefnd.
Það sama ætti við um hótanir og þvinganir: „Þetta ákvæði
felur ekki í sér að skjólstæðingur segi upp verjenda sem
hann hefur og óski eftir öðrum tilnefndum. Ákvæðið tekur
eingöngu á óeðlilegum afskiptum lögmanns,“ sagði hann.
Önnur ákvæði
Aðrar breytingartillögur voru til dæmis í 8. gr. þar sem fram
kemur að lögmaður skuli gæta hagsmuna skjólstæðinga
sinna af einurð en talsvert var rætt um það orð á fundinum
og hvort ekki væri heppilegra að nota orðið heilindi.
Þá er lagt er til að bæta 43. gr. siðareglna þannig að skýrt
sé kveðið á um heimild úrskurðarnefndar lögmanna til
að finna að vinnubrögðum eða háttsemi lögmanns, veita
honum áminningu eða beita strangari viðurlögum. Slík
heimild á sér stoð í 27. gr. lögmannalaga en er ekki orðuð
í gildandi siðareglum og einnig er lagt til að skýrt verði
kveðið á um að siðareglur bindi alla lögmenn hvort sem
þeir starfi á grundvelli undanþágu eða ekki.
Fleiri breytingartillögur eru gerðar á siðareglum lögmanna
sem ekki verður nánar farið út í hér en áhugasamir lögmenn
geta lesið þær í tölvupósti sem þeir fengu fyrir fundinn.
Stefnt er að því að taka upp þráðinn á haustmánuðum og
ræða nánar breytingartillögur siðareglunefndar félagsins.
EI
Marteinn Másson gerði athugasemdir við tillögur siðareglunefndar.