Lögmannablaðið - 2021, Blaðsíða 30

30 LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 02/21
langir og flóknir samningar, sem var t.d. í skipasölu sem ég
sinnti mikið á þessum tíma, þá þurfti að vélrita allt aftur
ef það þurfti að breyta einni tölu. Svo voru örfáar konur í
lögmannastéttinni og þær sinntu aðallega fjölskyldumálum,
sifjamálum og slíku. Það er mjög ánægjulegt að konur
hafa á undanförum áratugum fundir sér starfsvettvang
i lögmennsku Lögmannsstofurnar hafa líka stækkað og
viðskiptalífið kallar eftir aukinni þjónustu. Sérhæfingin
er orðin mjög mikil.“
Kom heim með nýja sýn
Þú fórst í framhaldsnám til Minnesota árið 1983-1984 í
alþjóðlegum viðskiptarétti, tókst próf í rekstrarfræðum frá HÍ
1995 og varst í framhaldsnámi þar 2001-2002. Af hverju lagðir
þú áherslu á rekstur og viðskipti í þinni framhaldsmenntun?
„Ég hef alla tíð sinnt viðskiptalífinu, áhugasviðið lá þar sem
kannski sýnir að ég hafi verið á rangri hillu í 50 ár,“ segir
Garðar kíminn: „Ég sótti nám í alþjóðlegum viðskiptarétti
þegar ég fylgdi eiginkonu minni út í doktorsnám til
Minnesota. Samnemendur mínir þar úti voru allir að stefna
á að vera með tvær háskólagráður og ég kom hreinlega
aftur heim með nýja sýn. Ég fór meðal annars upp í háskóla
og ræddi við stjórnendur lagadeildar um að bjóða upp á
fjölbreyttara laganám og að lagaprófinu yrði skipt upp í
BA og meistaragráðu. Það raungerðist ekki fyrr en tæplega
20 árum síðar.
Þetta nám styrkti mig í að sinna fyrirtækjalögfræði en ég
kynntist líka tölvunum á þessum tíma lagði mikla áherslu á
að kynna mér þá nýjung. Síðan þá hafa hugbúnaðarfyrirtæki
verið áhugamál hjá mér og ég setið í stjórnum nokkurra
þeirra.“
Þú komst að þjálfun íslenska liðsins í norrænu málflutnings-
keppninni um árabil, hvernig kom það til?
„Við Vilhjálmur höfðum þá hugsjón að okkur bæri að
sinna kennslu og vorum mjög duglegir alla tíð að taka
laganema á kúrsus. Það vantaði upphaflega lögmann til
að aðstoða laganemana og ég gerði það fyrstu fjögur árin
sem var mjög gaman. Næstu 20 árin hlustaði ég á þau æfa
sig fyrir málflutninginn og gaf góð ráð. Ég held að þessi
málflutningskeppni hafi opnað alveg nýja umræðu um
mannréttindamál á Íslandi og varð smám saman almennur
partur af lögfræðinni hérna.“