Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2009, Blaðsíða 7

Farmanna- og fi skimannasamband Ís-
lands (FFSÍ) var stofnað 1937.
Fyrsta þing þess var haldið sama ár og
þá strax tóku menn að velta fyrir sér
nýju sjómannablaði. Þorgrímur Sveins-
son skipstjóri reið á vaðið.
Ættum við ekki að hugleiða stofnun
blaðs, stakk Þorgrímur upp á, þar sem
við sjómenn gætum skrifað um áhuga-
mál okkar án þess að vera háðir „duttl-
ungum pólitískra fl okka“.
Nýtt blað eða sameining
við Ægi?
Var þetta svo rætt fram og aftur næstu
tvö árin en tímarnir voru erfiðir, já svo
erfiðir að sennilega hefur enginn áratug-
ur leikið íslenska útgerð ver en sá 4.
seinustu aldar. Og pólitíkin var ekki
síður óvægin. Reynt var að koma dóms-
málaráðherra á geðveikrahæli, Gúttó-
slagur braust út í Reykjavík og Novu-
slagur á Akureyri, á Siglufirði framdi
verkalýðsforingi sjálfsmorð eftir heift-
úðuga ritdeilu við Svein Benediktsson og
undirréttur dæmdi dómsmálaráðherra í
15 daga fangelsi fyrir óljósar sakir. Póli-
tískan óþef lagði af málinu og það hvarfl-
aði ekki að Hæstarétti að staðfesta dóm-
inn.
Það var því ekki á öðru von en að ein-
hverjir rækju upp ramakvein loks þegar
ríkisstjórnin ákvað að skjóta skildi fyrir
útgerðina, að vísu eingöngu 60 tonna
báta og minni. Stofnaður var Skulda-
skilasjóður og Morgunblaðið ærðist:
„Rauða ofsóknin hefir lamað útgerðina.“
Enn auka „rauðu flokkarnir“ (Framsókn
og Alþýðuflokkurinn) byrðarnar á Reyk-
víkingum. Kreppuráðin ná ekki til Reyk-
víkinga, fremur venju, fullyrti blaðið og
sagði svo um Skuldaskilasjóðinn: „ ...
hann mátti ómögulega ná til togaranna,
vegna þess að togaraútgerðin var sá at-
vinnuvegur, sem Reykjavík átti alla sína
afkomu undir“.1
Áratugurinn var þó ekki nema rétt
hálfnaður og enn átti eftir að syrta í
álinn. Þjóðir heims girtu sig innflutn-
ingshöftum. Grikkir létu þau boð út
ganga að ekkert yrði hægt að selja inn í
landið nema kaupa grískar vörur fyrir
samsvarandi upphæð. Þetta voru ekkert
annað en hrein og klár vöruskipti.
1 „Tvö togarafjelög...“ Morgunblaðið 24.
maí 1936.
Við látum þá bara róa, ráðlagði Sveinn
Björnsson sendiherra og síðar fyrsti for-
seti lýðveldisins.
Ítalir skáru saltfiskinnflutning sinn frá
Íslandi niður um helming og Spánverjar,
er voru allra manna duglegastir að borða
íslenskan fisk, um 40% og þegar borg-
arastríð braust út í landinu 1936 hrundi
Spánarmarkaður.2 Afli togaranna varð nú
í ört vaxandi mæli síld, karfi og ísfiskur,
jafnframt því sem úthaldið styttist og
bryggjuvera skipanna lengdist. Togara-
flotinn var á hausnum. Bjargráðið var að
fella gengið en krónan hafði verið bund-
2 Agnar Kl. Jónsson: Stjórnarráð Íslands
1904-1964, 699-703.
Deilt um Víkinginn
- Tilurð blaðs og sameiningarmál
Síða úr Víkingnum: 50 ára afmæli íslenskra gufuskipa
(13.-14. tbl. júlí 1940)
Þeir,
sem eiga einhver áhugamál varðandi
sjómenn eða útveg og vilja rita um þau,
ættu að senda „Víkingnum“ greinar.
-- O --
Þeir,
sem verzla með vörur, sem sjómenn
og útgerðarmenn nota, ná bezt til
kaupenda sinna, með því að auglýsa
í „Víkingnum“.
(1. tbl júní 1939)
Sjómannablaðið Víkingur – 7