Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2010, Side 30

30 – Sjómannablaðið Víkingur
Undir lok nóvember hittust formenn
félaganna er standa að Farmanna
og fi skimannasambandi Íslands (FFSÍ).
Innan þeirra vébanda er Félag skip-
stjórnarmanna stærst. Önnur félög sem
áttu fulltrúa á ráðstefnunni voru Félags
ísl. loftskeytamanna (FÍL), Skipstjóra-
og stýrimannafélagið Verðandi og Skip-
stjóra- og stýrimannafélagið Vísir Suð-
urnesjum er bauð til ráðstefnunnar að
þessu sinni. Og svo það fari nú ekkert á
milli mála, þá funduðu menn ekki í
sjálfu lóninu bláa heldur við það. En
vissulega gripu fundargestir – eða
fl estir þeirra – tækifærið, stungu sér í
lónið og mökuðu botnleðjunni í andlit
sér og urðu eins og afrískir stríðsmenn
á leið til mannvíga og kvenrána. Ráð-
stefnan sjálf var þó tiltölulega friðsöm
þótt þungt væri í mönnum.
Árni Bjarnason, forseti og formaður, gaf
tóninn.
Sáttanefndin svokallaða var skipuð,
útskýrði Árni, er skilaði tillögum sem
sjávarútvegsráðherra „hreinlega gefur
skít í“. Afleiðingin er áframhaldandi al-
gjör óvissa sem leiðir til þess að allir
halda að sér höndum. Forstjórarnir
verða í hugsun eins og óvirkir alkar er
taka einn dag fyrir í einu en horfa aldrei
til framtíðar – forsetinn notaði ekki
nákvæmlega þessi orð en merkingin er
söm. Niðurstaðan verður kyrrstaða.
Engin framtíðarhugsun, engin fjárfesting.
Bara dauði og djöfull og svo á að ganga
til kjarasamninga í þessu andrúmslofti
þar sem menn hugsa um það eitt að
þreyja þorrann og góuna.
Heldur lyftist brúnin á forseta vorum
þegar talið barst að Greiðslumiðlunar-
sjóðnum – en hert hefur verið á útgerð-
arfyrirtækjum að standa sína pligt og
greiða í sjóðinn – og 19% verðmæta-
aukningu er orðið hefur á sjávarafurðum
á árinu. Þetta tvennt hefur bætt afkomu
FFSÍ verulega.
Við höfum líka rekið á eftir dóms-
málaráðherra að útvega þriðju þyrluna,
útskýrði Árni. Hann hefur tekið okkur
vel en ekkert gerst ennþá. Staðreyndin
er sú að við núverandi aðstæður flýgur
Gæslan ekki lengra út frá landi en 20 til
30 sjómílur ef ekki er til staðar klár
þyrla sem baktrygging. Þetta er óásætt-
anlegt, samþykktu fundarmenn, úr þessu
verður að bæta.
Lífeyrissjóðirnir hafa líka verið í
brennidepli, benti Árni á, og ekki frítt
við að málatilbúnaðurinn í kringum þá
kveiki áhyggjur. Látið er eins og þeir eigi
að leggja til bensínið og olíuna í hagkerf-
ið, eða jafnvel vera sjálfur mótorinn –
eða stórseglið – er rífur þjóðarskútuna
upp úr djúpum öldudalnum. Framtaks-
sjóðurinn er þessi hugsun í verki.
Nú gerðist Árni þungorður á ný og
talaði tæpitungulaus: „Skemmst er frá
því að segja að stjórnendur sjóðsins hafa
frá upphafi þverbrotið þær reglur sem
honum var gert að vinna eftir og í raun
sætir það furðu að ekki hafi verið tekið í
taumana af hálfu stjórna þeirra lífeyris-
sjóða sem stóðu að stofnun Framtaks-
Formannaráðstefnan
- haldin í Bláa lóninu
Fundarmenn á formannaráðstefnunni. Talið frá vinstri: Harald S. Holsvik, Friðrik Höskuldsson, Skarphéðinn Gíslason, Axel Jóhann Ágústsson, Vignir Traustason,
Jóhann Ingi Grétarsson, Ólafur Pétur Steingrímsson, Sigþór H. Guðnason, Árni Bjarnason, Páll Steingrímsson, Birgir Sigurjónsson, Ægir Steinn Sveinþórsson,
Jóhannes Jóhannesson, Gunnar Gunnarsson, Reynir Björnsson, Guðjón Ármann Einarsson, Bergur Páll Kristinsson og Sæmundur Halldórsson.
Guðjón Ármann Einarsson í ræðupúlti en hann stjórnaði fundarstörfum. Kannski eru menn að velta fyrir sér
sjómannaafslættinum en í greinargerð um hann sögðu fundarmenn: „Með afnámi sjómannaafsláttar eru
íslensk stjórnvöld að lýsa vanvirðingu við sjómannastéttina þar sem við blasir að sérstaða starfa íslenskra
sjómanna er einskis metin. Þetta viðhorf gengur þvert á það sem viðgengst meðal stjórnvalda þeirra þjóða
sem Íslendingum er tamast að bera sig við. Þetta gerist þrátt fyrir að viðurkennt er að hafsvæðið umhverfi s
Ísland er með þeim viðsjárverðari á norðurhveli jarðar.“