Norræn tíðindi - 01.05.1956, Blaðsíða 12
Norrœn tíðindi
1956
Vina bæjatengsl
Þess hefur verið óskað, að ég skrifaði
nokkur orð um vinabæjasamböndin í
félagsblað Norræna félagsins. Mér er
bæði ljúft og skylt að verða við þess-
um tilmælum.
Á undanförnum árum hafa nokkrir
bæir hér á landi stofnað til vinabæja-
tengsla. Má þar fyrst nefna Reykjavík,
en höfuðborgir allra Norðurlandanna
hafa vinabæjasambönd sín á milli og
skiptast á heimsóknum og gjöfum. Það
má t. d. minna á, að það er orðinn fastur
siður, að Oslóborg sendi Reykjavík
jólatré árlega sem vinargjöf. Og nú er
50 fulltrúum frá Norrænu félögunum í
Reykjavík, Osló, Helsingfors og Stokk-
hólmi boðið til vinabæjamóts í Kaup-
mannahöfn í júnílok í sumar.
Fyrsta vinabæjamót sem haldið var
hér á landi fór fram á Siglufirði
dagana 26. júlí til 1. ágúst 1951. Þá
mættu hér fulltrúar frá öllum vina-
bæjum Siglufjarðar. Röðin er nú aftur
komin að Siglufirði, og ætlunin var að
stofna til vinabæjamóts þar í sumar, en
því hefur nú verið frestað til 1957, en
þá munu Norrænu félögin gangast fyrir
sameiginlegri ferð til íslands fyrir full-
trúa fleiri íslenskra vinabæja. Þá er
ráðgert að stofna til allsherjarvinabæja-
móts hér og skipuleggja kynnisferð út
um land.
Á öðrum stað í þessu riti er birt
yfirlit yfir þau vinabæjatengsl við ís-
lenzka bæi, sem þegar hefur verið stofn-
að til.
Vinabæjastarfsemin er víða orðin
vinsæll liður í norrænu samstarfi, en
þessi þáttur norrænnar samvinnu er til-
tölulega nýr. Hann hófst fyrst fyrir al-
vöru að stríðslokum. Mörg mót eru nú
haldin árlega í einhverju landanna og
auka þau gagnkvæm kynni og skilning
á högurn frændþjóðanna.
Fyrir tveimur árum var ég fulltrúi
Norræna félagsins á einu slíku móti, sem
haldið var í Biskerod í Danmörku. Þar
var samankomið fólk frá öllum Norður-
löndum. Norræna félaginu í Reykjavík
var boðið að senda fulltrúa þangað og
mætti ég þar fyrir hönd félagsins en
ekki sem fulltrúi vinabæjar.
Þar var sem að líkum lætur mikið
rætt um, á hvern hátt bezt væri að
haga samstarfi vinabæjanna, og var þar
m. a. talað um skiptiferðir skólaung-
menna. Einnig var rætt um, hve æski-
legt það er að vanda val vinabæja,
þannig, að sem mest persónuleg kynni
geti átt sér stað og árangur starfsins
orðið sem beztur.
Okkur íslendingum er mestur fengur
í því að fá vinabæi, sem ekki liggja
langt frá alfaraleiðum. Það þarf að
vera auðvelt að heimsækja þá án mik-
illar fyrirhafnar og mikils tilkostnaðar.
Hingað til hafa tilviljanir of oft ráðið
því, hvaða bæir hafa orðið fyrir valinu,
Þegar stofnað hefur verið til vinabæja-
tengsla við íslenzka bæi, og þá hefur
ekki verið tekið tillit til þess, sem hér
að framan er minnzt á. — Sem dæmi
um þetta get ég nefnt, að Hveragerði
hefur hlotið vinabæi, sem allir eru f jarri
alfaraleið: Brande á Jótlandi, Skoger í
Noregi, Örnsköldsvik langt norður í
Norrlandi í Svíþjóð og Áánekoski í
Finnlandi. Tveir þeir síðastnefndu eru
svo fjarlægir að það mun reynazt
erfitt og kostnaðarsamt að hafa náið
samband við þá héðan. Þegar ég var á
ferð í Finnlandi fyrir tveimur árum var
ég beðin að heimsækja Áánekoski og
8