Norræn tíðindi - 01.12.1962, Blaðsíða 20

Norræn tíðindi
1962
lífsorku, og mörgum er það einnig tákn
þess, hvernig Ijós andans gefur efninu
líf.
En steininn segir oss meira. Hann
gegnir merku hlutverki. Vér getum
skoðað hann sem altari, takn pess
grundvállar, sem állt byggist á. Ekki
fyrir þá sök, að enginn Guð sé til. Ekki
getur steinn heldur skoðazt áltari hins
óþekkta Guðs. Hann er frumstœtt ált-
ari, helgað þeim göfuga Guði, sem
mannkynið tilbiður á ýmsan hátt og
nefnir ýmsum nöfnum.
Málmsteinninn minnir oss einnig á
allt það, sem traust er og óbifanlegt í
þessum fallvalta og sibreytilega heimi.
Þyngd steinsins og harka er tákn hinna
traustu hornsteina trúar og þolgæðis,
sem öll mannleg viðleitni verður að
byggjast á.
Málmurinn leiðir hugann að nauðsyn
þsss að velja milli eyðingar og upp-
byggingar, milli styrjaldar og friðar.
Úr járni hefur maðurinn smtðað sér sér
vopn, en einnig plógjárn. Úr járni eru
stríðsvagnar gerðir, en úr járni hafa
menn einnig byggt sér htbýli. Málm-
steinn er hluti þeirrar auðlegðar, sem
við höfum fengið í arf á þessari jörð. Á
hvern hátt getum við bezt ávaxtað þann
fjársjóð f
Ljósgeislinn varpar birtu yfir stein-
inn, í miðju herberginu. Þar eru ekki
önnur tákn. Þar er ekkert, sem getur
truflað athyglina eða rofið ró vorrar
innstu vitundar. Þegar vér lítum upp
frá upplýstum fleti málmsteinsins,
mætir einfáldur myndflötur auganu á
veggnum andspænis, er lyftir hugan-
um út yfir tím,a og rúm í pögúlli leit
að jafnvægi og kyrrð, þar sem friður
og frelsi ríkir.
Gamált spakmœli segir, að gildi
kersins sé ekki fólgið t efninu eða ytra
borði þess, heldur i hinu kúfta hvdlfi
kersins eða inntáki þess.
Þetta forna spákmæli á einnig við um
þessa litlu vistarveru — herbergi þagn-
arinnar. Það er á váldi þeirra, sem hing-
að leita að gæða tómleik þess persónu-
legu Itfi.
Kyrrðin og þögul leit að friði og sam-
ræmi endurnærir vora innstu vitund og
veitir oss styrk.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆*☆*☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Hjemme pá Jorden
Af William Heinesen
Jeg ved et land
hvor vinterdagen over havet
er som skumringen mellem gamle grave.
Her ved et aftensbord med brod og fisk
sidder en gammel mager morlil
med árede hænder og krogede fingre,
men med megen god latter i sit hjerte.
Sá er jeg hjemme igen.
Mælken smager af ho og torverog.
Kedlen syder sagligt over ilden.
Udenfor synger
ubegribeligt mange miilioner tons vand.
Udenfor jager
vinterstærenes aftenkáde flokke.
Fárene gár til hvile pá fjeldet
med dug og nordlys i pelsen.
Kváll i inlandet
Av Harry Martinson
Tyst gátan speglas. Den spinner afton
i stillnad sáv.
Har finns en skirhet som ingen marker
i grasets vav.
Tyst boskap stirrar med gröna ögon.
Den vandrar kvállslugn till vattnet ned.
Och insjön háller till alla munnar
sin játtesked.
^☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆*
18