Heilbrigðisskýrslur - 04.12.1985, Qupperneq 90

5.7. Fóstureyðingar einstæðra mæðra.
Við athugun á forsendum umsókna um fóstureyðingu sem heimilaðar
voru árió 1981 á grundvelli d)liðar l.tl.9.gr. laga um fóstureyðingar
kom fram aó eitt af þeim atriðum sem oftast var tilgreint i sambandi
vió félagslegar aóstæður konunnar var að um einstæða móður var að
ræða. Vekur það óneitanlega spurningu um hvort einstæðar mæður séu
áhættuhópur hvað fóstureyðingar snertir. Nánari athugun gefur vis-
bendingu um aó svo sé.
Af þeim 2955 fóstureyðingum sem framkvæmdar voru árin 1976-1981 áttu
einstæóar mæður hlut aö máli i 628 tilvika eóa i 21,1% aógerða. Meó
einstæöum mæðrum er hér átt vió þær konur sem skráðar eru án sambúóar
en með börn á framfæri.
Ef litið er á einstök ár timabilsins má sjá að fjöldi einstæðra mæóra
hefur verið á bilinu 86 til 130 á ári en hlutur þeirra af heildar-
fjölda fóstureyóinga hvert ár hefur farið heldur minnkandi sbr.
töfluSl. En hver er tiðni fóstureyðinga meðal einstæðra mæðra almennt
1 janúarhefti Hagtiðinda eru jafnan birtar tölur um fjölda "mæóra meó
börn" 1. des. ár hvert. Er þar átt vió mæður meó börn yngri en 16 ára
Hefur fjöldi þeirra verið á sjötta þúsund undanfarin ár og farið
heldur vaxandi. (13)
Timabilið 1976-1981 fengu að meðaltali 20 af hverjum 1000 einstæðum
mæðrum fóstureyðingu á ári. Lægst var tiðnin árið 1976 en þá fengu
17,0 af 1000 einstæðum mæðrum fóstureyðingu en hæst var hún árið
1980 24,0. Árió 1981 var tiðnin hins vegar 20,4. Þetta er um helmingi
hærri tiðni en hjá konum 15-49 ára i heild. Af þvi má ljóst vera að
einstæðar mæður geta talist áhættuhópur þegar fóstureyðingar eru
annars vegar. Annars svipar tióni þeirra á meðal við tiðni fóstur-
eyðinga hjá áóur giftum konum enda er þar að miklu leyti um sömu
konur að ræða. (1976-1981 var fjöldi áður giftra kvenna sem fékk
fóstureyðingu samtals 309 en fjöldi einstæðra mæðra þar af 256).
Fóstureyóingar einstæðra mæðra voru heimilaðar af félagslegum
ástæðum eingöngu i 90% tilvika árin 1976-1981. Læknisfræðilegar
ástæður voru ástæóur tæplega 3% aðgerða en bæói félagslegar og
læknisfræóilegar ástæður komu við sögu hjá rúmlega 6% hópsins. Var
hlutfall félagslegra ástæðna milli 93% og 94% árin 1979-1981 og
er þetta heldur hærra en fyrir heildina.