Fréttablaðið - 17.12.2022, Síða 98

Flutningurinn var
yfirleitt mjög góður.
Píanóleikurinn var
frábær, gríðarlega
kröftugur og glitrandi.
Fiðluleikurinn var líka
fínn.
TónlisT
Jón Sigurðsson
Verk eftir skrjabín
norræna húsinu
Miðvikudaginn 14. október
TónlisT
La Boheme eftir Puccini
í útsetningu fyrir fiðlu
og píanó
Flytjendur: Mathieu van Bellen og
Mathias Halvorsen
salurinn í Kópavogi
þriðjudagur 13. desember
Jónas Sen
Sagt hefur verið að La Boheme eftir
Puccini hljóti að vera grínópera,
því ein aðalsögupersónan þjáist
af tæringu en syngur samt fullum
hálsi fram í andlátið. Vissulega
kemur margt skondið fyrir í óper-
unni, enda er bakgrunnur hennar
bóhemlíf listamanna í Latínuhverf-
inu í París.
Þetta er þó fyrst og fremst harm-
leikur sem fjallar um ástir skálds
og dauðvona stúlku, og er ein vin-
sælasta ópera allra tíma. Enda er
tónlistin meistaraleg, og eru sum
atriðanna með því fegursta sem
heyrist.
La Boheme hefur verið f lutt
nokkrum sinnum hér á landi og
ég man eftir tveimur uppfærslum
Íslensku óperunnar sem báðar hafa
verið frábærar.
En á þriðjudagsk völdið var óper-
an f lutt í mynd sem hlýtur að vera
nýlunda. Hún var leikin af fiðlu-
leikara og píanóleikara án söngs,
leiks, sviðsmyndar eða búninga. Í
staðinn var skjátextum varpað upp
þar sem hægt var að fylgjast með
framvindu sögunnar.
Litríkar útsetningar
Flytjendur voru Mathieu van Bellen
fiðluleikari og Mathias Halvorsen
píanóleikari. Þeir útsettu jafnframt
óperuna fyrir hljóðfærin sín og
segjast verður eins og er að útsetn-
ingarnar voru snilldarlegar. Ekkert
smáræði er að umrita einsöng, kór
og sinfóníuhljómsveit fyrir aðeins
tvö hljóðfæri, en hér var verulega vel
að verki staðið. Útsetningarnar voru
fjölbreyttar og litríkar. Til dæmis
var kaflinn þar sem hermenn birt-
ast með tilheyrandi trumbuslætti
og alls konar látum virkilega flottur.
Trommuslátturinn var yfirfærður
á bassanótur píanósins og var það
afar sannfærandi.
Flutningurinn var yfirleitt mjög
góður. Píanóleikurinn var frábær,
gríðarlega kröftugur og glitrandi.
Fiðluleikurinn var líka fínn, þótt
hann hafi verið örlítið óhreinn á
viðkvæmum stöðum. Fimmund-
irnar í upphafi þriðja þáttar voru til
dæmis ekki nægilega nákvæmar. En
heilt yfir gneistaði af fiðluleiknum
og margt í honum var sérdeilis
glæsilegt.
Öfug stígandi
Gallinn við tónleikana var óperan
sjálf. Hún byrjar með miklum til-
þrifum þegar hún lýsir iðandi lista-
mannalífinu í París, en er sorgin
nær yfirhöndinni verður tónlistin
mun innhverfari. Þetta virkaði ekki
almennilega í umgjörðinni hér. Það
var enginn hástemmdur söngur um
vonlausa ást og brostnar vonir, og
engin hljómsveit til að magna upp
tilfinningarnar. Í staðinn var eins
og verið væri að horfa á óperuna
í síma, án heyrnartóla. Nístandi
sorgin í lokin var ekki hvellur heldur
kjökur, svo enskt orðatiltæki sé þýtt
á íslensku: „Ended not with a bang
but a whimper.“
Fiðlan og píanóið bara náðu ekki
treganum í lok óperunnar. Þvert á
móti voru sorglegu kaflarnir litlaus-
ir og allt fjörið í byrjun, sem lofaði
svo góðu, varð ekki að neinu – bara
tómum leiðindum. Á eftir spurði
maður sjálfan sig um tónleikana:
Til hvers? n
niðursTaða: Flottar útsetn-
ingar en tónleikarnir misstu engu
að síður marks.
Endaði ekki með hvelli heldur kjökri
Þeir Mathieu van Bellen og Mathias Halvorsen fluttu óperuna La Boheme eftir Giacomo Puccini í nýrri útsetningu
fyrir fiðlu og píanó í Salnum í Kópavogi síðastliðinn þriðjudag. Mynd/Aðsend
62 Menning 17. desember 2022 LAUGARDAGURFréttablaðið