Borgfirðingabók - 01.12.2016, Page 100

100
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2016
Dísa hafði nóg að gera við að reyna að halda hita í litla bænum og láta í
sífellu eldivið í eldavélina, sem hitaði upp bæði eldhús og baðstofu, en
afi lauk gegningunum við illan leik. Get ég núna þegar á ævina líður,
gert mér frekar grein fyrir hvernig mömmu hefur liðið, svo og afa og
Dísu, þennan langa dag.Og aldrei gleymi ég þeim feginssvip sem birtist
á andlitum þeirra þegar við heyrðum pabba, Herdísi og Sigmund koma
að dyrunum, því öll vorum við vakandi nema litlu krakkarnir. Líðan
mömmu var óbreytt frá því að pabbi fór um morguninn og hugðust nú
allir reyna að hvíla sig um stund, en varla var Herdís lögst fyrir, þegar
mamma bað hana að koma því nú væri barnið að fæðast. Fæddist svo
þarna fljótlega stærðar stúlka, sem lét heyra hressilega í sér og voru nú
gleymdar raunir dagsins og líka var veðugnýrinn hættur að heyrast. Fóru
nú Sigmundur, Jónas og Þorkell heim með góðar fréttir og allir hugs uðu
um að hvílast sem best. Klukkan var um þrjú eftir miðnætti þegar systir
mín fæddist og margir töluðu um að það hefði verið kraftaverk að hún
skyldi ekki hafa fæðst fyrr. Var litla stúlkan oft kölluð óveðursbarnið en
skírð var hún um vorið Valgerður Anna. Ekki varð pabba og Herdísi
neitt meint af volkinu að öðru leyti en pabbi hafði sífelldan hiksta allt
fram um sumarmál og óþægindi fyrir brjósti. Pabbi dó árið 1954, þá 81
árs gamall en mamma ári síðar 67 ára gömul.
Lýkur þá þessari bernskuminningu minni.
Myndirnar með greininni eru úr myndasafni Elínar Guðmundsdóttur
og Finns Einarssonar.
Á niðjamóti Sesselju Þorvaldsdóttur og Guðmundar Árnasonar frá Álftár­
tungu í Lyngbrekku 4. júní 2006 las Árni Guðmundsson frá Beigalda þessar
bernsku minningar Elínar systur sinnar, sem nú eru prentaðar hér.
Í fram haldi af því flutti hann hug leið ingu sem birt er í heild á næstu opnu.