Borgfirðingabók - 01.12.2016, Blaðsíða 125

125
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2016
Þegar kemur fram yfir 1940 fer þó að gæta þeirrar skoðunar að sam-
komu húsið sé ekki lengur samkeppnisfært við önnur slík hús, bæði
vegna smæðarinnar en þó einkum vegna þess hvað það sé úrleiðis. Bílar
voru að koma til sem samgöngutæki og húsið lá illa við þeim vegslóðum
sem komnir voru eða að koma. Árið 1943 er að frumkvæði Ingimundar
Ás geirssonar stofnaður húsbyggingarsjóður og þá er helst rætt um að
byggja í Brautartungu eða á Merkjamel milli Hóls og Snartarstaða. Sam-
þykkt var að leita eftir landi á Merkjamel. Áfram er þó rætt um staðar val
og kemur fram að erfitt sé um land í Brautartungu en æskilegt sé þó að
byggja þar sem jarðhiti er og hentugt að hafa það í tengslum við sund-
laugina, sem þá var í byggingu. Það er svo loks árið 1947 sem fengið er
lóðarloforð í Brautartungu, teikningar eru þá lagðar fram bæði frá Jó-
hannesi á Hóli og Ingimundi á Hæli. Ákveðið var að byggja eftir teikn-
ingum Jóhannesar en eitthvað mun hafa verið tekist á um það, einkum
hvort vera ættu gluggar á austurhlið salarins. Framkvæmdir hefj ast svo
sumarið 1947.
Það er stórmerkilegt að félagið skyldi leggja í húsbyggingu á þessum
tíma því framkvæmdum er vart lokið við sundlaug og baðhús og félagið
verulega skuldugt vegna þeirra framkvæmda. En við stjórnvölinn voru
stórhuga menn og svo var talið að tekjumöguleikar félagsins væru mjög
háðir því að eignast gott hús á hentugum stað. Svo mikið lá á að koma
upp húsi að alvarlega var skoðaður sá möguleiki að kaupa her manna-
bragga og setja upp sem bráðabirgðasamkomuhús og boðinn fram stað-
ur fyrir hann á Hóli.
Systir mín var á sundnámskeiði í Brautartungu sumarið 1949. Þá
eld aði Valgerður á Reykjum fyrir sundnema í eldhúsi hins nýja húss og
borð að var á sviðinu. Hún minnist þess að einhverju sinni var veður
vont og sundlaugin ekki nothæf af einhverjum ástæðum og þá fengu
krakk arnir að fara í nýja salinn og leika sér þar og þótti gott. Ef til vill
hafa þetta verið fyrstu notin af húsinu, en það var svo tekið í fulla notk-
un árið eftir.
Heildarkostnaður við byggingu sundlaugar, baðhúss og félagsheim il is
nam að frívinnu meðtalinni 230-240 þúsundum, en skuldir í árslok
1949 voru þó aðeins 34 þúsund sem teljast mátti ótrúlega vel sloppið.
Þess ber þó að geta að þegar hér er komið sögu er ríkið farið að styrkja
veru lega byggingu bæði íþróttamannvirkja og félagsheimila. Víðar feng-
ust styrkir, Lundarreykjadalshreppur var þar drýgstur og svo stóð kven-