Borgfirðingabók - 01.12.2016, Síða 234

234
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2016
kom ið erlendis frá og bera þess merki að vera sérstakt afbrigði hypocaust.
Það mun vera eina tilraun þeirrar gerðar sem um er vitað.

ALÞINGI ÁRIÐ 1241
1.17.1 Um þing sumarið 1241 var mælt til sátta með Snorra og Gissuri.
Kolbeinn ungi mætti þar þó með fjölmenni, lét ófriðlega og þeir: „fóru
óðfluga um völlinn og létu gífurlega ... en ekki var um sættirnar leitað.“
Gissur virðist hafa náð að telja Kolbein unga á að hverfa frá án átaka og
beita fremur klókindum. Snorri hafði gengið í kirkju við þessa atburði en
þá: „gekk Gissur til kirkju og töluðu þeir Snorri lengi. Fór allt skipulega
með þeim.“50 Snorri hefur sennilega ekki vitað um bréf Noregskonungs
til Gissurar um að: „láta Snorra utan fara hvort er honum þætti ljúft eða
leitt eða drepa hann að öðrum kosti ... enda var þeim lítt upp haldið.“51
Þrátt fyrir óróann á Alþingi virðist Snorri hafa talið vel friðvænlegt
eftir langa samtalið við Gissur í Þingvallakirkju.

1.17.2. Höfundur Sturlungu dregur fram á mjög knappan en jafnframt
skil merkilegan hátt meginþættina í ráðabruggi þeirra Gissurar Þorvalds-
son ar og Kolbeins unga þetta sama sumar og aðdragandann að vígi
Snorra:
Þeir Kolbeinn ungi og Gissur fundust í þann tíma á Kili og gerðu ráð sín
þau er síðan komu fram. Þetta sumar var veginn Kolur hinn auðgi. Árni
er beiskur var kallaður vó hann. Síðan hljóp hann til Gissurar og tók
hann við honum. ... Þá er Gissur kom af Kili stefndi hann mönnum að
sér. ... Hélt hann þá upp bréfum ... var þar á að Gissur skyldi Snorra láta
utan fara ... eða drepa hann að öðrum kosti fyrir það er hann hafði farið
út í banni konungs. Kallaði Hákon konungur Snorra landráðamann við
sig. Sagði Gissur að hann vildi með öngu móti brjóta bréf konungs ...
en kveðst vita að Snorri mundi eigi ónauðugur utan fara. Kveðst Gissur
þá vildu til fara og taka Snorra.52 Lbr. höf.
Þarna er m.a. kynnt staða Árna beisks sem eftir tíðaranda er ljóst að á ,líf
sitt og limi‘ undir vernd Gissurar.
50 Sturlunga 1988, bls. 436.
51 Sturlunga 1988, bls. 433, 439.
52 Sturlunga 1988, bls. 439.