Rökkur - 01.06.1946, Blaðsíða 7

RÖKKUR
53
(Uppskerumenn fjarlægjast og
ganga til livílustaðar síns á
hlöðulofti, en Jolin fer um bak-
innganginn í eldhús og er all-
liávaðasamur. Mál hans í eld-
liúsi heyrist lítið eitt gleggra
en mál lians fyrir utan liúsið).
Halló, fólk. Komdu upp með
mér, Sigurjón. Kaffi, ha? Jæja,
en eg þarf eitthvað sterkara á
eftir. Aðeins einn bolla, Helga,
og eg drekk hann í einum teyg.
— Þetta er sterkt, en það er
ekki það rétta bragð, ha, lia.
Komdu nú, Sigurjón. (Sigurjón
og John koma inn í stofuna.
John er allmikið drukkinn,
en þó ekki svo, að hann eigi
enn erfitt um mál eða gang.
Hann er á því stigi, er hugar-
sesingar drukkinna manna gætir
hvað mest). Það var alls ekki
ineiningin að fara hingað, held-
ur upp. Farðu nú ekki að setj-
ast. Komdu upp, eg á þar eitt-
livað meira en eg hefi í vasan-
Um. Nú fara þeir, farfuglarnir,
félagar mínir. Þú ert ekki far-
fugl, ha? (Illær við harkalega
kaldranalega). En það er nú
óægt að tala við þig samt, því
að þú skilur okkur. Þú ert eins
°g óbreyttur dáti, skilurðu,
ekki eins og blóðsugur. Svei
þeim. Eg hræki í sporin þeirra.
(Sest): Jæja. Eg sest þá sjálf-
Ur. Þú, Sigurjón, ert góður fé-
iugi. Þú ert svof fjandi góður að
hlusta. (Styður hönd á enni og
hallar sér fram. Stnþur þvi
næst enni sitt).
SIGURJÓN: (Varfærnis-
lega). Eg er smeykur um, að
drykkjarföngin hafi ekki verið
af skornum skammti í kvöld,
vinur. Og drykkurinn í sterk-
ara lagi.
JOHN: (Lægra en áður).
Sterkur, eitraður, baneitraður.
Heimatilbúinn skratti. Hvað
geta farfuglarnir keypt annað,
eklci geta þeir keypt fín vín,
eins og þeir, sem græða á því,
að við séum limlestir eða
drepnir. En það er gott að hafa
eitthvað að drekka, lagsmaður,
svo að maður geti „dáið“ og
gleymt öllu.
SIGURJÓN: (Gengur til
hans. Leggur liönd á öxl hans).
Þér líður illa. Höfuðverkurinn
óvanalega sár?
JOHN: Mér líður eins og
vanalega „daginn eftir“ — eins
og glóandi teinar liefði verið
reknir í mig. Helga! Gefðu mér
meira kaffi. Það er kannske til
bóta. Nei. Þá rennur alveg af
mér. Komdu nú upp með mér,
Sigurjón. Talaðu við mig. Þeir
eru á förum, sérðu, kannske
eg fari með þeim. Það er eins
og ótal auðir götuslóðar kalli,
götuslóðar, sem farfuglar einir
þekkja vel. (Ber á enni sér með
hnefunum, stendur upp, gengur